«Uzdymajem ściah nazad». Historyja chłopca, jaki ŭźniaŭ ściah i apynuŭsia ŭ aŭtazaku
25 sakavika, padčas zatrymańniaŭ na płoščy Jakuba Kołasa, u abjektyvy žurnalistaŭ patrapiŭ chłopiec, jaki padniaŭ z asfaltu bieł-čyrvona-bieły ściah. «Podnimajem fłah obratno», — pramoviŭ jon, i ŭźniaŭ ściah uharu. Adbyłosia heta litaralna ŭ niekalkich mietrach ad aŭtazaka. Naturalna, što jaho schapili ŭ toj ža momant.
Videa hetaha momantu sabrała bieźlič łajkaŭ dy repostaŭ u sacsietkach. Jak vyśvietliłasia, hieroj rolika, Andruś Asmałoŭski, paźbiehnuŭ pakarańnia. Jeŭraradyjo raspytała chłopca ab padrabiaznaściach jaho ŭdziełu ŭ Dni Voli.
Pra Dzień Voli:
Ja sprabuju nie prapuskać mitynhi. A 25 sakavika dla mianie heta ŭvohule śviaty dzień. Ja zaŭsiody, u luboje nadvorje prychodžu. Dla mianie hetaje śviata — adno z hałoŭnych u našaj historyi. Usiaki strach adpadaje ŭ hetym vypadku.
Ščyra kažučy, nastupnym razam budu bolš aściarožny. Ale ŭ dazvolenych akcyjach budu ŭdzielničać abaviazkova.
Pra rašeńnie padniać ściah
Natchniŭ mianie volny duch, i voś taki ekspromt zdaryŭsia. Prosta aburyła, što naš rodny ściah topčuć amapaŭcy. Ja razumieŭ, što mianie schopiać, ale ŭ toj čas pra heta nie dumaŭ. Tym bolš, što zahadzia padrychtavaŭsia da zatrymańnia: pazakryvaŭ svaje pryvatnyja spravy, dziełavyja pytańni, pieradaŭ peŭnyja pracoŭnyja paŭnamoctvy… Kali ščyra, to ŭ mianie była takaja ideja: chacia b niejak paŭpłyvać na astatnich ułasnym prykładam. Tamu pasprabavaŭ uźniać ściah jak mahčyma vyšej. Na dziva, strašna nie było. Moj siabra, ź jakim ja byŭ, niejak zdoleŭ adbicca i ŭciačy, chacia i jaho sprabavali zatrymać. A ja ŭžo prosta vyrašyŭ: pamirać — dyk ź pieśniaj.
Pra zatrymańnie
Mianie, jak pušynku zakinuli ŭ aŭtazak. Tam jašče amal nikoha nie było, navat volnaje miesca znajšłosia. Ja sieŭ kala stolika. A potym aŭtazak pačaŭ pastupova zapaŭniacca. Strašna nie było.
Pra padarožža ŭ aŭtazaku
U aŭtazaku nikoha nie bili. Mnie padałosia — sprabavali navat nie dakranacca. I tam, pa darozie da adździaleńnia, zdaryŭsia jašče adzin ekspromt: u dziaŭčyny znajšoŭsia ściažok, a z padłohi my padabrali vudu. I vystavili na joj ściah z aŭtazaka. Što praŭda, siekund 10 jon pratrymaŭsia, a paśla ŭbieh kasmanaŭt, schapiŭsia za dreŭka i prašturchnuŭ jaho napierad, u vakno. I ściah, vidać, taksama apynuŭsia na asfalcie.
Pra adździaleńnie milicyi
Potym paškadavaŭ, što nie było z saboj pakieta z rečami, bo ŭ RAUS było davoli choładna stajać na vulicy. Dy i padsiłkavacca chaciełasia, bo ja ž tolki paśniedaŭ u toj dzień. Mianie ŭ adździaleńni nie čapali, a niekatorym dastałasia krychu, pašturchali chłopcaŭ na cahlany mur. Voś adnaho z zatrymanych — jaho kličuć Chryścijan, jon z Łacinskaj Amieryki, z Kałumbii… U pryncypie, ja tam šmat cikavych znajomstvaŭ zajmieŭ.
Pra toje, jak vypuścili
Zrabili ŭsie pracedury: adbitki palcaŭ, fota anfas i ŭ profil. Abmacali na vypadak najaŭnaści kolučych i režučych pradmietaŭ. Usio asnoŭnaje adbyvałasia jašče ŭ dvary: da kožnaha padychodziŭ milicyjant z papierkaj, pierapisvaŭ źviestki. Dla mianie heta byŭ debiut u milicyi, tamu ŭsio było vielmi cikava. I było pradčuvańnie, što nas musiać adpuścić, bo nadzvyčaj vietliva stavilisia pradstaŭniki ŭładaŭ. I vypuścili! Pad viečar, hadziny praz try-čatyry paśla zatrymańnia. Biez pratakoła. Dumaju, heta mienavita tamu, što ja trapiŭsia ŭ pieršy raz.
Pra reakcyju svajakoŭ
Na akcyi ja byŭ adzin. Ale ŭsie svajaki padtrymali mianie. Amal usie. Matula i žonka, voś, adčytali mianie. Ale jany prosta turbujucca za mianie bolš za ŭsich.
Andruś Asmałoŭski druhi źleva na Dni Voli 2001 hoda.
