Dźvie pravasłaŭnyja carkvy, a taki kantrast
Jość u Kišyniovie Hieorhijeŭskaja carkva, jakaja adnosicca da Ruskaj pravasłaŭnaj carkvy. Jana pobač z maim domam, chadžu ja tudy bolš za 15 hadoŭ.
Ščyra pryznajusia, viernica ja ničoha nie vartaja, abrady viedaju drenna, u carkoŭnych praviłach aryjentujusia ź ciažkaściu. Kab nikoha ź viernikaŭ nie napružvać i nie kryŭdzić svaim niaviedańniem, chadžu, jak praviła, pa subotach, kali prychadžan niama. U cichaj biaźludnaj carkvie lohka molicca, uspaminajucca baćki, babuli ź dziadulami, usia radnia, siabry, jakija rana pajšli z žyćcia, vyzvalajecca duša ad mituśni.
Siońnia ja vyrašyła pamianuć svaich baćkoŭ i zamović Sarakavust. Pytajusia: «Kolki kaštuje pamianuć adnaho niabožčyka?»
Absłuhoŭnica adkazvaje: «25 lej (1,25 $)». I tut ža pytajecca sama: «A što Vy z saboj prynieśli?»
«A što ja pavinna prynieści?»
I dalej jana pieraličvaje: butelku słaniečnikavaha aleju, pakiet muki, butelku sałodkaj vady, sałodkuju bułačku, pakiet harbaty.
Usio, što absłuhoŭnica nazvała, układvajecca ŭ sumu 100—120 lej, h.zn. 5—6 dalaraŭ.
Nie razumieju i nie prymaju takija praviły Ruskaj pravasłaŭnaj carkvy. Ja nie skupy čałaviek, pierakananaja: u carkvie nie pavinna być taksy za pamin dušy, ale kali ŭžo jość taksa, to nie pavinna być vymahalnictvaŭ dla taho, kab dahadzić hustam słužycielaŭ, inakš carkva stanovicca biznes-ustanovaj.
Ja vyrašyła pajechać u inšuju carkvu i pajechała ŭ carkvu Biesarabskaj mietrapolii Rumynskaj pravasłaŭnaj carkvy.
Užo tut tłumaču, što chaču zamović Sarakavust, pytajusia: «Kolki kaštuje pamianuć adnaho niabožčyka?» Atrymlivaju adkaz: «Zapłacicie stolki, kolki ličycie mahčymym».
Hutarka nie pra hrošy, razmova ab adnosinach, a staŭleńnie da ludziej roznaje ŭ dźviuch roznych cerkvaŭ.
