Heta naša Pieramoha
Usiakaja šušara sprabuje vykarystać 9 Maja va ŭłasnych metach.
U tym liku z dapamohaj Dnia Pieramohi sprabujuć raspalvać mižnacyjanalnuju varožaść da narodaŭ Jeŭropy. Sprabujuć apraŭdać dyktaturu. A rasijskaja prapahanda z dapamohaj i našych miascovych imcha-bobikaŭ navat rychtuje novyja pieradzieły miežaŭ Jeŭropy — toje, čym zajmaŭsia i Hitler. Im nie strašnyja reki kryvi. Historyja ich ničomu nie navučyła.
U takich umovach mnohim chočacca skazać: «Heta nie naša śviata».
Ale ž: heta našy dziady vajavali. Jašče nieviadoma, kim byli dziady, skažam, tych biesnavatych matacyklistaŭ ź impierskimi stužkami. A našy pradziedy — my kožny svaich viedajem, kolki jany naciarpielisia i dzie palahli.
Tamu heta naša śviata i naša Pieramoha. Heta była pieramoha biełarusaŭ i ruskich, ukraincaŭ i palakaŭ, amierykancaŭ i jaŭrejaŭ. Našych z vami pradziedaŭ. I jak jany pravodzili 9 Maja, my taksama viedajem, i ci nasili jakija stužki.
U svajoj hienijalnaj apovieści «Miortvym nie balić» Vasil Bykaŭ apisaŭ takich roznych vieteranaŭ i takuju roznuju pamiać. Sam Bykaŭ, nahadaju, prajšoŭ usiu vajnu i cudam zastaŭsia žyvy. Uspaminajucca ŭ hety dzień śvietłaj pamiaci partyzanski kamandzir Piatro Mašeraŭ, partyzany Alaksiej Karpiuk, Janka Bryl i Valancin Taras, raźviedčyk Fiodar Jankoŭski, artyleryst Ivan Šamiakin i miljony takich, jak jany, uspaminajucca handlarki i paety, daktary i sialanie, što pieražyli strašnyja hady, vajujučy, siejučy chleb abo ratujučy ludziej.
Nielha addavać Dzień Pieramohi šušary. Heta nie značyć, što treba brać udzieł u falšyvych mierapryjemstvach. Ale heta značyć, što siarod inšych jeŭrapiejskich ściahoŭ u hety dzień pa pravie ŭzdymajecca i biełaruski. Siarod inšych moŭ u hety dzień pavinna hučać i biełaruskaja, na jakoj havaryli našy pieramožcy.
