Śviatłana Kul. Kalvaryja
«Pišu dalej. Siabry, chto sočyć za hetym, i chto mianie čytaje, vielmi dla mianie važnyja vašyja dumki pra napisanaje. Tema mnie balić. Mnoha dumak i asacyjacyj, mnohaje ŭplataju ŭ radok. Bajusia, što nakruču, što nie zrazumieła budzie. A nie chočacca dreń napisać, bo budzie abraza dla temy. To prašu, pišycie ŭ kamientary, ci zrazumiełyja vobrazy, ci nie pamyliłasia ja», — napisała ŭ fejsbuku Śviatłana Kul i apublikavała novy vierš.
Kalvaryja
Jak ad vuhła iści, za śledam śled,
I abyści pierymietram navokał,
U viaźnicy napišacca saniet,
Bo tut pa ściency — čatyrnaccać krokaŭ.
1
Na pieršym kroku — kryžyk la imia,
Ci ptušačka, što ŭžo zakryta sprava,
Biez vybaru miž vami, miž dvuma —
Chto z vas prarok, a chto miž vas — Varava.
2
Biez rešty i biez vybaru pamiž,
Adnym šychtom, adnym dla ŭsich prysudam
Adnolkavy na ŭsich nakłali kryž —
Na hienijaŭ, prarokaŭ i na Judaŭ.
3
Nie raźbiareš, chto zdradziŭ, chto hieroj.
Rabili Judaŭ. Kožnaha łamali.
Dla ŭsich adziny šlach pierad haroj,
Adziny šlach da bieźličy kalvaryj.
4
Daŭno zdabyty zekami śviniec
Na kuli dla prarokaŭ i paetaŭ.
Jašče ź dziasiatak krokaŭ — i kaniec,
Ni płaščanic nie budzie vam, ni pjetaŭ.
5
Ni łancužkoŭ, satkanych z vasilkoŭ,
Ni vašy załatyja branzaletki,
Nichto nie paniasie ŭ rastrelny roŭ,
Nie kinie ŭ jamu palavyja kvietki.
6
Nichto nie paškaduje vas nijak,
Kroŭ nie satre ź iłba duchmianaj chustkaj.
Nie budzie dreva — vyrazać imia,
Budoŭla budzie, bity šlach i pustka.
7
Danieści kryž da samaje hary,
Upaści i padniacca. Nie skarycca.
Tak ciažka pamirać u tryccać try,
Taksama, jak u sorak abo tryccać.
8
Ty śpiš, narodzie, letarhičnym snom,
Jakija sny ty bačyš pad prycełam?
Zarytuju ŭ ravie pad kurhanom
Dušu, amputavanuju ad cieła?
9
Ci čuješ ty, jak tvoj niaviečać dom,
Jak hańbiać i balujuć na ruinach,
Ci ŭspomniš, jak pad kataŭskim kryžom
Nie zachacieŭ plačo padstavić synu?
10
Harotny kraj pasiekli papałam,
Jon lohka addaje svaich hierojaŭ.
Kala raśpiaćcia kamisar i cham
Jaho majno padzielać miž saboju.
11
Kalvaryja ź miažy i da miažy,
kłady, kłady ŭ ravach, na kožnaj horcy,
i Biełaruś, nibyta na kryžy,
raśpiataja na balšavickaj zorcy.
12
Nie budzie vyzvaliciela, nie klič.
Daŭno na drovy parubili Spasa.
U chramach paśmichajecca Iljič
I ź im CK — zamiest ikanastasa.
13
Kalučy drot ciarnovaha vianca
Ćviki i bol. Čamu? Za što? Navošta?
Ty projdzieš šlach kryžovy da kanca,
Za ŭsich zapłaciš najvialikšym koštam
14
Tvaje radki schavajuć pad zamok,
Niby ŭ trunu — nikomu nie dabracca.
I heta budzie toj, apošni krok
Tvajoj darohi —
Roŭna čatyrnaccać.
12.12—15.12
