Mitrapalit Pavieł budzie stavić pytańnie pra samakiravanaść BPC, jeparchijalny schod sustreŭ jahonuju zajavu avacyjaj
Pa ŭsioj bačnaści, my staim na parozie novaj epochi ŭ historyi biełaruskaha pravasłaŭja.
15 śniežnia ŭ Minsku prajšoŭ čarhovy Minski jeparchijalny schod ci inakš — Schod duchavienstva Minskaj mitrapolii, — što, u pryncypie nie adno i toje ž, choć pa litary statuta moža i supadać. Ciažka skazać, praŭda, nakolki słova «čarhovaje» dastasavalna da padziei, jakaja pry papiarednim mitrapalicie adbyvałasia, zaraz užo nasupierak statutu, nie čaściej čym raz u dziesiacihodździe. A tut jašče i padkaciła chvala kadravych pieramienaŭ u carkoŭnym kiraŭnictvie. Tak što pakul dla nas heta nie rucina, a niešta epachalnaje. I, jak ŭbačym dalej, niezdarma.
Niezdarma było ŭžo toje, što prymierkavana jano było da takich jubilejaŭ, jak 25-hodździe stvareńnie Biełaruskaha Ekzarchata i 30-hodździe ŭstanaŭleńnia śviatkavańnia Saboru Biełaruskich śviatych.
Užo čysta źniešnie schod nie byŭ padobny na ŭsie papiarednija. Mała taho, što novy archirej, dyk jašče i nie adziny archirej.
Patryjaršaja stratehija drabnieńnia dyjacezij kranuła, narešcie, i Biełarusi: Mitrapalit Pavieł advažyŭsia na adpaviednyja reformy mienš, čym praz hod paśla pryznačeńnia. Ułasna Minskaja dyjacezija, jakaja ŭklučała raniej Minsk i Minskuju vobłaść, zvuziłasia da Minska i Minskaha rajona, usiu ž astatniuju častku padzialili pamiž saboj novyja try jeparchii. Toje, što było raniej Minskaj jeparchijaj, stała nazyvacca mitrapolijaj, i duchavienstva ŭsioj hetaj mitrapolii pierš, čym raźjechacca pa asobnych dyjacezijalnym kvaterach sabrałasia ŭ apošni raz razam. Zrešty, u kancy schodu prahučali zdahadki, što, moža, i nie ŭ apošni raz - budziem siabravać siemjami.
Schod išoŭ pa zvyčajnym scenary: dakład, vystupleńni, adkazy na pytańni …
I choć užo dakład mitrapalita utrymlivaŭ u sabie šmat novaha i cikavaha, samaje cikavaje adbyłosia dalej, pryčym niejak pavolna, jak byccam vypadkova.
Užo kančajučy adkazy na pytańni, jakija pastupili ź miescaŭ, mitrapalit paprasiŭ «jašče piać chvilin», kab adkazać jašče «na dva pytańniečki». I raptam u adnym z «pytańniečkaŭ» prasłavutaje «razuzbujnieńnie» dyjacezij niečakana paŭstała «formaj efiektyŭnaha kiravańnia, kali Biełaruski Ekzarchat pryjdzie da samakiravańnia pa prykładzie Ukrainy, Estonii i t. D». Ale hetyja sami pa sabie niezvyčajnyja słovy, jak akazałasia, stali tolki padstavaj dla epachalnaj zajavy mitrapalita:
«Smotritie – v Estonii dva jepiskopa – samoupravlajemaja cierkov, v Łatvii dva jepiskopa – samoupravlajemaja, v Mołdovie piať jepiskopov – samoupravlajemaja, u nas 16 jepiskopov – my nie samoupravlajemaja. Hdie-to dažie obidno stanovitsia. Tak čto ja budu, naviernoje, podymať etot vopros. Dažie nie znaju, kakaja budiet rieakcija i riešienije, no poskolku my…»
I navat tut słovy mitrapalita litaralna patanuli ŭ avacyjach. Kali apładysmienty ścichli, mitrapalit Pavieł jašče bolš upeŭniena praciahnuŭ:
