«The Place». Zhvałcić, zabić: na što my hatovyja dziela ździajśnieńnia mary
«Miesca sustrečy» — «The Place» (2017, režysior Paoła Dženaveze). Rejtynh IMDb: 7.00.
Vyjšła novaje kino italjanskaha režysiora, jaki letaś staŭ viadomy ŭ našych šyrotach dziakujučy filmu «Idealnyja nieznajomcy».
U «Nieznajomcach» aŭtary parazvažali nad tym, što stałasia b, kab naša pierapiska, sms, mejły vyjšli navonki, trapili na vočy samym blizkim ludziam. Pa siužecie siamiora siabroŭ siaredniaha vieku vyrašajuć zrabić sumiesnuju viačeru cikaviejšaj i damaŭlajucca začytvać usłych usie paviedamleńni, jakija na praciahu viečara prychodziać im na smartfony. I tut takoje pačynajecca… Ad dziejańnia, jakoje nie vychodzić za miežy adnoj kvatery, niemahčyma adarvacca. Toje samaje tyčycca i «Miesca sustrečy», dzie ŭsio dziejańnie adbyvajecca ŭ zvyčajniutkaj kaviarni.
Apošnija filmy Džanaveze źniatyja ŭ kamiernaj abstanoŭcy, ale ad taho nie nabyvajuć teatralnaści. Prytym što
siužet «Miesca sustrečy» na pieršy pohlad daloki ad štodzionnaści i pasavaŭ by dla pastanoŭki na scenie. Isnuje niedzie takaja kaviarnia «Place», u joj štodzień, na adnym i tym ža miescy, siadzić z vyhladu zvyčajny taki čałaviek. Hety čałaviek moža ździejśnić luboje žadańnie, adnak z umovaj.
A voś i drama: čym bolš značyć dla čałavieka jaho žadańnie, tym składaniejšaja ŭmova. Za zdaroŭje syna mužčyna pavinien zabić čužoje dzicia. Za zbaŭleńnie muža ad chvaroby Alchiejmiera biaskryŭdnaja babulka pavinna ździejśnić vybuch z peŭnaj kolkaściu achviar. Chłopiec, jaki choča viarnuć sabie zrok, pavinien pajści na zhvałtavańnie.
Uvieś film my sočym za losam i vybaram dzieviaciarych hierojaŭ, jakija papieramienna padsadžvajucca za stolik zahadkavaha nieznajomca, kab dać spravazdaču pra svaje kroki da vykanańnia ŭmovy. I hledaču śpiarša padajecca, što zahadkavy maŭklivy nieznajomiec — ci nie sapraŭdny čort. Adnak časam jaho vočy poŭniacca takoj tuhoj, jakoj u čorta dakładna być nie moža.
Razhadka, zaduma filma (mahčyma, i trochi prastavataja, vidavočnaja) raskryvajecca ŭ samym kancy, kali vybar hierojaŭ zrobleny, siužetnyja linii zamknutyja. Ščaście dla kožnaha svajo, ale zaŭždy zaležyć ad šlachu, jakim my da jaho idziom.
Taki voś mahičny realizm, jaki pierakočvajecca da vostrasiužetnaj dramy i nazad.
I, kaniečnie, varta dadać: film nadzvyčajna pryhožy. Pryvabnaja sivizna, taksama pryvabnaja naturalnaja nieachajnaść akcioraŭ, hłybokija vočy, nietypovaje, zapaminalnaje charastvo aktrys, sapraŭdnaść u pozach i žestach.
Redka kali takija pryhožyja filmy pra ludskija prablemy źjaŭlajucca na našych ekranach.
