Nastaŭnica małodšych kłasaŭ, sabačnica, viedaje italjanskuju. Raskazvajem pra žurnalistku Nadzieju Kalininu, jakaja znoŭ trapiła na Akreścina za svaju pracu
U piatnicu zatrymali žurnalistku Nadzieju Kalininu. Jana sprabavała trapić na źjezd delehataŭ Usiebiełaruskaha narodnaha schodu pa «Minsku», jaki pačynaŭsia ŭ DK «Kamvol». Paśla vyśvietliłasia, što karespandentku dastavili ŭ Leninskaje RUUS, a adtul — na Akreścina. Za što na jaje skłali administracyjny pratakoł — nieviadoma.
Raskazvajem pra žurnalistku, jakaja druhi raz trapiła na Akreścina za svaju pracu.
Nadziei 33 hady, jana z Homiela. Maje dźvie adukacyi. Pavodle pieršaj jana nastaŭnica małodšych kłasaŭ — dziaŭčyna skončyła Łojeŭskaje piedahahičnaje vučylišča, mastacki profil.
«Heta ŭ nas, napeŭna, u kryvi. Ja sam krychu maluju. Tolki mnie bolš partrety ŭdajucca, a Nadziei — piejzažy», — kaža jaje brat Słava. Jon pracuje aŭtaślesaram.
Druhoj adukacyjaj byŭ fakultet žurnalistyki BDU. Nadzieja ŭ 2012 hodzie vypuściłasia sa śpiecyjalnaści «drukavanyja ŚMI». Vučoba davałasia joj lohka. Brat zhadvaje, jak jana dapamahała italjanskamu fatohrafu rabić knihu pra vieteranaŭ Homielskaj vobłaści — mahčyma, paśla hetaha dziaŭčyna i zacikaviłasia žurnalistykaj. Nadzieja, darečy, dobra viedaje italjanskuju movu: u dziacinstvie jeździła ŭletku pahaścić u italjanskuju siamju.
Spačatku Nadzieja pisała na temu ekałohii, sacyjalnych prablem. Doŭhi čas pracavała na sajcie «Zaŭtra tvajoj krainy». Paśla kursaŭ pieraklučyłasia na ekanamičny profil.
«Joj padabajecca zakapvacca ŭ ličby, statystyku. Jana znachodzić niedastačy, padličvaje biudžet», — raskazvaje siabroŭka Taćciana.
Na Tut.by žurnalistka pierajšła hod tamu i praciahvała aśviatlać ekanamičnuju tematyku.
Nadzieja — sabačnica. Heta, vidać, pajšło ź dziacinstva — doma zaŭsiody byli hadavancy: to dvarniaha, to baksior. Praŭda, pakul u ich ź siabroŭkaj žyvie tolki koška.
«Nadzia jaje dresiruje, navučyła piaci kamandam, — uśmichajecca Taćciana. — Jana ŭmieje dahladać za kvietkami — pravilna pierasadzić, padlačyć. A jašče moža ŭ adzinočku pierakleić špalery ci adrestaŭravać staruju tumbu — samastojna začyścić i pafarbavać. Moža i pravodku papravić, kali spatrebicca».
U volny čas dziaŭčyna lubić fatahrafavać, majstravać, składać pazły i špacyravać pa Minsku. Dapamahaje plamieńnikam z urokami pa biełaruskaj movie i sama z zadavalnieńniem hutaryć na joj.
«Nadzia — mirny, dobry čałaviek. Moža paładzić ź lubym, navat samym kanfliktnym. Nie mahu ŭjavić, kab jana pavysiła hołas», — dzielicca brat.
Pieršy raz žurnalistku zatrymali 1 vieraśnia. Jana i jašče piać kaleh trapili na Akreścina za toje, što pracavali na akcyi. Sudździa Kastryčnickaha rajona Alaksandr Rudenka pryznaŭ jaje vinavataj i daŭ troje sutak (jakraz stolki Nadzieja užo adsiedzieła da suda).
Fota Nadziei Bužan
«Jana nie skardziłasia na ŭmovy. Kazała, u ich byli adzinočnyja kamiery, dobraje staŭleńnie z boku supracoŭnikaŭ: udakładniali, čamu jana nie jeść, ci ŭsio ŭ jaje ŭ paradku. Nadzia žartavała: «Heta byŭ prosta pres-tur dla žurnalistaŭ pa izalatary», — kaža siabroŭka. — Dla jaje žurnaliscki abaviazak vyšej za ŭsio. Kali ŭźnikaje nieabchodnaść, jana idzie i pracuje prafiesijna».
Brat zaŭvažaje, što heta ŭ charaktary Nadziei — nie pakazvać, što ŭnutry. «Uvieś niehatyŭ jana pakinie sabie, kab nie zasmučać ludziej vakoł».
