Мнение: Что мне ваши чистенькие улицы, когда нет работы
Піша Кастусь Шыталь з Докшыцкага раёна.
Фота Сяргея Гудзіліна
У беларускіх гарадах, гарадскіх пасёлках, аграгарадках і вёсках чыста. Усё падмецена і падфарбавана. Гэтая «чысціня» стала брэндам краіны.
На першы погляд, прыемна глянуць на чыстыя і акуратныя вуліцы гарадоў. Але калі задумацца над з'явай глыбей…
Дзяржаўнае кіраванне мае шмат задач. Падтрыманне інфраструктуры і добраўпарадкаванне — адна з іх. Ёсць іншая — забеспячэнне магчымасці для функцыянавання эканомікі, для стварэння працоўных месцаў.
Вось з першай у нас усё адносна няблага. А што з другой? Чыноўнікі не могуць даць рады з руйнаваннем эканомікі рэгіёнаў. Старыя вытворчасці банкрутуюць, новыя не ствараюцца. Моладзь бяжыць з рэгіёнаў. Насельніцтва скарачаецца. Зрэшты, скарачэнне працаздольнага насельніцтва ў рэгіёнах — гэта «падарунак» для мясцовых адміністрацый. Іначай яны сутыкнуліся б са страшэнным узроўнем беспрацоўя.
Стварыць умовы для функцыянавання гаспадаркі, для прадпрымальніцтва, фермерства, для прыходу замежных інвестыцый — непасільная задача для постсавецкай беларускай сістэмы, асабліва ў правінцыі. Ні здольнасці, ні ўзровень кампетэнцый, ні ўзровень кругагляду, асабістага развіцця і грамадзянскай свядомасці чыноўнікаў не дазваляюць даць рады гэтай задачы.
Таму яны бяруць сабе задачы лягчэйшыя. Забяспечваюць падмятанне вуліц і высаджванне кветак. Патрабуюць ад сельсаветаў і арганізацый, каб была пакошаная трава на замацаваных за імі тэрыторыях.
Ствараецца ўражанне, што гэтай увагай да стварэння чыстага і акуратнага фасаду яны спрабуюць кампенсаваць перад сабой і насельніцтвам няздольнасць вырашыць фундаментальныя задачы, якія сёння мае дзяржава ў рэгіёнах. «Мы не можам даць вам працоўныя месцы, але можам пасадзіць кветкі і пафарбаваць бардзюры», — такая цяпер праграма дзеяння ўлады ў правінцыі.
А на чыста вымеценых вуліцах тым часам усё меней людзей. А ў аграгарадках усё менш працаздольных людзей. А ў вёсках, дзе абкошаныя ўзбочыны і няма паваленых платоў, хутка памруць апошнія старыя. А валавы рэгіянальны прадукт не расце, і падатковыя паступленні ў мясцовыя бюджэты скарачаюцца.
Нельга ацэньваць працу мясцовых уладаў па высаджванні кветак і падмятанні вуліц. Гэта ўсё прыгожа выглядае, але рэгіёнам дапаможа не болей чым нябожчыку кадзіла.
