Staś Karpaŭ: Što pra Rasiju tłumačać typažy rasijskaha fentezi
Ilustratyŭny skrynšot ź filma «Apošni vołat».
Pakolki ja pastajanna słuchaju aŭdyjaknihi — ja vialiki śpiecyjalist pa rasijskim fentezi. Jak vialiki śpiecyjalist pa rasijskim fentezi, ja rastłumaču vam toje, čaho vy ŭsio nijak nie zrazumiejecie pra Rasiju.
Zapisvajcie.
Samy papularny piersanaž rasijskaha fentezi — «papadanac».
To bok čałaviek, jaki trapiŭ u śviet elfaŭ i hnomaŭ ź jakoha-niebudź Narylska.
Va ŭmoŭnym Narylsku čałaviek byŭ scanym łuzieram, ale abaviazkova chadziŭ u siekcyju stralby z łuka albo boju na miačach.
Trapiŭšy ŭ śviet mahii, hieroj stanovicca samym krutym maham i naohuł bajavoj mašynaj śmierci.
Z usich bakoŭ na jaho valacca ŭsialakija nišciaki ŭ vyhladzie artefaktaŭ, hrošaj i h.d., a pakolki ŭ śviecie mahii ludzi nie viedajuć pra pryncyp dziejańnia ryčaha i nie varać samahon — hałoŭny hieroj imhnienna cyvilizuje abaryhienaŭ, abzavodzicca domam, sadam i stavić łaźniu pad elfijskimi płatanami, kudy z zadavalnieńniem pryjazdžaje karol (družban jahony ŭžo ŭ siaredzinie knihi).
Dla hetaha jość śpiecyjalny termin «chamiactva» — to bok nazapašvańnie hierojem usialakich kaštoŭnych štuk.
Zapomnicie, kali łaska, pieršuju častku, i ja pierajdu da druhoj.
Ciapier samaje važnaje.
Hałoŭny hieroj nienavidzić hiejeŭ. Kožnyja piać chvilin jon uzhadvaje hiejeŭ, hiejstva, zadniapryvadnych i h.d.
Hałoŭny antahanist ci hamasiek sam, ci maje prysłužnika hamasieka.
Hałoŭny hieroj nienavidzić libieralnyja kaštoŭnaści. Usio samaje kiepskaje ŭ knizie zdarajecca ad taho, što pierad tvaram niebiaśpieki i sił ciemry hramadstva pavodzić siabie «jak u hiejropach». To bok sprabuje damaŭlacca.
Kali niechta robić niejkuju hidkaść, hałoŭny hieroj demanstratyŭna daje kryŭdzicielu pa ščach, ale nie prosta. Jon daje pa ščach, razvažajučy pra toje, što ŭ «hiejropach» by ŭsie abasralisia ŭvazdać pa zasłuhach, a voś u Narylsku čałaviek vyrastaje z pravilnymi paniaćciami ŭ hałavie.
Darečy, kali vy zirniacie poźniaha Łukjanienku — padobnyja razvahi mohuć adbyvacca, naprykład, kala pomnika Pucinu. Tak-tak. Ja pra raman «KvaZi», chacia heta ŭsio ž nie fentezi i nie papadanstva, ale tym nie mieniej.
Karaciej, navat ź siabrami rana ci pozna hałoŭny hieroj pierastaje «hulać u demakratyju» i ŭsio vyrašaje sam. Jon tak i kaža: «Chopić demakratyi» — a paśla idzie i ładzić złu hłabalny armahiedon z fajerbołami.
Hałoŭny hieroj vielmi lubić dumać pra narod u maštabach tysiač.
To bok narod — heta toje, što treba «pryhnać» dla budoŭli.
Vialikaj ściany ci horada.
Pryčym narod niaźmienna bolej za ŭsio i sam choča sahnacca, kab dubošyć častakoł kala «praklataha lesu», pakul vychadziec z Narylska razvažaje ŭ rečyščy:
«Tysiaču my pasielim kala lesu, a voś dla hetaj tysiačy my pabudujem viosku kala raki. Buduć žyć».
Darečy, kali hałoŭny hieroj buduje niešta dla naroda, to abaviazkova niejkuju kamunałku chleŭnaha typu, dzie niežanatyja žyvuć pa sto čałaviek u adnym pakoi, a žanatym — tak i być — «predastaŭlajecca komnata ŭ abščežycii».
Tomas Mor by ŭchvaliŭ.
Sam «narod» zaŭždy hetym zadavoleny. Jamu padabajecca tysiačami pierci ŭ niejkija profilnyja hieta.
