Trochrazovy alimpijski čempijon Uładzimir Parfianovič treniruje ŭ Mastach dziaciej za 350—400 rubloŭ u miesiac
Pra heta viadomy ŭ minułym spartsmien, eks-depupat Pałaty pradstaŭnikoŭ Uładzimir Parfianovič raspavioŭ u intervju «Narodnaj voli».
Viadomy ŭ minułym spartsmien Uładzimir Parfianovič niekalki hadoŭ pracavaŭ u trenierskim składzie zbornaj Rasii, zatym treniravaŭ polskuju nacyjanalnuju kamandu. Ale voś niečakanaść! Uładzimir Uładzimiravič vyrašyŭ adyści ad sportu vysokich dasiahnieńniaŭ i pierajechaŭ u nievialički haradok Masty, što ŭ Hrodzienskaj vobłaści, pracavać ź dziećmi. Takija voś zihzahi losu…
— Narmalna pracujecca ź dziećmi, bieź niervaŭ i stresaŭ, — raspaviadaje Uładzimir Parfianovič. — Aficyjna nazva majoj pasady hučyć tak: trenier-vykładčyk dziciača-junackaj škoły alimpijskaha reziervu.
Paśla taho jak u Polščy skončyŭsia kantrakt, vyrašyŭ viarnucca na radzimu. Pryjechaŭ u Minsk, dumaju: «Što ž rabić z tymi viedami, jakija naźbiraŭ za ŭsio žyćcio? Ich ža treba kamuści pieradać». A ŭ mianie staryja siabry ŭ Mastach, tamu i vyrašyŭ źjechać sa stalicy — dalej ad staličnaj mituśni. Možna było, biezumoŭna, i ŭ Minsku znajści pracu, ale nie zachacieŭ. Žyć u stalicy stała doraha i nieefiektyŭna. A ja vyrašyŭ krychu źmianić abstanoŭku. Hady pracy ŭ Rasii i Polščy byli vielmi składanyja. U pieršuju čarhu psichałahična stamiŭsia. I zaraz ja dakładna viedaju: praca z nacyjanalnymi kamandami zdaroŭja nie dadaje.
— Ale ž, kali brać finansavy składnik, to ŭmovy ŭ toj ža Polščy i Mastach, vidać, jak nieba i ziamla…
— Pra što vy kažacie? (Śmiajecca.) Tak, zaraz u mianie nie vielmi vialiki zarobak — maju kala 350—400 rubloŭ u miesiac. Ale ž u dadatak atrymlivaju znakamituju biełaruskuju alimpijskuju piensiju — až 264 rubli. Usio nie tak drenna!
— Adnym słovam, pracujecie biez fantastyčnych hanararaŭ.
— A čamu b i nie? Tym bolš što siońnia mnohija biełarusy zarablajuć stolki ž. I ničoha — vyžyvajuć. Dy i nie vielmi chaču prybiadniacca, usio-taki paśpieŭ naźbirać za svajo žyćcio niejkuju kapiejku. A bolš za adzin baton u dzień ja ŭsio roŭna nie źjadaju.
— Žyllo ŭ Mastach zdymajecie?
— Žyvu ŭ kvatery, jakuju pradastavili. Uvohule, pravincyja — heta nie Minsk. Košty na peŭnyja pradukty i pasłuhi tut nižejšyja, čym u stalicy, tamu pražyć praściej. A jašče adna admietnaść — usie va ŭsich na vidu, usie adzin adnaho viedajuć. Tamu pjanym pa vulicy nie pachodziš, adrazu ŭvieś horad budzie viedać.
— Jak adčuvajecie siabie ŭ novaj roli dziciačaha treniera?
— Nievierahodna cikava! Pa-pieršaje, zaŭsiody pryjemna bačyć, jak tvaje viedy dapamahajuć junym spartsmienam raści, i ŭsio heta adbyvajecca na tvaich vačach. Pa-druhoje, siarod dziaciej niama takoha zdradnictva, jak u vialikim sporcie. I ja baču, jak śvieciacca vočy ŭ dzietak ad honaru, što ŭ ich viadzie pačatkovuju padrychtoŭku trochrazovy alimpijski čempijon. Chacia, chaču adznačyć, paśla hadziny pracy ź dziećmi ŭ škole ŭ mianie składvajecca ŭražańnie, što tydzień pracavaŭ. I ja ŭsioj Administracyi prezidenta pastaviŭ by tłustuju dvojku za toje, jakim čynam tam aceńvajuć pracu dziciačych vykładčykaŭ i kolki ludziam płaciać za hetuju pracu. Kab pryciahnuć dziaciej da zaniatkaŭ sportam, treba stvarać zusim inšyja ŭmovy pracy dla samoj škoły.
