Уладзімір Някляеў. Не цяпер. Алесю Ліпаю

Не цяпер. Не цяпер. Не цяпер.
А калі? Невядома нікому.
І як звер, і як звер, і як звер,
Зарываешся ў часу салому,
У ашмецце газет і шпалер.
А чаму не цяпер? Бо не час.
Бо сляпыя. Глухія. Нямыя.
На шпалерах — узоры не тыя,
У газетах — даносы на нас.
І ў сляпой, у глухой, у нямой
Старане. У адчаі і стоме
Ты трываеш. Бо шлях за спіной.
Лёс. І молішся ў збітай саломе:
«Божа мой, Божа мой, Божа мой!..»

Уладзімір Някляеў

Хочешь поделиться важной информацией
анонимно и конфиденциально? Пиши в наш Телеграм

0

0

0

0

0

0