Сталічны праграміст: кожны месяц я трачу 800 даляраў на забавы, а 400 аддаю маме

Сумарны месячны даход складае каля 30 млн беларускіх рублёў.

Працую я ў адной са шматлікіх цяпер ІТ-кампаній слаўнага горада-героя Мінска.

Працую даўно і плённа, зарплата мая ў кампаніі складае $2,8 тыс. у месяц. Вопыт працы ў ІТ — каля 5 гадоў, паспеў папрацаваць як у буйных, так і не вельмі фірмах.

Што магу сказаць з нагоды аплаты сваёй працы?

У ІТ-сферы не прынята расказваць пра свае даходы,

таму канкрэтныя лічбы ведаюць толькі мае родныя і самыя блізкія сябры. Сярод маіх добрых сяброў, з якімі я разам вучыўся ў БДУІР, гэтая лічба не выклікае ніякага здзіўлення.

Усе мы працуем у розных фірмах, ва ўсіх досвед працы прыкладна аднолькавы і зарплата таксама прыкладна аднолькавая — ад 2 да 3 тыс. даляраў.

Дарэчы, бачыў у каментарах да ўмоваў конкурсу нешта пра падатковую. У мяне, маіх калег і ўсіх маіх сяброў з сферы ІТ зарплаты белыя, усё афіцыйна, з выплачанымі падаткамі. Так што сплю спакойна.

Я чалавек вельмі лянівы, але тым не менш, прыходзячы ўвечары дадому, я саджуся за сваю другую працу.

Гэта дыстанцыйны фрыланс на замежную кампанію, працую з гэтым таварышам даволі даўно, таму ў мяне вольны графік, толькі цікавыя задачы і, вядома, годная аплата. Тут усё залежыць ад таго, колькі я буду працаваць, але я звычайна аддаю фрылансу 5–15 гадзін у тыдзень — у месяц атрымліваецца $600–900 бонуса да асноўнай зарплаты.

Гэтыя грошы ў РБ я траціць, вядома, не магу.

Яны паціху капаюць на маю картку, даўным-даўно эмітаваную за межамі РБ, можна карыстацца пры паездках за мяжу, але я імі наогул не карыстаюся — своеасаблівая ашчадкаса, на чорны дзень спатрэбяцца аднойчы.

Дзяўчыны ў мяне няма, таму асноўны артыкул выдаткаў большасці мужыкоў Беларусі ў мяне адсутнічае.

Але было б неразумна марнаваць маладосць на адну толькі працу, таму я кіруюся правілам «хто добра працуе, той добра адпачывае». Я нездарма пачаў менавіта з гэтага пункта, а не з нейкіх бытавых момантаў. Артыкул выдаткаў на забавы — самы сур’ёзны ў маім бюджэце.

Такім чынам, перш за ўсё трэба, вядома, трымаць сябе ў добрай форме. Таму

я рэгулярна наведваю трэнажорную залу ($20 у месяц, без трэнера, звычайная мужыцкая качалка) і люблю пастраляць з лука ў якасці хобі ($20 у месяц).

Што за жыццё ў офіснага планктону накшталт мяне, калі не ладзіць сабе час ад часу так званыя «хард-ресэты»? П’янкі на офісе, пасядзець у бары з сябрамі, схадзіць у клуб патусавацца — маленькія радасці шараговага праграміста. Варта адзначыць, што на працы ў нас піць нельга, бо надта ўжо строгі начальнік, старой загартоўкі мужык. Але гэтая забарона часам парушаецца, хоць у асноўным стараюся гуляць па-за працай. Сярэдняя колькасць вясёлых вечароў — 3–5 у месяц. Люблю схадзіць у «Мэдысан» або «Дозары», паход у клуб звычайна каштуе мне $100.

Таксама варта асобна вярнуцца да праблемы слабага полу ў жыцці сучаснага мужчыны. Простая прапанова пасядзець папіць кавы з торцікам выстрэльвае мінімум у $20 па цяперашніх цэнах. З асабістага досведу магу сказаць, што дзяўчаты сёння з прэтэнзіямі. Нават студэнтка першых курсаў з правінцыі ўжо, бывае, паспявае ўцягнуцца ў прыгожае сталічнае жыццё, таму рамантычнае піццё кавы ў макдаку пад месяцам на лавачцы можа і не зацікавіць (чакаю каментаў, якое я чмо).

Тое ж самае і ў клубе — прыходзіш, скажам, у «Дозары», проста разумнымі размовамі або цытаваннем Блока там нікога не зачэпіш. Асабліва ўлічваючы, што даводзіцца гарлаць у вуха, каб хоць нешта было пачута. Не, зноў жа, трэба перш за ўсё пачаставаць мілую суразмоўніцу. Схадзіць у кіно — 20 баксаў, на канцэрт — ад 20.

Заўважыў за сабой жудасную якасць апошнім часам. Грошай даволі шмат, пачынаюцца абсалютна непатрэбныя выдаткі, марнатраўнасць.

