Лунэт як ідал
На гэтым тыдні беларускі інэт абагаціўся новай пародыяй на дыктатара. З блогу а. Аляксандра Шрамка
Такіх забавак у Байнэце ўжо столькі, што нешта новае ў гэтым пляне вызывае толькі алергію. Але ў аўтараў апошняй забаўкі, аказваецца, вельмі сур’ёзны замах. Гэта выстаўляецца нам як палітычная акцыя, пратэст супраць нядаўняй заявы Лукашэнкі, у якой ён паабяцаў “узяцца” за Інтэрнэт. У акцыі 26 арганізатараў (юрыдычных і фізычных асобаў, даволі вядомых) і 38 сайтаў. Не так часта бывае ў нас такая салідарнасьць.
Добра, што мы яшчэ здольны на нейкую салідарнасьць. І зразумела, што трэба рэагаваць на чарговыя “ініцыятывы” рэжыму. І з пункту гледжаньня гумару ўсё даволі нядрэнна і нават сьмешна.
Але нешта і насьцярожвае. Не пабаюся быць банальным, бо не я першы кажу, але вымушаны паўтарыць, што адна з нашых закасьцянелых хваробаў тая, што мы неяк ня можам абстрагавацца ад асобы дыктатара, міжвольна прымаючы ўдзел у стварэньні ягонага культу. Вядома, што ў язычніцтве існаваў культ ня толькі «добрых», але таксама і «злых» багоў. Вось здаецца часам, што гэтая наша здольнасьць для стварэньня язычніцкіх культаў далёка яшчэ не ў мінулым.
Калі мы пячомся пра краіну, пра лёс народу, пра нашу будучыню, нам трэба здолець больш глыбей разглядзець нашы праблемы ў іхняй сутнасьці. Каб бачыць нашы істотныя хваробы, прапанаваць шляхі вылячэньня. Бо, ўрэшце, не выпадкова ж мы атрымалі менавіта такога «правадыра нацыі», якога мы маем. Сутнасьць ня ў ім, а ў нашым розуме і нашым сумленьні.
