Дзве гісторыі: маладыя спецыялісты. Мяса на дні нараджэння, гарбата з хлебам на сняданак
Маладым спецыялістам жывецца ў Беларусі нялёгка.
Гісторыя першая. Маладая сям’я спецыялістаў
Мяне завуць Алена, і мне 24 гады. Жыву з мужам, дзіцем і коткай. Сама — у дэкрэтным, муж — малады спецыяліст. У апошніх разліковых мужа стаіць: 2 455 253. Я ж атрымала 743 тыс. дэкрэтных. Разам даход нашай сям’і складае 3 198 000 рублёў.
Да 2011 года я і мой муж вучыліся ва ўніверы і падзараблялі, звычайна на дзвюх падпрацоўках. Калі каму цікава, вось што можна займець з такіх прафесій: прадавец — $200–300, кур’ер — $100–200, рабочы — $100, рэпетытар — $100–200, афіцыянт — $300–400, мыйнік аўто — $100. Тады выходзіла каля $500, і амаль усё мы адкладалі на кватэру, якую паспелі дабудаваць як льготнікі. І нават адклалі на рамонт, які цяпер пачалі рабіць. Ён укладзецца ў $5000 з матэрыяламі. Яшчэ столькі ж спатрэбіцца на мэблю, але ўсёй сумы пакуль няма. Усё, што можам, робім самі.
Пасля з’яўлення дзіцяці амаль нічога не адкладаем. А выдаткі ўзраслі ў разы.
Ежа. Эканомім як можам. Пакуль жывем са свякрухай і бабуляй мужа, гэта рабіць прасцей: раз на месяц ездзім у дыскаўнтар, купляем курыцы тысяч на 300, макароны, рыс, алей, цукар — яшчэ каля 100 тыс. Па яйкі ездзім на птушкафабрыку або на Камароўку, там за 10–11 тыс. можна купіць. На месяц бярэм дзясяткаў шэсць. Мяса (ялавічыну, свініну) купляем толькі на дні нараджэння. Малочныя прадукты бярэм у Лагойску (побач лецішча) і замарожваем. Таксама ў дыскаўнтары бярэм самыя танныя гарбату і каву. Дома прамываем заварнік разы тры, каб хапіла на пару месяцаў.
З мучнога — ці раблю сама, ці купляем батоны і аўсянае печыва, сушкі. На ўсю ежу даем свякрусе 600 тыс. на месяц. Лухту ўсякую тыпу чыпсаў не купляем. Муж абедае ў школьнай сталовай: булачка, піца, гарбата — 200 тыс. Каб проста паесці, гэтага хапае, але на святы — відавочна не. Ежу дзіцяці раней не куплялі (карміла грудзьмі), цяпер закупілі кавалачак мяса — 100 тыс., кансерваў дзіцячых — на 200. Кашы дзіцячыя, сокі, садавіну прыносяць мае бабуля і дзядуля і яшчэ даюць на ежу 400 тыс. Разам на ежу сыходзіць усяго 700 тыс.
Праезд. Мы зайцы. Муж працуе за 15 хвілінаў хады ад дома. Калі бярэм машыну (вельмі рэдка), то самі не запраўляем.
Кварплата. Плацім толькі за сваю кватэру. Цяпер робім там рамонт, у асноўным сваімі сіламі, таму там нічога не нагарае. За апошні месяц: жыроўка — 142, электрычнасць — 8, разам — 150 тыс.
Сувязь. Інтэрнэт (60 тыс.), 2 карпаратыўных velcom (25 тыс.) і 2 МТС (20 тыс.) забіраюць 105 тыс.
Крэдыт. Калі будавалі кватэру, у мяне была ўласнасць. У выніку кватэра каштавала $40 тыс., з іх $25 тыс. аддавалі адразу гатоўкай: больш за $5 тыс. на вяселлі сабралі, больш за $6 тыс. далі свякроў і бабуля, $2 тыс. — субсідыя студэнтам, $3,5 тыс. — чэкі «Жыллё», $0,5 тыс. — працэнты банка і яшчэ $8 тыс. самі зарабілі і адклалі з усялякіх там дзён нараджэння. Яшчэ амаль $1,5 тыс. падарыла дзяржава за нараджэнне дзіцяці. У выніку крэдыту засталося крыху больш за 40 млн рублёў, што складае 263 тыс. у месяц.
