Siońnia Hramnicy, i siońniašniaje nadvorje abiacaje rańniuju viasnu
Dučo dzi Buoninseńja, Strečańnie. 1308—1311.
Siońnia ŭ pravasłaŭnych Hramnicy, abo Strečańnie — śviata, kali ŭ carkvie aśviačajuć śviečki, što, ličyłasia raniej, baroniać chaty ad hromu. Taki voś pieražytak dachryścijanskich vieravańniaŭ.
Z Hramnicami byli źviazanyja i peŭnyja mietearałahičnyja prykmiety.
«Kali na Hramnicy pievień napjecca vadzicy, to na Jurja voł najesca travicy». Heta značyć, kali na Hramnicy adliha, to i viasna budzie rańniaj.
«Jak na Hramnicy adliha, z uradžaju budzie chviha». A heta prykmieta dla sielskich haspadaroŭ. Ciopłyja Hramnicy viastujuć ciopłuju viasnu, a ŭ takija hady ziamla raniej pierasychaje, i ŭradžai nižejšyja.
Spraŭdzim, ci staryja prykmiety, anałahičnyja abudžeńniu amierykanskaha surka, usio jašče dziejničajuć.
Na dva tydni napierad mietearołahi abiacajuć ciapło. U Minsku da plus 4—9, na Bieraściejščynie navat da 7—12.
U rasiejcaŭ Hramnicy nazyvajucca Srietieńje, ad słova streča, sustreča. Bo hetaje śviata było ŭstanoŭlenaje ŭ honar pieršaha pryniasieńnia Isusa ŭ chram.
Kataliki adznačali Hramnicy 2 lutaha. Na łacinie hetaje śviata nazyvajecca Praesentatio Domini — Pakaz Hospada.
Pratestanty hetkich śviataŭ nie vyznajuć.
