Nił Hilevič. Apovied pra trubu
Pačnu prazaična. / Jak, zrešty, i konču, / pa praŭdzie skazać. / Bo heta žyćciovaja proza / nia moža / pryhožaj metafaraj stać...
Pačnu prazaična.
Jak, zrešty, i konču,
pa praŭdzie skazać.
Bo heta žyćciovaja proza
nia moža
pryhožaj metafaraj stać.
Nia taja materyja.
Nie dla paezii.
Tut treba mović praściej.
Dyk voś: zaprasili mianie –
jašče vosieńniu heta było –
na sustreču ŭ licej.
Zvyčajnaja reč: litaratar
pavinien prychodzić
sa słovam lubvi da ludziej.
I ja ŭžo sabraŭsia.
Krychu prykaściumiŭsia navat.
I knižački skłaŭ u partfel.
Skazali: «U dziesiać pryjedziem pa vas na mašynie».
Nu što ž! Na mašynie łatviej.
Siadžu i čakaju.
Amal a dziesiataj –
Zvanok telefonny: Ało!
Prašu prabačeńnia,
sustreča, na žal, nie adbudziecca:
nas zaliło!
Prarvała trubu –
i ŭvieś pieršy pavierch
zatapiła vada.
Dyk vy ŭžo darujcie,
mnie vielmi niajomka, paviercie,
i vielmi škada...
Praz tydzień
mianie zaprasili
sustrecca ź ludźmi ŭ RDK.
«Nu, dobra!» – skazaŭ.
«My pryjedziem zabrać vas.
Čakajcie zvanka!»
Čakaŭ. Dačakaŭsia.
I raptam u słuchaŭcy čuju
nia radaść, a skruchu-žurbu:
– Prabačcie, sustrečy nia budzie.
Avaryja ŭ nas tut:
prarvała trubu.
Usio zaliło-zatapiła!
Takaja vo stresłasia
niespadziavana biada.
Dyk vy ŭžo darujcie,
mnie vielmi niajomka, paviercie,
i vielmi škada...
Praź miesiac – jakraz, kali ja ŭžo sabraŭsia
iści na sustreču ŭ kaledž, –
zvanok telefonny:
– Darujcie, mnie vielmi niajomka i prykra, ale ž...
– Nu što? – pierabiŭ ja.
– Prarvała trubu –
I padłoha zatoplena ŭsia?
– Voj! – vojknuła słuchaŭka.
– Praŭda, prarvała!
A jak vy daviedalisia?
– Spadarynia miłaja, jak ža nia viedać
pra heta mnie doma, kali
užo heta viedajuć
skroź u Eŭropie,
a mo i na cełaj ziamli!
Tak, tak, užo viedajuć,
što ŭ Biełarusi
hadoŭ, moža, ź dziesiać tamu
trubu razarvała –
i spravicca z hetaj
avaryjaj strašnaj
niama ŭ nas kamu.
Dyk honić i honić,
i pre, i niasie, i fuhuje,
i ŭsio zalivaje naŭściaž –
takim zalivaje,
što časam dychnuć niemahčyma...
O, Hospadzie Boža ty naš!
P.S. Maje čytačy darahija,
maje adnaviercy,
ja vielmi vas, vielmi prašu:
nia kličcie mianie
da siabie na sustreču, siabry,
nie viaredźcie dušu.
Čytajcie – pakul dzikuny
nie pakidali ŭ vohnišča –
knihi i knižki maje.
Paśla i sustrečy pradoŭžym.
Pradoŭžym!
Čas pryjdzie.
Nastupić.
Užo nastaje.
* * *
Štodzionna ŭ rubrycy «Litaratura» na sajcie NN — novyja tvory i minijatury. Čytajcie dla serca, čytajcie dla rozumu, čytajcie dla movy.