Лекі. У нас з мужам ёсць хранічныя захворванні, якія ў год забіраюць каля 400 тыс. Плюс я праходжу кожны год абавязковае абследаванне — 200 тыс. Увесну і ўвосень — курс вітамінаў на 240 тыс. Дзіця хварэла 4 разы за год — 450 тыс. Мы 2 разы — 120 тыс. (лячыліся самым танным). Дзіцяці — лекі ад уздуцця, гель для менш хваравітага прарэзвання зубоў, жалеза, вітамін, А — 160 тыс. Разам: 1570 тыс. дзелім на 12 — 131 тыс.
Адзенне. Толькі цяпер злавіла сябе на думцы, што за 4 гады сямейнага жыцця купіла толькі 2 майкі, 8 майткоў, 4 станікі, 2 пары ботаў, 3 туфляў (абутак мяняла праз цяжарнасць, пасля таго як падвярнула нагу), 8 пар капронавых шкарпэтак, сукенку, штаны і кофту для цяжарных і 1 касцюм на працу — усяго каля $550. Калготы дарылі на 8 сакавіка, і калі насіць толькі ў святы, хапае. Наогул, хадзіць па крамах і прымяраць — гэта пекла, ад якога я бягу. Мужу купілі толькі 8 пар шкарпэтак, туфлі, басаножкі, 2 майкі, джынсы, 3 кофты, куртку — каля $200. Дзіцяці ўзялі 2 шапкі і куртку ($40), астатняе дораць. Усё вышэйпералічанае куплялася альбо на рынку, альбо ў сэкандах. Разам: $790:4:12×8240 = 136 тыс.
Касметыка. Пару разоў купляла шампуні і лакі для пазногцяў (каля 5 тыс. у месяц), а так дзякуй Новаму году. Хімію купляе свякроў, пакуль з ёй жывем, а вось памперсы сур’ёзна падточваюць наш бюджэт. Недарагія molfix (па 1–2 штукі ў суткі) і libero (2 штукі) забіраюць у месяц 310 тыс.
Прыгажосць і забавы. Мужа і дзіця стрыгу сама. А я 1 раз на год хаджу ў цырульню. Меліраванне і стрыжка на доўгія валасы ў мінулым годзе забралі 95 тыс. Разам: 8 тыс. у месяц. Пару раз у гэтым годзе хадзілі ў кавярню і раз у кіно — каля 600:12 = 50 тыс. І вельмі любім дзіцячыя цацкі: кожны месяц купляем па 2 недарагія цацкі — каля 100 тыс. (вельмі хочацца). Разам: 158 тыс.
Падарункі. Шмат у госці не ходзім, але вельмі люблю дарыць падарункі. Кожны падарунак цягне прыкладна на 150 тыс. Сёлета іх было падорана 6 штук. Гэта значыць каля 75 тыс. у месяц. Не капітал, а людзям прыемна.
Котка. Мая котка каштавала $500 (у месячныя выдаткі не ўключаю, грошы збіраліся асобна). Парода —
У выніку ў месяц мы трацім 2 158 000 рублёў. А значыць, толькі каля 1 млн адкладаем.
У заключэнне хачу сказаць, што так, як мы жывем, жыць сорамна. Вельмі хачу жыць годна, каб ніхто нічога не даваў, каб было больш свабодных грошай, грошай на паездкі, уласную машыну і г.д. Для гэтага муж ужо перавучыўся на распрацоўшчыка сайтаў і летам мяняе працу. Я таксама буду за ім цягнуцца.
Гісторыя другая. Размеркавалі: стратэгія выжывання
Добры дзень дарагая рэдакцыя! Я вырашыў, што і мая гісторыя, праблемы якой паходзяць з часоў феадалізму і рабства, магчыма, будзе цікавая чытачу. Мяне завуць Андрэй, мне 23, я
Нашае прадпрыемства славіцца сваімі распрацоўкамі не толькі ў Беларусі, але і далёка за яе межамі, толькі мне ад гэтай велізарнай славы дастаецца ўсяго 1,5 млн рублёў. Хоць хлушу: месяца паўтара таму падвысілі на 500 тыс. пасля майго ліста на разліковым лісціку на імя дырэктара:
«Паважанае кіраўніцтва, пішу вам у істэрыцы і ў стане афекту, мне здаецца, што мы самае жабрацкае прадпрыемства ў краіне. Мне сорамна атрымліваць менш, чым прыбіральшчыца, здаецца, яшчэ трошкі, і я памру галоднай смерцю. Калі ласка, прыміце хоць
Не, за гэта ім праўда дзякуй, цяпер я нават магу трохі «памажорыць»!
