Mitrapalit Pavieł pra Dzień Voli: Na takich mitynhach ludzi nie čujuć adzin adnaho
Pra heta mitrapalit Minski i Zasłaŭski Pavieł, patryjaršy ekzarch usioj Biełarusi, zajaviŭ u intervju kp.by z nahody Vialikadnia.
— 25 sakavika ŭ Minsku byŭ niesankcyjanavany mitynh, na jakim byli zatrymanyja sotni čałaviek. I mitrapalit Kandrusievič zaklikaŭ uładu i jaje apanientaŭ da ŭzajemnaha prymireńnia. Jakaja ŭ vas pazicyja?
— Ja nie staŭ u tyja dni publična vystupać, bo my, śviatary, zaklikajem ludziej da miru i zhody kožny dzień. I kožnaje naša kazańnie nakiravana na toje, kab ludzi navučylisia lubić adzin adnaho i spynili varahavać.
Niadaŭna ja pačuŭ pra toje, što tyja, chto vyjšaŭ na mitynh, čakajuć źmienaŭ. U mianie adrazu paŭstała pytańnie: «A chiba kiraŭnik dziaržavy i ŭrad nie chočuć pieramienaŭ i roskvitu svajoj krainy?» My ŭsie imkniemsia da lepšaha žyćcia. Mienavita tamu kiraŭniki krainy zaklikajuć usich hramadzianaŭ žyć pa zakonie i pracavać sumlenna.
A chiba archipastyry i pastyry nie chočuć pieramienaŭ u lepšy bok dla svajoj pastvy? Usie my chočam źmianić naša žyćcio da lepšaha, ale, na žal, isnujuć roznyja šlachi da pieramienaŭ. I nie ŭsie prapanavanyja zvonku varyjanty i mietady viaduć da lepšych pieramienaŭ. A sapraŭdny šlach da pieramienaŭ tolki adzin, i da jaho Carkva zaklikaje pastajanna. Hety šlach na carkoŭnaj movie nazyvajecca vielmi prosta — «pakajańnie», što ŭ pierakładzie na ruskuju movu aznačaje — «iźmienienije uma», źmiena svajho ŭnutranaha śvietu i svajho ŭnutranaha žyćcia. Inšy šlach — kryvadušny. Pra heta kazaŭ Chrystos svaim paśladoŭnikam: «Kryvadušnik! Dastań spačatku kałodu sa svajho voka, i tady ŭbačyš, jak dastać parušynku z voka brata tvajho».
A ŭsie inšyja pieramieny, jakija vychodziać za ramki Śviatoha Pisańnia i Kanstytucyi krainy, mohuć pryvieści da pieramienaŭ ź ciažkimi nastupstvami.
Mienavita tamu ja ŭpeŭnieny - lubyja źmieny ŭ žyćci našaha hramadstva pavinny pačynacca ŭ našych hałovach. My pavinny ŭ pieršuju čarhu źmianić naša ŭnutranaje staŭleńnie da navakolnych ludziej, da hramadstva i pieramianić siabie. Heta i jość pakajańnie, kali ŭsio źmienicca. Źmianiŭšy siabie, my možam źmianić śviet. Inšy šlach pryvodzić tolki da varožaści, nianaviści, supraćstajańnia i krovapralićcia. Źviarnicie ŭvahu, što siońnia adbyvajecca ŭ śviecie. Ludziej zaklikajuć da masavych manifiestacyj, pratestaŭ. U ludziej, jakija vychodziać na masavyja mitynhi, bušuje zapał, jaki vielmi lohka pierachodzić u varožaść i prociborstva. Čym zakančvajucca takija manifiestacyi? My možam daviedacca ŭ našych susiedziaŭ. Daloka chadzić nie treba.
Na takich mitynhach ludzi nie čujuć adzin adnaho, a tolki sprabujuć vykazać svajo mierkavańnie. Škada ludziej, jakija paddalisia hetaj pravakacyi, a ŭ kančatkovym vyniku paciarpieli sami.
Toje, što siońnia naviazvajuć našamu narodu, heta čarhovaja pravakacyja z toj ža sieryi.
Značyć, niechta choča parušyć spakoj i mir u našaj krainie. Tak chočacca źviarnucca da ŭsich: «Braty i siostry, budźcie mudrymi, nie paddavajciesia kryvadušnym abiacankam. Nijakaha dabra my nie atrymajem prosta tak. Nichto nam nie padoryć ščaście z-za buhra. Jano nabyvajecca doŭhaj i karpatlivaj pracaj kožnaha z nas».
Bačačy ŭsio, što adbyvajecca vakoł, mnie chočacca zaklikać usich hramadzian našaj baćkaŭščyny da razvažlivaści. Žadaju ŭsim miru i zhody.
Mitrapalit Kandrusievič u zajavie z nahody padziej 25—26 sakavika zaklikaŭ da ŭzajemnaha prymireńnia
