Im nie spadabaŭsia zubr Valera — i jany stvaryli svajho. A jašče vaŭčycu, łasia i zajca FOTY
Čatyry hady tamu dvoje maładych chłopcaŭ, što tolki skončyli ŭniviersitet, vyrašyli rabić cišotki, jakija b adroźnivali ich, vyłučali siarod natoŭpu i raspaviadali pra toje, chto jany jość. Učarašnija studenty padzarabili krychu hrošaj na budoŭli, adškadavali $500 dy ŭzialisia za spravu. Tak naradziŭsia brend Zhart.
«Nam było cikava zrazumieć, chto my. Chaciełasia ŭvahi da siabie, da biełarusaŭ, da taho, što adbyvajecca ŭ našaj krainie. Možna nabyć narmalnuju futbołku ŭ jakim-niebudź Colin's. Na joj budzie napisana, da prykładu, Brooklyn. Ale ž my nie z Bruklina!» — kaža adzin sa stvaralnikaŭ brenda Zhart Raman Hierasimaŭ. U tvorčym duecie zazvyčaj jon hienieruje idei, a Piatro Piščanka prydumlaje im formu.
Apošniaja kalekcyja ad Zhart'a z žyćciośćviardžalnaj nazvaj «Usio budzie faŭna» chiba najbolš palubiłasia biełarusam. Jak nie ŭpadabać pryhažuna-zubra ci nie ŭśmichnucca dalikatnamu łasiu? Ciapier Raman ź Piatrom uklučylisia ŭ kraŭdfandynh i prymajuć zajavy na cišotki praz płatformu Ulej.
Raman Hierasimaŭ: «Siužet rolika nie zusim praŭdzivy, tamu što nasamreč usio naadvarot. Nie prynty naradžajucca z vobrazaŭ ludziej, a ludzi paznajuć siabie ŭ pryntach. Idei ž dla ich my biarom adniekul z kosmasu».
Pra toje, adkul uziaŭsia vobraz zubra
«Nam nie padabaŭsia zubr Valera, jaki źjaviŭsia padčas čempijanatu śvietu pa chakiei. My ž nie takija, prynamsi, ja nie taki. Ja nie asacyjuju siabie z hetaj istotaj, — pryhadvaje Raman. — Tady jakraz u Jeŭropie było papularna stvarać vyjavy ludziej z hałovami samych roznych žyvioł. Možna było adšukać kaho zaŭhodna, akramia zubra. Bo leŭ — jon paŭsiul leŭ. A voś zubra chto viedaje? My vyrašyli zakryć hieštalt, i hety prynt staŭ vielmi papularnym».
Zrazumieŭšy, što na chvali, chłopcy stvaryli i inšyja cikavyja vobrazy. U kampanii zubra źjavilisia łoś, vaŭčyca i zajac.
«Adzin malunak nie moža raspavieści pra ŭsich biełarusaŭ, my ž usie roznyja, — praciahvaje Raman. — Tamu stali šukać inšyja supiarečlivyja cikavyja vobrazy.
Vaŭčyca-viehietaryjanka na pryncie zastajecca drapiežnaj žyviołaj. Jana trymaje ŭ ruce nož i tak hladzić na morkvu, byccam budzie ŭ jaje zaraz uhryzacca. Tut jość niejkaja nieadpaviednaść, kanflikt. Uljana, jakaja zdymałasia ŭ našym roliku i jakaja ŭpadabała našu vaŭčycu, skazała: «Voś ja jem travu, i što, ja ciapier trus?». Nasamreč, naadvarot, kab być viehietaryjancam, patrebnaja vola, stryžań. Našmat praściej paści ŭ «Mak» i nie parycca.
Z zajcam usio jašče praściej. Naš — zusim nie bajaźliviec, jon moža za siabie pastajać. My sprabujem danieści, što biełarus — nie značyć pamiarkoŭny čałaviek, heta jak minimum nie abaviazkova. A voś łoś, darečy, nie asabliva supiarečlivy, zatoje pryšpilny».
Ludzi stamilisia ad CUMaŭ i HUMaŭ
Raman pryznajecca, što kali tolki jany ź Piatrom bralisia za vyrab cišotak, mierkavali, što ich prynty aceniać chiba ludzi tvorčych prafiesij. Ciapier ža bačać, što pamylalisia, tamu što imi cikaviacca i daktary, i nastaŭniki, i supracoŭniki mietrapalitena, i kursanty vajskovych vučelniaŭ.
«Ludzi stamilisia ad CUMaŭ, HUMaŭ, jany chočuć bačyć dobruju jakaść i cikavyja ilustracyi, zroblenyja biełarusami pra biełarusaŭ i dla biełarusaŭ», — miarkuje Raman.
Małady čałaviek upeŭnieny, što bujnyja ajčynnyja vytvorcy nie mohuć pazbavicca ad nalotu «kałhasnaści», tamu što im paprostu nie chapaje inicyjatyŭnaści.
«Adkul biarecca hetaja «kałhasnaść»? Tamu što składana prajaŭlać inicyjatyvu, jana nikomu nie patrebnaja, — akcentuje małady čałaviek. — U nas jość talenavityja ludzi, ale jany znachodziacca ŭ adnoj tusoŭcy, a vytvorčyja mahutnaści — u inšaj. I pamiž imi vialikaja prorva. Nastupny krok, jaki nam by chaciełasia zrabić, — stać mostam pamiž imi. My chočam paznajomić biełarusaŭ ź biełarusami, pakazać, što my štości možam».
Raman Hierasimaŭ.
Biazdumnaje tyražavańnie moža apašlić luby simvał
Za hod da vyšyvankavaha bumu chłopcy stvaryli prynt, na jakim simvał maładości razburajecca ŭ kampjutarnaj hulni Arkanoid. Tady im zdavałasia heta praŭdzivym i aktualnym. Kali ž pačaŭsia ŭzdym biełaruščyny, stvaralniki brenda pierajhrali siužet. Jany vyrabili prynt, dzie simvał, naadvarot, vybudoŭvaŭsia na tetrysie.
«Jość dva padychody. Adzin, samy prosty, ale taksama važny, — prosta šlopnuć arnamient choć kudy. Ale siońnia na heta paprostu nie chočacca hladzieć, bo nadakučyła. Biazdumnaje tyražavańnie moža apašlić luby simvał, — zaŭvažaje Raman.
— My vyrašyli, što, kab tradycyja žyła, jaje treba interpretavać. Ja, naprykład, nie razumieju tych ludziej, jakija zaŭziata abaraniajuć spradviečnuju vyšyvanku. Interpretacyja značyć, što simvał žyvie. Heta naadvarot cudoŭna, heta treba ŭsialak padtrymlivać».
