Michałok: Na jakoj movie ja razmaŭlaju, nie važna. Hałoŭnaje, što mahu prabić narmalna
U vialikim intervju hromadske.tv Siarhiej Michałok raspavioŭ pra toje, čamu znachodzicca va Ukrainie, paraŭnaŭ biełarusaŭ i ŭkraincaŭ, a taksama padzialiŭsia tvorčymi płanami.
Hutarka pačałasia adrazu ž vielmi cikavym čynam, kali Michałok raskazaŭ pra asablivaści biełaruskaha charaktaru:
— Moža i ŭ Biełarusi budzie kaliści «Hramadskaje»…
— Hramadzianskaje — budzie pa-biełarusku.
— A mnie kazali, «hramadskaje».
— Chm, hramadskaje. Ja dumaju, što sprečka była b doŭha ŭ biełarusaŭ. U biełarusaŭ ź biełarusami.
— A čamu?
— Niama mahčymaści pa viertykali niešta źmianić, tamu ŭsie pa haryzantali p****ć miž saboj. Biełarusy takija. Źvierchu zalivaje, ale da jaho strašna pajści, tamu hrukaješ da susieda źleva. Voś heta biełarusy takija.
Siarhiej taksama vykazaŭsia nakont taho, što jamu padabajecca ŭ ciapierašniaj Ukrainie:
— Ukraina — heta naradžeńnie novaj zorki, novaj epochi. Novaja sistema kaardynataŭ. Niejkaja novaja transhałaktyčnaja relihija. Toje, što tut adbyvajecca — heta cud, asabista dla mianie… Heta pieršaje kalektyŭnaje biesśviadomaje, jakoje vyliłasia nie ŭ kalektyŭny kretynizm, a ŭ kalektyŭnaje stvaralnaje.
Ukraina ciapier — heta miesca siły. Novy Tybiet, novaja Šambała. Ja kažu nie žartam, a dakładna i całkam pierakanana. Ja tut, kab atrymać asałodu, zadavalnieńnie. Uziać u hetym udzieł. Novy čas, novaje žyćcio — było ŭ majoj pieśni. I voś tut novy čas, novaje žyćcio.
Ale ŭ toj ža momant Michałok aburyŭsia staŭleńniu niekatorych ukraincaŭ da toj situacyi, jakaja zaraz panuje ŭ krainie:
— Vy sami, vaša hramadstva, vyznačyli svoj dalejšy los. Dyk čamu vy znoŭ čakajecie niejkaha miesiju, spadziejaciesia na kahoś źvierchu?
Šmat chto dumaje, što baraćba ź viečnymi prablemami vyrašajecca čaroŭnaj pałačkaj, jak u kazcy «Papiałuška», niechta pavinien machnuć. I hałoŭnaje, što šmat chto vieryć u kankretnych ludziej. Jany nie vierać u bahoŭ, u pryznačeńnie, u kaśmičny navihatar. Ale jany vierać, što voś Jacaniuk pavinny byŭ usio źmianić! Ci voś Parašenka, voś mienavita kankretna jon pavinien pryjści da mianie damoŭ, vymyć padjezd i dzirku ŭ asfalcie zalapić. Mianie heta trochi, skažam tak, viesialić. Ja tut ź Biełarusi. Da vas pryjechała šmat biełarusaŭ dapamahać vam budavać tuju budučyniu, jakaja stanie prykładam i dla biełarusaŭ, i dla rasijan. I hruziny pryjechali. Najlepšyja! Ja što, horšy biełarus? Dy ja samy lepšy ŭvohule!
Na pytańnie, čamu ŭsio-taki Michałok zaraz nie žyvie ŭ Biełarusi, prahučaŭ nastupny adkaz:
— Ja dla Biełarusi zastajusia volnym, žyvu tut, ale radzima razam sa mnoju. I tamu ja pišu novy albom BRUTTO «Rodny kraj», jaki i dla biełarusaŭ, i dla ŭkraincaŭ, i dla rasijan. I tamu ja ŭpłyvaju na Biełaruś, nieabaviazkova znachodziačysia mienavita tam.
Punkt zborki dla biełarusaŭ — tut. I tamu tut ža Žyźnieŭski prajaviŭ svaje jakaści, ty ž moh taksama skazać: «A čaho heta ty nie ŭ Biełarusi zmahaješsia, čaho ty siudy pryjechaŭ zmahacca?» Dy tamu, što tut hałoŭny Rubikon, tut hałoŭnaja barykada. Nu ty ž mianie troški padkałoŭ, «čaho ty nie tam?». Tamu što mianie mahli tam pasadzić. I što b ja tam rabiŭ? Vyjšaŭ by złamany praz 7-8 hadoŭ. Ja zadzirlivy, ja niespakojny čałaviek, siadzieŭ by tam pa karcarach, što b ja zrabiŭ tam dla svabody i dla svajoj Biełarusi?
Taksama vielmi cikavyja dumki vykazaŭ muzyka nakont moŭnaha pytańnia i toj uvahi, jakaja ciapier jamu nadajecca:
— Va Ukrainie pytańnie movy — heta pytańnie numar adzin. Ludzi hatovyja lepš pajści stralać, čym vyvučyć movu. Ja liču, hetaje pytańnie nie pavinna być nastolki surjoznym. Ja nie viedaju movy, zatoje ja viedaju, jakim pavinien być biełarus. Ja viedaju jaho kod hienietyčny, adčuvaju jaho, i tamu na jakoj movie ja razmaŭlaju — nie važna. Hałoŭnaje, što ja mahu ścisnuć kułak i prabić narmalna».
U hutarcy było šmat jašče čaho cikavaha, tamu raim pahladzieć jaje całkam.
