«Što, imia Viktoryja pa-biełarusku budzie Vicia?»
«Pračytaŭ u artykule Anatola Sidareviča pra Alenu Vasilevič žanočaje imia Vicia. Heta pravilna?» — zapytaŭsia ŭ «Našaj Nivy» čytač ź Viciebska.
Pamianšalnyja formy ŭłasnych imionaŭ va ŭsich movach zaležać ad kanfiesijnych, rehijanalnych, navat siamiejnych tradycyj, kaža movaznaŭca, były pasoł Biełarusi ŭ Niamieččynie Piotra Sadoŭski.
«Pry kantaktach z susiedziami, dalokimi i blizkimi, usio miašajecca. Ciapier razmoŭnaja forma aficyjnaha žanočaha imia «Viktoryja» časta padajecca ŭ formie «Vika». Miž tym ja
raniej, kolki sustrakaŭ Viktoryj (i na ŭschodzie i na zachadzie Biełarusi), usiudy pamianšalna-łaskalna ich zvali «Vikcia».
«Vika» ŭ dačynieńni da našych dziaŭčatak mnie hučyć jak niešta čužoje, sałopna-zuchavataje. A forma «Vicia» sapraŭdy mahła być pavodle siamiejnaj tradycyi.
Na majoj małoj radzimie (Ušačy, Vietryna — heta kala Połacka), dziaŭčatak łaskava nazyvali: Vikcia, Vikciusia (Viktoryja), Mania, Maniusia (Maryja), Virhusia (Virhinija), Tekla, Piatrulka, Piatrusia (Piatrunija), Matrunka (Matruna), Marcia (Marta), Chryścia (Chrystyna), Karola, Karalinka (Karalina). Valusia, Vala (Valancina, Valentyna), — apaviadaje Piotra Sadoŭski.
— U razmoŭnaj formie imia dzieŭki (u nas heta forma nieabraźlivaja) mahło źviazvacca ź imieniem baćki: Valka Adoliška (baćka byŭ Adolf, paprostu — «Adola»), Tekla Anašyška (baćka zvaŭsia Anach), Michalina Ciciška (baćka — Cit)», — uspaminaje movaznaŭca.
«U maim radavodzie, u archivach, byli Kazimir, Vincent, Adela (tak i było zapisana, a nie poŭnym Adełaida), Hielena, Mardota, Branisłaŭ, Antosia i Antola, Franc, Aŭhust, Razalija, Marcyjana, Kamila, Paŭlina, Marta, Teafila i Tufila, Karalina», — dadaje spadar Sadoŭski.
