Historyk Źmicier Drozd źbiraje srodki na vydańnie knihi «Tajamnicy Dunina-Marcinkieviča»
Historyk, publicyst i hramadski dziejač Źmicier Drozd u hod 210-hodździa Vincenta Dunina-Marcinkieviča vydaje ŭnikalnuju knihu.
Heta vynik niekalkich hod pracy ŭ archivach. U knihu ŭvajšli śviežyja znachodki, jakija pryŭzdymajuć zasłonu tajamnicy ź bijahrafii kłasika našaj litaratury i źviazvajuć jaje ź vialikimi padziejami ajčynnaj i jeŭrapiejskaj historyi.
Heta zajmalnaje čytvo dla ŭsich, kamu cikavyja siužety litaraturnyja, histaryčnyja, detektyŭnyja, kryminalnyja, mieładramatyčnyja…
Knihu (i nie tolki jaje!) možna atrymać, dałučyŭšysia da kraŭdfandynhavaj kampanii na płatformie Taklaka.by.
«Heta siomaja maja kniha - i ŭsie papiarednija vychodzili za asabistyja hrošy aŭtara, - kaža Źmicier Drozd. — Ale tady aŭtar pracavaŭ na pracy, a knihi pisaŭ u volny čas. Praca ŭ archivie — heta 8—10 hadzin kožny dzień, potym apracoŭka vypisak, napisańnie artykułaŭ. Całkam niemahčyma pracavać u archivie i zarablać jašče niedzie…
Kniha «Tajamnicy Dunina-Marcinkieviča» faktyčna hatovaja, užo vyjšaŭ sihnalny asobnik. Sprava za małym: pravierka i druk. Nakład budzie zaležać ad sabranych srodkaŭ, sam aŭtar za svaje hrošy zmoža vydać tolki 50 asobnikaŭ.
Usio pačałosia z vyjaŭleńnia raniej nieviadomaha faktu, što Vincent užo ŭ 1835 hodzie trapiŭ u Minski turemny zamak… Ja zadaŭsia pytańniem: a nakolki poŭna daśledavanyja dakumienty i ci ŭsio znojdziena? Ja vyvučyŭ usio, što było napisana pra našaha kłasika, i ŭbačyŭ, što mnohija knihi i artykuły pra jaho — heta, chutčej, litaratura, čym historyja litaratury. A dakumientaŭ ab rańnich hadach samaha Marcinkieviča, tym bolš, jaho baćkoŭ, blizkich — nie było naohuł.
Dla mianie było cikavym bolš šyrokaje pytańnie — toje, što ja nazvaŭ «ciažaram kančatkovaj vyvučanaści». Heta kali daśledčyki, upeŭnienyja, što «ŭsio ŭžo znojdziena», navat nie bralisia za novyja pošuki bijahrafii i nie ŭdakładniali fakty takich zorak, jak moj hieroj, jakija ŭžo trapili ŭ encykłapiedyi i padručniki. Z časam pryjšoŭ azart — praktyčna kožny pachod u archiŭ prynosiŭ novyja dakumienty. Atrymałasia adkazać na mnohija pytańni i abvierhnuć šmatlikija aksijomy.
Dziasiatki faktaŭ ź bijahrafii «samaha viadomaha biełaruskaha kłasika» Vincenta Dunina-Marcinkieviča, jakija ŭžo trapili ŭ padručniki i encykłapiedyi, źjaŭlajucca pamyłkovymi. Navat samo proźvišča «Dunin-Marcinkievič» było prydumano samim Vincentam u 1835 hodzie i nikoli da hetaha nie vykarystoŭvałasia ni im, ni jaho blizkimi.
Ci byŭ jon ź biednaj siamji? Ci vykradaŭ 14-hadovuju niaviestu? Jak jaho pachavali pry žyćci? Ci byŭ jon siratoj, i kali pamierli jaho baćka i maci? Jak źviazana jaho žyćcio sa Słonimam, Słuckam, Hłuskam…? Ci byŭ Mitrapalit usich katalickich cerkvaŭ u Rasiei jaho dziadźkam? Jak jaho siamja apynułasia ŭ Paniuškavičach? Jak plamieńnik Marcinkieviča vyratavaŭ ad śmierci Adama Mickieviča? Jak stvaralisia adnačasova samyja dakumientalnyja i samyja fantastyčnyja tvory mastactva i navuki - dvaranskija radavody? Kali za što Marcinkievič trapiŭ u turmu ŭ pieršy raz? I ci byŭ jon tam druhi raz? A taksama dziasiatki inšych adkazaŭ - u knizie «Tajamnicy Dunina-Marcinkieviča».