— Kažuć, što i materyjalna-techničnaja baza ŭ mnohich dziciačych spartyŭnych škołach taksama nie na ŭzroŭni. Heta tak?
— U nas situacyja nie ź lohkich, chacia, miarkuju, u luboj škole — mora prablem. My, naprykład, pracujem na invientary 10—15-hadovaj daŭniny. Viosły staryja, davodzicca pa niekalki razoŭ ich pieraklejvać. Adnym słovam, ciažkaści jość, ale my ich hieraična pieraadolvajem.
— Mahčyma, vy ŭžo sustrakalisia z pradstaŭnikami Biełaruskaj fiederacyi viesłavańnia albo Ministerstva sportu i turyzmu, kab abmierkavać, jakim čynam vašy viedy možna skarystać dla raźvićcia biełaruskaha sportu?
— A navošta prostamu dziciačamu trenieru sustrakacca z hetymi čynoŭnikami? U mianie jość svajo niepasrednaje kiraŭnictva, ź im i abmiarkoŭvaju ŭsie pytańni. A z ptuškami takoha vysokaha palotu mnie nie pa ranhu sustrakacca.
Dy i niama asabliva času na sustrečy, zaraz my znachodzimsia na zborach u Aziorach i rychtujemsia da Kubka Biełarusi. Dadam, što ŭmovy tut, biezumoŭna, spartanskija. U domie splu ŭ šapcy i nakryvajusia dźviuma koŭdrami. Žonka da mianie siudy pryjechała i chucieńka źjechała. Kaža: «Nie pryzvyčaiłasia ja z taboj u palito spać».
— A jak naohuł žonka ŭspryniała vaš niezvyčajny vybar?
— Cudoŭna! Taćciana i sama byłaja spartsmienka, a tamu zaraz pryjazdžaje, dapamahaje mnie, vykładajučy dzieciam himnastyku. Treniroŭki stali bolš jakasnyja, dynamičnyja… Hetuju praktyku, kab dadać u trenirovačny praces himnastyku, darečy, jašče ŭ Polščy pačali prymianiać, i jana dała dobry vynik.
— Darečy, jak aceńvajecie svaju pracu ŭ zbornych Rasii i Polščy?
— Dobra papracavaŭ, i vyniki byli. Ale ž z Rasii źjechaŭ pa asabistych abstavinach, a ŭ Polščy taksama źjavilisia svaje niuansy padčas raboty z nacyjanalnaj kamandaj. Tam była vysokaja kankurencyja, praktykavałasia navat zdradnictva… U niekatorych momantach nie skłalisia adnosiny sa spartsmienami, i jany mnie zdradzili. Nie pavieryli ŭ toje, što ja im kazaŭ i čamu vučyŭ. Hanarlivaść ich i padviała…
— Kali vy ŭžo vyrašyli pracavać na radzimie, to, moža być, u bližejšaj pierśpiektyvie my zmožam vas ubačyć i ŭ trenierskim składzie zbornaj Biełarusi?
— Usiamu svoj čas, i ŭsiamu svaja pieśnia. Tym bolš što asabista ja nie znajšoŭ jašče ŭsie adkazy na pytańni ŭ historyi sa skandalnym adłučeńniem biełaruskaj kamandy ad udziełu ŭ apošniaj Alimpijadzie.
— Niama kryŭdy na biełaruskich spartyŭnych čynoŭnikaŭ za toje, što vas apošnim časam nie zaprašali na pracu, abychodzili bokam?
— Čynoŭnik byŭ i zaŭsiody zastaniecca truślivaj istotaj. Čaho na takich kryŭdavać?
— Raniej ža vy i biźniesam zajmalisia. Nie było žadańnia znoŭ pačać svaju spravu?
— A jaki sens?! Pačynać biźnies z nula ŭ Biełarusi vielmi składana. Tamu majo zdaroŭje mnie daražej. I da taho ž u mianie ŭsio jość. Jak užo kazaŭ, bolš za adzin baton nie źjasi i bolš za adzin kavałak masła ŭ rot nie zapichaješ. U mianie niama mety štodzień mazać hety baton čyrvonaj ci čornaj ikroj. Ja i bieź ikry dobra pačuvajusia…
