Zamnoha viankoŭ!
U nas bieražliva staviacca da pamiaci pra abaroncaŭ Ajčyny, vieteranaŭ. I heta dobra.
Pačynajučy z 23 lutaha iduć da pomnikaŭ ludzi, kab zaśviedčyć svaju luboŭ da hierojaŭ. U Hrodnie, u parku adpačynku, staić pryvabny pomnik voinu-vyzvalicielu ad niamiecka-fašysckich zachopnikaŭ. U hałoŭnaje śviata — Dzień Pieramohi — siudy prychodzić šmat ludziej. Niasuć vianki i kvietki. Ale ich stolki, što abkładajuć pomnik vialikaj hurbaj.
Sioleta rytuał paŭtaryŭsia i 22 červienia — adznačali pačatak vajny. Potym było śviata — Dzień niezaležnaści, i zakončyli 16 lipienia — dniom vyzvaleńnia horada. I kožny raz viankoŭ było bieźlič (50—60 štuk), tolki i paśpiavali paśla mierapryjemstvaŭ ich advozić na śmietnik.
Robicca heta jak pad kapirku, chiba pa raznaradcy harvykankama, a vianki i košyki sa štučnymi kvietkami kuplajucca za prafsajuznyja (našy z vami) hrošy. Troški ŭsio pafasna i biezduchoŭna.
Ale ž u nas, biełarusaŭ, niama takoj tradycyi, kab prychodzić na mohiłki da hadaviny ź viankami, a tolki z kvietkami.
Heta taksama datyčycca i suśvietnaj kulturnaj tradycyi šanavańnia hierojaŭ. Mienš viankoŭ — bolš žyvych kvietak.
