Перад спаборніцтвамі найбольш увагі надаецца абкатцы праграмы. Практыкаванні праганяюцца па некалькі разоў, гэта паўтараецца зноў і зноў. Ужо калі спаборніцтвы пройдуць, можна будзе расслабіцца. Не, ніхто не скароціць працягласць трэніроўкі. І так чатырох гадзін недастаткова. Проста будзе больш працы над тэхнікай: як правільна кідаць і потым лавіць прадмет, як працаваць з новымі прадметамі і як выконваць новы складаны рух.
Гэта толькі здаецца, што час заканчваць. Наперадзе яшчэ нагрузка:
— «Вугалкі» робім, 50 лікаў. Потым устанеце ў пасэ і пастаіце, таксама 50 лікаў. Потым «шчупачкі», «цюльпанчыкі» і «разножка» — кожнае практыкаванне па 50 лікаў. Напрыканцы «вуглы» ля шведскай сценкі з дотыкам, таксама 50 лікаў. Радасна і весела, з усмешкай! — кажа гімнасткам трэнер.
Дзяўчынкі бяруць свае балансіры, становяцца ў шэраг ля краю пляцоўкі і моўчкі пачынаюць выконваць заданне. Усе гэтыя практыкаванні скіраваныя на прэс, то бок гэта яшчэ адна сілавая трэніроўка.
— Гэта ж дзеці. Ім усяго толькі 8 год, і яны лянуюцца, стамляюцца. Можа, у школе ці ў сям'і непрыемнасці. Усякае можа выбіць з каляіны. І пасля гэтага дзеці займаюцца па 4-6 гадзін на трэніроўцы. Канечне, яны лянуюцца, злуюцца, здаюцца. Трэнеры на гэта рэагуюць негатыўна. А напярэдадні спаборніцтваў напружанне дасягае максімуму, — расказвае мама гімнасткі. — Мы, бацькі, бабулі і дзядулі, увечары бачым дзяцей, якія куляй вылятаюць з залы. Хто псіхуе, хто крычыць. У трэнера вочы блішчаць ад злосці. Мы апынаемся паміж двух агнёў.
Ад шведскай сценкі дзеці бягуць да трэнера, амаль адначасова запавольваюцца, каб узняцца на дыбачкі і ціха запытацца:
— Галіна Генадзеўна, можна мы аднясём магнітафон?
— Трэба, — адкажа трэнер дзяжурным і развітаецца з іншымі дзяўчынкамі.
Дзяжурныя збегаюць у пакой трэнераў, вернуцца і скажуць:
— Да пабачэння.