Arłuša: «Byť svobodnoj mojej stranie na rodu nie pisano»
Rasiejski paet Andrej Arłoŭ, jaki piša pad psieŭdanimam Arłuša, apublikavaŭ novy vierš. U im jon zajaviŭ, što jamu abrydła žyćcio siarod ludziej rabskaj dušy i što jon prosić ličyć siabie ŭkraincam. Taksama na svajoj staroncy ŭ sacsietcy «Fejsbuk» Arłuša vykłaŭ videa, na jakim jon śpiavaje himn Ukrainy.
Eti stroki budiet hoŕko i bolno čitať mojej matieri.
Ot mienia otviernutsia mnoho druziej i znakomych.
Tie, kto vśled nazyvajut mienia siejčas nacpriedatielem,
Nazovut mienia «ukropidor» i «chochłohomo».
Na mienia budut koso smotrieť žilcy po sosiedstvu
(Vpročiem, ja i siejčas dla nich poviedieńjem stranien),
No ja był nie takim kak oni, i ja pomniu s dietstva
Vsie słova i klički, kotorymi był poranien.
Ja lubił vsiehda odievaťsia nie kak druhije,
Ja nosił pričiesku s bitłovskoj po brovi čiełkoj,
Moi krasnyje briuki-kleš mieli mostovyje,
A družki-pioniery draźnili mienia «dievčonkoj».
Ja pod hruppu KISS moh raskrasiťsia dla hulanki,
Ja iz źviezdočiek s Leninym fłah SŠA-šnyj diełał,
Aleškovskoho pieł (tu, hdie žieniatsia leśbijanki),
Kohda obŝiestvo Briežnievu s partijej słavu pieło.
I pri smienie stranoj političieskich orijentacij,
Kohda fłah SSSR zamienili druhim, matrasnym,
U mienia s soboj nie było sporov i konfrontacij,
Ja šutił: «Łučšie byť hołubym, čiem krasnym!»
Došutiliś. Sovsiem niedołho svobody vietier
Nam jerošił vichry i prochładoju duł na łysiny,
Čto ni diełaj i kak ni živi ty na etom śvietie,
Byť svobodnoj mojej stranie na rodu nie pisano.
Sinie-biełoje s krasnoho fłaha śliniało vskorosti,
Krym viernułsia, strana rastiet, eto nie masštab li?!!
Jamy vyryty vołčji i śvierchu prikryty chvorostom,
I na vsiech dorohach razłožieny «tie žie» hrabli.
My opiať po kuchniam svobodu stakanom mieriajem,
Nas — vsieho piatnadcať, a možiet byť — połprocienta,
A druźja, kotorym včiera my bieźmierno vierili,
Hovoriat, čto lubiat i klimat, i priezidienta.
Nadojeło, k podjezdu idia, tiemnoty bojaťsia,
Nadojeło, idia po mostu, ždať rasstrieła v śpinu.
Vy chotitie pravdy? I sam ja choču priznaťsia:
Ja svojeiu stranoj sčitaju davno Ukrainu!
Ja hotov k ušatam dieŕma, plevkam i pomojam,
Ja prohryz svoju kletku, pokinuł rodnoj źvieriniec,
Ja svobodno dyšu, hovoria rosijśkoju movoju:
Znajtie vsie, druźja i vrahi, čto ja — ukrainiec.