A jašče bolej za ŭsio narod prahnie ćviordaj ruki (bo «heta ŭ jahonym mientalitecie»).
U kožnym rasijskim fentezi «mientalitet» miascovaha naroda roŭna taki, kab hałoŭny hieroj realizavaŭ svaju prahu ŭsim davać dychty i budavać BAM u maštabach ziamli miača i mahii.
A jašče u hałoŭnaha hieroja jość ciołka. Spačatku — adna. Jakaja sustrakajecca ŭ pačatku knihi.
Jana adaptuje hałoŭnaha hieroja da realijaŭ śvietu (kali heta nie robić mah, jaki pieranios jahonuju śviadomaść u cieła baronskaha syna) i samaaddana trachajecca ź im tracinu knihi. Kali hałoŭny hieroj pierachodzić na novy ŭzrovień i jedzie z hłuchamani ŭ stalicu, — jana pakorliva čakaje jaho doma. Tym časam hałoŭny hieroj znachodzić sabie adnu-dźviuch novych ciołak, jakich kachaje pa čarzie, pakul tyja nie prymirajucca sa svaim haremnym statusam.
Prytym adna z «bab» abaviazkova naradžaje manałoh na adnu-dźvie staronki, dzie tak i kaža: «Naša babskaja dola — čakać mužyka i rabić, kab jamu było dobra».
Hałoŭny hieroj spačatku navat krychu aburajecca hetym: oj, chvacia, ninada tak havaryć, ty že myślaščaje suščystvo.
Ale paśla vyrašaje, što «tak-ta jano, napeŭna, i pravilna. Jość u hetym niejkaja prastata i pieršarodnaja metazhodnaść. Mužyk dy baba. A kali try baby — dyk i zusim dobra, bo, pakul mužyk vyrašaje los suśvietu, babam jość pra što patryndzieć, pa-babsku».
Naohuł, hałoŭny hieroj lubić razvažać pra niejkuju chtaničnuju, pryrodnuju pravilnaść.
Baba naradžaje, mužyk bje voraha.
Mužyk — biare, baba — daje.
Mužyk vyrašaje — baba nie lezie.
Niedzie ŭ pałovie vypadkaŭ hieroj vučyć usich navokał ruskaj movie. Bieź jaje elfam — nijak.
Paśla aŭtara sa strašnaj siłaj zadzioŭbvaje pisać 10-y tom, i raman abryvajecca epiłoham, dzie ŭ hałoŭnaha hieroja i ciołak — dzieci, jakija ŭžo pryniali «brazdy» i rasšyryli impieryju ŭ dziesiać razoŭ, pačaŭšy załaty viek.
A! Tak. Hałoŭny hieroj da hetaha času stanovicca impierataram. Biez varyjantaŭ.
Ja heta da čaho. Ja da taho, što rasijskaje fentezi — heta kazka pra Jamielu, jakoj sapsavany adzin niaščasny padraździeł z pryhodaŭ Rabinzona Kruza (pamiatajecie, tam, dzie jon pior rečy z paŭzatoplenaha karabla), zamiašanaja na pieradavym humaniźmie z «Utopii» Tomasa Mora, jaki addaŭ bohu dušu ŭ 1532 hodzie.
I ŭsio (usio!) heta jość na pucinskim telebačańni i ŭ kožnym pucinskim pasłańni narodu.
Rasija — heta toj samy śviet elfaŭ i orkaŭ, i kožny ruski pavinien zrazumieć, što jon znachodzicca na chistkaj miažy, kali nie jasna, ci jon — umoŭny chłopiec z Narylska, jakomu paduładna ŭsio vakoł, ci to jon — častka «naroda», jaki z radaściu šybuje budavać supraćorkavuju fartyfikacyju, pakul Pucin (papadaniec 100 lvl) dubošyć fajerbołami pa suśvietnaj niespraviadlivaści.
Ale biassprečna Rasija — heta mahija. Heta vorahi ŭ vyhladzie hiejeŭ, heta biaskoncy resurs «bab», jakija siabie nazyvajuć babami, heta amal pieramožanaja libieralščyna i demakratyja, jakaja nie dazvalała raniej udaryć hiejropnaha voraha pa ščach u žyvym efiry.
Heta bieźlič nišciakoŭ, jakija možna skraści i nazapasić.
Rasija — heta čaroŭny son Tomasa Mora. Heta samy pieradavy humanizm XVI stahodździa, jaki tolki moža sabie ŭjavić adukavany antrapacentryčny hramadzianin pieryjadu Hienrycha VII.