Стратэгія выжывання была распрацаваная мною на 1,5 млн і прайшла клінічныя выпрабаванні. Лічыць няма чаго, але буду ў рублях, у іх лічыць спакайней.
Для пачатку жыллё. Плачу я толькі камунальныя ў раёне 250 тыс. (узімку, прынамсі) і жыву ў цэнтры Мінска ў двухпакаёвай кватэры, збольшага адзін. Мне пакуль шанцуе: дапамагае сястра, якая здымае кватэру тут, але больш жыве ў іншай краіне. Калі б не яна, усе грошы ішлі б на жыллё.
Далей ежа. Кожную раніцу з дня ў дзень я ем гарбату, але не проста гарбату, а гарбату з хлебам! Вельмі пажыўна, зарад бадзёрасці і сытасці як мінімум на паўдня. Часам замест гарбаты — малако. Карацей, у месяц каля 50–55 тыс. на ўсё пра ўсё. Днём звычайна я ем у сталоўцы, а гэта суп, пюрэ, 2 хлеба і салата з капусты — каля 8 тыс. Часам сліна дае ў галаву, і я, не кантралюючы сябе, бяру катлету, доўга ўсміхаюся, але дакараю сябе за лішніх 10 тыс., і потым за секунду з’ядаю. Слабасці ёсць ва ўсіх! У выніку сталоўка ў месяц — гэта 250 тыс. плюс на 25 тыс. купляю гарбату з цукрам на працу.
Шляхетная вячэра выглядае так: часам даю волю фантазіі і не бяру на кожны дзень сасіскі і макароны. І тады да макаронаў далучаецца курыная ножка! Таксама бяру заўсёды таматную падліўку, не магу без яе макарохі есці. Слабасці ёсць ва ўсіх, на жаль. І, вядома, гарбата з хлебам на ноч. Усё гэта прыкладна выцягвае з майго несамавітага лапатніка каля 270 тыс.
На транспарце я езджу бясплатна, хай прабачаць мне «канарэйкі». Часам па дурасці магу заплаціць — рэдка, але бывае. Таксама вельмі, вельмі рэдка магу заплаціць штраф, але звычайна альбо дамаўляюся, альбо пасылаю. Адзінае святое для мяне месца — гэта метро, там я плачу заўсёды, але езджу мала. Маршрутка — разы 2 на месяц. Разам хай будзе за ўсё тысяч 30. Інтэрнэт — плюс 55, тэлефон — плюс 25. Разам 955.
Патрэбныя рэчы. Іх рэдка купляеш, але штомесяц на іх сыходзіць
Астатнія 400 я трачу на схадзіць у кіно, да сябра, узяўшы
Раней была дзяўчына, якую, здаецца, не цікавіла, колькі я там зарабляю, і я ёй не казаў, таму што было сорамна, што яна атрымлівае ў 2 разы больш за мяне. Але мне здаецца, яна ўсё разумела: калі дарыў падарункі, то самыя танныя. Цяпер хаджу на спатканні, але стараюся нікуды, акрамя вуліцы і дома, не клікаць.
Адзенне я не купляю, у свой час часта ездзіў да сястры ў Латвію і змятаў усю вопратку з паліц
Калі зарплата стала на 500 тыс. большай, узяў сабе планшэт у растэрміноўку на 1,5 года па 250 тыс. у месяц. Не найлепшае ўкладанне, але слабасці ёсць ва ўсіх. І на 250 тыс. або лепш харчуюся, альбо купляю
Вось так ідзе жыццё беднага, але, здаецца, шчаслівага чалавека, якому засталося адседзець год, і ён нарэшце зменіць спецыяльнасць, на якую яго вучылі 5 гадоў.
