Mielita Staniuta raskazała pra svaju dyjetu: «Treba prosta nie žerci!»
Na kursach biełaruskaj movy «Mova Nanova» temaj čarhovych zaniatkaŭ stała «Mastackaja himnastyka». U jakaści hościa była zaprošana Mielita Staniuta, jakaja paznajomiła studentaŭ sa spartyŭnaj terminałohijaj, a taksama adkazała na niekalki pytańniaŭ.
Na pytańnie, ci varta addavać dzicia na mastackuju himnastyku, Mielita adkazała, što heta varta rabić da šaści hod.
«Sama ja vypadkova patrapiła ŭ mastackuju himnastyku. Moj pieršy trenier znajšoŭ mianie na vulicy. Mnie było 3 hady, my špacyravali z maci i tut nas sustreła trenier, jakaja prapanavała pačać zajmacca. Heta było dziŭna, bo ja była zvyčajnaj dziaŭčynkaj, i ja nie viedaju, što jana ŭva mnie ŭbačyła, ale heta los».
«Pieršyja piać hod nie bojciesia addavać dziaciej na himnastyku! Kali b u mianie była dačka, ja b skazała: tak, idzi, bo paśla himnastyki možna zajmacca chareahrafijaj abo tancami. Ale kali maja dačka skaža, što joj heta nie treba — dziakuj Bohu. Ale dziakujučy himnastycy źjaŭlajecca hracyjoznaść i postać».
Na pytańnie Hleba Łabadzienki, ci budzie źmianiać proźvišča paśla taho, jak vyjdzie zamuž, Mielita kateharyčna adkazała: «A kali ja vyjdu zamuž? U lubym vypadku proźvišča źmianiać nikoli nie budu».
Taksama adna z naviedvalnic kursaŭ pacikaviłasia, jak u Mielity atrymoŭvajecca padtrymlivać takuju dobruju formu i ci prytrymlivajecca jana niejkaj dyjety. «Treba prosta nie žerci! Ja, naprykład, paśla troch nie jem, bo a čaćviortaj zvyčajna pačynajecca treniroŭka. Dniom mahu dazvolić sabie ŭsio, ale ŭviečary — ničoha», — paraiła himnastka.
Naprykancy Mielita dla ŭsich pakazała niekalki himnastyčnych praktykavańniaŭ. Zała pravodziła himnastku burnymi apładysmientami.
