Rasijski pierakładčyk vykarystaŭ dla pieradačy japonskaha dyjalekta biełaruskuju trasianku
U rasijskim vydaviectvie «Eksmo» u kastryčniku vyjšaŭ zbornik apaviadańniaŭ Charuki Murakami «Mužčyny biez žančyn». Hałoŭnyja hieroi apaviadańniaŭ — mužčyny, jakich pa samych roznych abstavinach pakinuli žančyny.
«Mieduza» apublikavała frahmient apaviadańnia Murakami «Yesterday», dzie adzin z hierojaŭ razmaŭlaje na kansajskim dyjalekcie japonskaj movy. U jakaści pierakładčyka paznačany niechta Andrej Zamiłaŭ.
Što admietna, u ruskim pierakładzie hety kansajski dyjalekt pieradadzieny h. zv. trasiankaj — sumieśsiu ruskaj i biełaruskaj movaŭ.
U tekście heta vyhladaje tak.
«— Kitaru — riedkaja familija, — zamietił ja, kohda my tolko poznakomiliś.
— Tak, točna. Očań redkaja, prykiń, — otvietił on.
— V «Łottie», pomnitsia, był pitčier s takoj žie familijej.
— Tak, no da jaho nijakim bokam. Ale, familija redkaja, moža, jakaja i radnia».
«Nu, jak by pryležna vučyusia. Zapaminau hłahoły, suščastvitielnyja, udareńni. Prymierna tak ža, jak vučat anhielskij ti chrancuzskij. Niekalki razou jeździu prakcikavacca u Kansaj», — jašče adzin uzor.
«— Voś jano što! Nu, toč-v-toč, jak u mianie. Adres — u kvartale Denjen-Ciofu, a žyviem na samym jaho vodšybie. Dom — nie dom, a razvalucha. Jak-niebudź pryjazdžaj, pahladziš, jakim byvaje Den'en-Ciofu. Nie pavieryš svaim hłazam. Ale kožny raz parycca za heta toža nie dzieła. Heta prosta adras. Tamu ja, naabarot, z samaha pačatku kažu, naradziusia i vyras u Den'en-Ciofu. Vrodie taho, «jak? kruta, tak?».
