Dziaŭčaty ź minskich barbieršopaŭ raskazali pra svaje prablemy i žadańni
Zusim niadaŭna publicyst Maksim Harunoŭ, jaki žyvie ŭ Maskvie, padzialiŭsia svaimi ŭražańniami ad Minska. Adnym ź ich byli pazityŭnyja emocyi ad sustrečy ź dziaŭčatami-barbierami ŭ staličnych sałonach.
«Za try hady ŭ Maskvie majoj barady ni razu nie kranuła ruka žančyny. Čamu? …Mužčyna-cyrulnik — heta takoje dalokaje recha vajennaha pobytu: byccam brat pa-bratersku dapamahaje bratu pryvieści siabie ŭ paradak pierad ahulnaj malitvaj. Ci pierad bitvaj. Što takoje barada ad majstra žančyny? Nijakaj vajny. Jana prosta kab padabacca. …U Biełarusi inšaje čytańnie vałasoŭ na tvary mužčyny. Kali koratka, to voś jana — Jeŭropa», — napisaŭ u svaim fejsbuku Maksim.
Byli časy, kali barbieršopy ličylisia vyklučna mužčynskaj terytoryjaj, kazali što heta «miesca adpačynku ad žančyn i ich plotak» z ałkaholem i svajoj atmaśfieraj. Ale panavańnie takoha padychodu sychodzić. Siońnia ŭ barbieršopach źjaŭlajecca ŭsio bolš cyrulnikaŭ-dziaŭčat, a ŭ niekatorych miescach jany ŭvohule adzinyja śpiecyjalisty.
My parazmaŭlali z tryma dziaŭčatami-barbierami pra vybar hetaj prafiesii, staŭleńnie da ich klijentaŭ i budučyniu sałonaŭ dla mužčyn.
Maryna Paškova
Stryže ludziej z 16 hod. Pajšła ŭ cyrulniki, bo «chaciełasia tvorčaj prafiesii».
— Doŭhi čas ja pracavała kambinavanym majstram. Da taho momantu, pakul nie trapiła na siońniašniaje miesca. Mienavita tut ja pačała zajmacca vyklučna mužčynskimi stryžkami.
Praŭda, pieršapačatkova pa hetym adrasie pracavaŭ sałon Smoke and mirrors, hałoŭnaj kancepcyjaj jakoha było toje, što tam buduć stryhčy vyklučna dziaŭčaty. A pobač stanuć raźlivać napoi ŭ adnajmiennym viski-bary. Na žal, kancepcyja pravaliłasia: znajści dobrych majstroŭ-dziaŭčat akazałasia składanaj zadačaj. Uzamien Smoke and mirrors zapracavaŭ druhi pa liku barbieršop Cut, dzie dziaŭčaty stryhuć naroŭni z chłopcami.
Chtości dumaje, što stryhčy mužčyn praściej, ale nasamreč ź imi ty ceły dzień na nahach (asabliva kali śviaty i za dzień absłuhoŭvaješ da 15 klijentaŭ). Heta niaprosta fizična. Žančynam ža zrabiŭ afarboŭvańnie ci masačku — i možaš hulać, adpačyvać, pakul srodki ŭździejničajuć na vałasy.
Ja nie amatarka razmaŭlać padčas pracy, ale kali maju spravu z pastajannym klijentam, ź jakim my dobra znajomyja, mahu abmierkavać futboł, niešta z apošnich matčaŭ. Ja lublu futboł i niekali navat im zajmałasia. Zaŭzieju za «Barsiełonu», choć niechta skaža, što heta papsova. Ale ŭ nas z hetaj kamandaj daŭniaja luboŭ.
Adzinaja prablema ad pracy ŭ mužčynskim asiarodździ — vialikaja kolkaść zaprašeńniaŭ na spatkańni. Praŭda, za hady ja ŭžo navučyłasia pryhoža admaŭlać nazojlivym kavaleram i pravilna reahavać na flirt, z humaram.
Niaredka da nas prychodziać mužčyny z zapuščanymi barodami: siarod ich jość tyja, kamu banalna lanota brycca. Naturalna, u barodach my znachodzim i kroški, i hałuški ad šalikaŭ zimoj, ale starajemsia cichieńka dastavać heta rasčoskaj, nie reahavać, kab nie saromić klijenta.
(Darečy, administratar barbieršopa raskazaŭ nam jašče pra adzin vid klijentaŭ: akazvajecca, navat siarod maładych ludziej sustrakajucca tyja, chto paśla stryžki prosić zaviarnuć vałasy z saboj, bo baicca surokaŭ).
Siońnia barbieršopy ŭ Minsku adkryvajucca hetak ža aktyŭna, jak kropki z šaŭrmoj. Heta adzin z tych biznesaŭ, jakija vielmi chutka raźvivajucca. I ja nie dumaju, što moda na barodki ŭ bližejšy čas źniknie. Jana choć i cykličnaja, ale da Biełarusi novyja tendencyi dachodziać vielmi pavolna. Moža, formy barady stanuć bolš naturalnymi. Raniej voś nas usie prasili rabić bolš vyraznyja linii na ščokach i šyi, a siońnia klijenty schilajucca da płaŭnych konturaŭ. Kab było niezaŭvažna, što z baradoj tolki što aktyŭna papracavali.
