Apakalipsis zaŭtra
Žachi i žudaści čakajuć Eŭropu na nastupnym tydni, kali jana nia vyznaje našy samyja demakratyčnyja vybary. Feljeton Lolika Uškina.
Žachi i žudaści čakajuć Eŭropu na nastupnym tydni, kali jana nia vyznaje našy samyja demakratyčnyja vybary. Feljeton Lolika Uškina.
U vas piataje kupe, — pravadnica praciahnuła bilet pasažyru.
Pasažyr padniaŭsia ŭ vahon i razvaliŭsia na kanapie. Za voknami zamilhali krajavidy Zachodniaj Biełarusi.
Čałaviek byŭ naziralnikam ad ES na vybarach, pryznać jakija demakratyčnymi moh tolki chvory. U jaho pamiaci znoŭ paŭstali padlikovyja kamisii, dzie nie było nivodnaha apazycyjanera, biezalternatyŭnyja vybarčyja ŭčastki, bonzy režymu, jakija pahražali naziralnikam — u vypadku niepryznańnia vybaraŭ dazvolić tranzit narkotykaŭ u ES, pierarvać pastaŭki hazu, razarvać dyplamatyčnyja znosiny.
Tut niečakana ŭ kupe namalavałasia žančyna siaredniaha vieku.
— Cyharety na prodaž u Polšču nie viazieš?
Nie paśpieŭ naziralnik razduplicca, jak ciotka dastała paru blokaŭ «Bondu» i sunuła pad siadzieńnie.
— Dziakuj. Ja ŭ Siedlicy zabiaru. Darečy, a kampanenty dla jadziernaj zbroi taksama nie viazieš?
— Vas?
— Što «Vas»? Našy bolš za dva kilahramy ŭranu vyvozić nie dajuć. Aźviareła mytnia!
— Vy jość krejzi?! — heta było adzinaje, što zmoh skazać surazmoŭca.
— Jakaja krezi? Baćka dazvoliŭ u Eŭropu atamnyja bomby pravozić. Treba było vybary pryznavać. Dziakuj, ja zabiaru paśla Bieraścia.
Spekulantka pakłała na vierchniuju palicu dva pakiety z nadpisam «Universam Rubloŭski», jakija zichacieli jak dyskateka, i źnikła.
U žachu naziralnik kinuŭsia z kupe ŭ kalidor, dzie sutyknuŭsia z pravadnicaj.
— Pasažyr, ničoha nie žadajecie? — zapytała taja, bliskajučy załatoj fiksaj.
— A što ŭ asartymencie?
— Čaj, kava, hierain, kakain, marfin, vafli, rabyni jość śviežyja. A voś klej, prabačcie, skončyŭsia — pasažyr z treciaha kupe ŭsie ciubiki skupiŭ. Tolki adrazu papiaredžvaju — niuchać i kałocca zabaraniajecca za 20 chvilin da prybyćcia na kancavuju stancyju. Dy što Vy tak hledzicie na mianie? Voś instrukcyja na pravoz u Eŭropu narkotykaŭ i žyvoha tavaru ŭ jakaści adekvatnaha adkazu na niepryznańnie vybaraŭ. Voś sertyfikaty.
Naziralniku spatrebiłasia paru chvilin, kab pryjści da ciamy i moŭčki pasunucca ŭ bok tualetu. Ale nie paśpieŭ tarhanuć dźviery, jak z‑za ich vysunuŭsia čarniavy mužčyna i na łomanaj anhielskaj paprasiŭ cišyni, tamu što, razumieješ, u tualecie śpiać piać dzietak i babula — i jeduć jany z Banhładešu ŭ Eŭropu, vykarystoŭvajučy zručny momant: zły paśla vybaraŭ na Zachad Miensk dazvoliŭ tranzit nielehałaŭ.
— Ty možaš na viačeru barana zarezać, ci heta musim rabić my — tvaje try žonki? — zakryčaŭ niechta z hłybini pamiaškańnia.
Pajdu ja, — skazaŭ nielehał i začyniŭ dźviery.
Uvieś astatni adrezak šlachu da Tyraspalu naziralnik prastajaŭ u tambury. Jak tolki ciahnik dasiahnuŭ farpostu Eŭropy, jon kinuŭsia da čyhunačnych kas.
— Bitte, pani, chutčej, bilet da Miensku. Jašče nia pozna vyznać hetyja idyjociše vybary.
— Pšeprašam, — skazała kasirka, — Ale Miensk, jak i abiacaŭ, za niepryznańnie vybaraŭ parvaŭ usie adnosiny z ES i całkam pieraaryjentavaŭsia na Venesuełu i Iran. Mahu prapanavać vam bilet na ciahnik da Hdańsku, adtul na marski lajner da Venesueły, dzie vy zmožacie sieści na samalot, jaki lacić u Tehieran. A tam pierasieści na mienski rejs.
Naziralnik vyciahnuŭ partmane.
— Pani prymaje kartku Visa? Pani?..
Adkazu nie było. Škło kasy kančatkova zaciahnułasia šerańniu, niedzie hułka braznuŭ, adłamaŭšysia, ladziaš: kab adpomścić za niepryznańnie vybaraŭ, Miensk vyrubiŭ Eŭropie haz.