«Spasibo za poddieržku… Dvadcať let nazad mienia eto nie zadievało, siehodnia mienia eto zadievajet, potomu čto zdieś užie čiesť Biełorusskoj Pravosłavnoj Cierkvi (znoŭ apładysmienty) Siehodnia Russkaja Pravosłavnaja Cierkov, kotoraja nachoditsia tierritorialno v hranicach Rośsijskoj Fiedieracii eto, sami ponimajetie, moŝnaja cierkov, Ukrainskaja Pravosłavnaja Cierkov tožie moŝnaja cierkov, a trieťja-to idiet – Biełorusskaja! Poetomu, koniečno, jeśli s vašiej storony budiet poddieržka, vopros etot budiem podymať, jeśli s vašiej storony budut napravleny jeŝie i požiełanija i piśma, tohda budiem obsuždať, tohda budiem vynosiť etot vopros na riešienije Sinoda. Ja storońnik toho, čtoby Biełorusskaja Pravosłavnaja Cierkov była moŝnaja kriepkaja, no, kak vy sami ponimajetie, zdieś nikto iz nas nie sobirajetsia vychodiť iz-pod omofora Russkoj Pravosłavnoj Cierkvi, ni v kojem słučaje… U nas był patriarch, jesť patriarch, poetomu davajtie žiť v tiech usłovijach, ispołniaja duch i tradicii našiej cierkvi. No niekotoryje momienty budiem vsie ravno prodvihať…»
Dalej — bolš. Vypadkovaja, zdavałasia b, remarka mitrapalita, horača padtrymanaja schodam, nie prajšła pustym hukam, ale znajšła adlustravańnie ŭ vynikovym dakumiencie schodu adnym ź jaho punktaŭ:
Prosiť Vysokoprieośviaŝieńniejšieho mitropolita Pavła postaviť pieried Sinodom Biełorusskoj Pravosłavnoj Cierkvi vopros o vozmožnosti priedostavlenija Biełorusskoj Pravosłavnoj Cierkvi statusa samoupravlajemoj cierkvi v sostavie Russkoj Pravosłavnoj Cierkvi.
U zaviaršeńnie mitrapalit Pavieł znoŭ prakamientavaŭ pažadańnie padniać hetaje pytańnie, «poskolku on diejstvitielno vołnujet mnohich, eto nie moj vopros, nie tolko moja ozabočiennosť, a očień mnohich ludiej – i śviaŝieńnikov, i mirian, i rukovoditielej hosudarstviennych struktur. Nu, vy znajetie, zdieś, vidimo, projavlajetsia takoje vot ŝiepietilnoje čuvstvo, vnutrieńnie takoje čuvstvo dostoinstva našiej cierkvi, našieho hosudarstva: sosiedi połučili takoj samoupravlajemyj status, a my, cierkov bolšaja, niet. To jesť eto nie popytka kakaja-to uzurpirovať vłasť, siebie čto-to pieriechvatiť, niet, eto dostojnoje striemlenije zaniať dostojnoje miesto v ijerarchii našiej cierkvi».
Mahčyma, kahości źbiantežyć, što ŭ vynikovym dakumiencie miarkujecca stavić pytańnie pierad Sinodam BPC, a nie adrazu pierad tym orhanam, chto kampietentny jaho vyrašać — Sinodam Ruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy. Sutnaść u tym, što mitrapalit Pavieł moža, viadoma, abviaścić i abmierkavać hetaje pytańnie na Sinodzie RPC, što jon, pa jaho słovach, i źbirajecca rabić, ale ŭstaŭnaja pracedura patrabuje takoje pytańnie stavić aficyjna ad imia Sinoda Biełaruskaj Carkvy, tamu spačatku pavinna być jaho zhoda i pastanovu. Pry hetym jość i peŭnaja pracedurnaja składanaść. Usie rašeńni i pastanovy Sinoda BPC ŭstupajuć u siłu tolki paśla zaćviardžeńnia ich Sinodam RPC.
Atrymlivajecca, što Sinod RPC maje prava nie zaćvierdzić rečaisnaść prośby biełaruskaha boku. Tamu, viadoma, praktyčna ŭsio zaležyć ad zdolnaści mitrapalita Paŭła pierakanać maskoŭski Sinod dobrazyčliva pryniać prašeńnie ab statusie samakiravańnia Biełaruskaj Pravasłaŭnaj Carkvy.