Darja Artamonava
Pracuje majstram-barbieram dva hady. Skončyła kursy na čaćviorty razrad cyrulnika. Vymuštravacca pa mužčynskich stryžkach dapamoh chłopiec-barbier.
— Dva hady tamu, kali ja ŭpieršyniu sprabavała ŭładkavacca barbieram, pracu znajści było składana. Mnohija sałony admaŭlali mienavita tamu, što ja — dziaŭčynka, a im patrebnyja vyklučna majstry-mužčyny. Pasprabavać siabie ŭ novym ampłua mnie dazvolili tolki ŭ adnym miescy na ŭvieś Minsk.
Tak, pieršapačatkova ŭsie barbieršopy pazicyjanavali siabie mužčynskimi terytoryjami. Ale navat kali ŭ inšych krainach ŭžo ŭkaraniłasia tendencyja źmiešvańnia raznapołych majstroŭ, u Biełarusi ŭsio jašče varylisia ŭ daŭnich tradycyjach.
Praŭda, jość takija miescy, dzie heta hiendarnaja hulnia praciahvaje być fiškaj. Naprykład, u barbieršop Schorem, što ŭ Roterdamie, uvachod dla dziaŭčat zabaronieny. Toje ž samaje z partuhalskim sałonam Figaro's Barbershop Rosemary. Mianie tudy nie puścili ŭnutr, choć ja tłumačyła, što turystka i maru zrabić chacia b adzin fotazdymak znutry. Paraili sfotkacca za paroham na fonie budynka. Heta ich styl, takaja ołdskulnaja palityka. U hetym zaklučanyja praviły hulni. Parušyć jakija — zdradzić sabie.
Ja ŭsio žyćcio siabravała z chłopcami, tamu hetaje asiarodździe i nibyta «mužčynskaja» praca dla mianie vielmi kamfortnyja. U nas jość klijenty, jakija padčas zapisu patrabujuć sabie majstra-mužčynu. Nibyta my ničoha nie ŭmiejem. Heta ich vybar. Dla takich ludziej u nas isnujuć try barbiery-chłopcy.
Byvaje, što klijenty čaplajucca, kvietki prynosiać. Ale supiernastojlivych niama. Kali kažaš «nie», to jany ŭsio razumiejuć amal adrazu.
Što ja nie mahu ciarpieć, dyk heta kali partniorki klijentaŭ kantralujuć pracoŭny praces i ŭkazvajuć, dzie i jak nam treba pastryhčy. Adna sprava, kali heta maci z synam, i zusim inšaja — kali pierad taboj darosły mužyk. Staŭleńnie da takich adrazu adpaviednaje.
Nastaśsia Sarokina
Pracuje pa śpiecyjalnaści 8 hod. Paśla pieršaj ža praktyki ŭ kaledžy zrazumieła, što choča pracavać mienavita mužčynskim majstram.
— Mnie z mužčynami praściej maralna. Jany nie takija prydzirlivyja, jak my, u płanie pytańniaŭ pryhažości. Nie takija kapryznyja. Heta ja pa sabie i pa svaim staŭleńni da vałasoŭ miarkuju. Akramia taho, ja nikoli nie lubiła farbavać vałasy. Tut ža maksimum, što my robim — heta taniroŭka ci zafarboŭka sivizny.
Spačatku było strašna pracavać z brytvaj, usio ž instrumient niebiaśpiečny. Ja niervavałasia, dryželi ruki. Ale kalehi dzialilisia dośviedam, ja vučyłasia ŭ ich dy i sama pa sabie praź niejki čas pryzvyčaiłasia da instrumienta.
Dla kahości bolš zvykła bačyć u barbieršopach majstroŭ- mužčyn. Ale pa tvary mnohich klijentaŭ ja bačyła, što jany ŭ zachapleńni, što ich budzie stryhčy dziaŭčyna. Tym bolš kali čałaviek raniej chadziŭ u zvyčajnuju cyrulniu, ruki žančyny dla jaho jakraz bolš zvykłyja.
Ja aktyŭnaja kiroŭca (biez aŭto nie ŭjaŭlaju svajho žyćcia), tamu lublu parazmaŭlać z klijentami pra mašyny.
Liču, što kožny čałaviek pavinien zajmacca svajoj spravaj. Tym, što ŭ jaho najlepš atrymlivajecca, dzie jon moža stać prafiesijanałam, a nie dyletantam (na žal, u našaj śfiery niamała apošnich: barbieršopaŭ adčyniajecca ŭsio bolš i pracavać biaruć usich). Rabi svaju spravu jakasna i tady niavažna, chto ty i što, jakoha połu.