Зразумеў, што трэба з гэтым змагацца. Прыкладаў прыводзіць не буду, магу толькі сказаць, што гэта нейкая зрэзаная версія ўсходняга кічу. Толькі яны сабе залатыя «Паршэ» купляюць з брыльянтавым рулём незразумела для чаго, а я — значна прасцей, але ўсё роўна бессэнсоўна. Хоць на гэта таксама можна паглядзець па-рознаму. Калі ты знаходзіш у сабе сілы шмат працаваць і зарабляць, то трэба і радаваць сябе таксама. Інакш нафіга яно ўсё гэта трэба? Але ў меру.

Карацей, склаўшы ўсе лічбы, магу сказаць, што ў месяц на забавы, адпачынак і хобі ідзе каля $700–800.

Можна вынесці падарожжы ў асобны пункт.

Люблю гэтую справу — новыя краіны, найлепшыя сябры пад бокам, мора эмоцый і свежыя сілы для новых здзяйсненняў. Езджу па два разы на год: зімой і летам. Снегу не люблю, больш падабаецца на сонейку пагрэцца. У цэлым гэта каштуе каля $2–4 тыс. у год.

Едзем далей. Куды без машыны паедзеш? Усё правільна, нікуды. Машыну трэба запраўляць, чысціць, даглядаць і гэтак далей. Уся гэтая любоў да свайго жалезнага каня абыходзіцца парадку $100–150. Гэта калі не ездзіць па Беларусі або наваколлях, а бывае і такое. Ну і не варта забываць, што сума гэтая дакладная, калі нічога не ламаецца. А бываюць і непрадбачаныя выдаткі ад 100 да 1000 еўра, хоць, прызнацца сумленна, у мяне такіх яшчэ не было.

Самая хворая тэма для большасці людзей мяне, на шчасце, не закранула. Я маю на ўвазе жыллё.

Мне пашанцавала: мой дзядуля працаваў дзесьці за Уралам, нешта там з нафтай, яшчэ за Саюзам. Таму адна з дзвюх яго кватэр перайшла мне, у ёй я цяпер і жыву. Рамонт там зроблены быў даўнавата, але мяне ўсё задавальняе, таму выдаткаў на жыллё я практычна не маю. Камунальныя плацяжы — $15 у месяц.

Вопратка. Ненавіджу шмоткі з рынку, асабліва калі на іх напісаныя незразумелыя рэчы накшталт «S-453 DYE», «Cucci Brand High Fashion 2012» або «D&G Dolores and Gabriel». У той жа час гэты пункт маіх выдаткаў таксама адносна невялікі — купляю рэчы ў Літве ці Польшчы на распродажах пару разоў на год альбо ў мясцовых сэканд-хэндах (дарэчы, рэкамендую).

Харчаванне. Есці я люблю, адназначна. Абедаю непадалёк ад офіса, абедзеннае меню — 50 тыс. за абед, сярэдняя цана. У месяц выходзіць каля $150. Дадому закупляюся ў гіпермаркеце, раз на тыдзень, у пятніцы. У месяц — $300.

З дадатковых выдаткаў магу адзначыць, што часткуу свайго заробку аддаю маме — звычайна $400.

Разам:

забавы — $800;

машына — $150;

ежа — $300;

маме — $400.

Выходзіць, што трачу $1650, хоць лічбы, вядома, вельмі прыблізныя. Астатняе адкладаецца, ляжыць да горшых часоў.

Навошта я гэта пішу? Чытаў у папярэдніх артыкулах усю гэтую жоўць на адрас людзей, якія шмат зарабляюць. Ласкава прашу, давайце ўсе адмоўныя эмоцыі ў каментары. Асабліва здзівілі пра «ў мяне ніводнага сябра з заробкам больш за 300 баксаў» або «300 тысяч у дзяржканторы».

Ну вядома, калі ляжаць, як агурок на талерцы, круціць ключом адну і тую ж гайку на адным і тым жа заводзе ўсё жыццё — так, будзе 300 тысяч (і то я нешта сумняюся).

Калі я быў зусім малы, гадоў 15, я працаваў на складзе падсобным рабочым, і ў мяне ўжо тады было 250. Ёсць шмат сяброў і знаёмых у самых розных сферах — ад сельскай гаспадаркі да продажу ноўтбукаў. Людзі працуюць, зарабляюць не менш за мяне. Таму што ёсць галава на плячах, працавітасць, а галоўнае — жаданне жыць добра.

Ведаю, што такое салодкае жыццё можа ў адзін момант скончыцца. Разумею, што цяпер залатая эра ІТ у Беларусі, і аднойчы яна таксама можа змяніцца заняпадам. Але я стараюся не сядзець на месцы, развівацца, асвойваць новыя тэхналогіі. Даўно зразумеў, што спадзявацца ў гэтай краіне асабліва няма на каго, трэба самому круціцца.

Таму ўсім удачы і пазітыву.

onliner.by

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару
«Нашай Нівы» ў ТГ