«Biełaruś. Chram i krajavid». Vyjšaŭ novy albom Dzianisa Ramaniuka: nievymoŭnaje charastvo
Vyjšaŭ novy albom Dzianisa Ramaniuka, pryśviečany chramavaj architektury. Jon staŭsia vynikam šmathadovaj ruplivaj pracy. Z hodu ŭ hod aŭtar abjazdžaje ŭsiu Biełaruś, robiačy ŭsio novyja tvorčyja adkryćci. Dzianis Ramaniuk — aŭtar takich słavutych fotaalbomaŭ, jak «Biełaruś siniavokaja», «Moj šlach Biełaruś», «Biełaruś. Maleńkaja kniha pra vialikuju krainu», «Čarnobyl» dy inšyja.
Heta kniha — plon daŭniaha prajekta, na realizacyju jakoha pajšło dva dziasiatki hadoŭ. Zdymki rabilisia pavodle roznych technałohij, u roznyja pory hoda. U niekatoryja miescy aŭtaru davodziłasia viartacca šmatkroć, kab spraŭdzić svaje ŭražańni i abrać najlepšy rakurs u najlepšym śviatle i kab potym abrać ź dziasiatkaŭ kadraŭ adziny, niepaŭtorny, jaki śviedčyć pra nievymoŭnaje charastvo našaj kultury i našaj krainy.
Za hety čas Biełaruś mianiałasia niesupynna. I heta dadaje prajektu Dzianisa Ramaniuka biassprečnuju dakumientalnuju kaštoŭnaść. Kožny zdymak alboma — unikalny! Mnohija chramy z tych, što my bačym u albomie, ciapier adrestaŭravany, a niekatoryja, na vialiki žal, stračany.
Chramavaja architektura ŭ krajavidach našaje krainy zdaŭna vabiła fatohrafaŭ. Pieršy tutejšy mastacki zdymak krajavidu sa šmatlikimi chramami Vilni byŭ zrobleny Albiertam Śviejkoŭskim jašče ŭ 1865 hodzie. Fotazdymki kultavaj architektury Jazepa Čachoviča z alboma «Vidy Vilni» atrymali miedali na vystavach Paryža, Ryma i Maskvy. Jahonyja pošuki praciahnuŭ Sihizmund Jurkoŭski, jaki zrabiŭ zdymki kaściołaŭ i cerkvaŭ Viciebska na fonie malaŭničych piejzažaŭ. Fatohraf Siarhiej Prakudzin-Horski pakinuŭ pieršyja kalarovyja zdymki śviatyniaŭ Minska, Barysava, Połacka i Viciebska. Dziasiatki fatahrafij z vyjavami chramaŭ Biełarusi składajuć fond, jaki prypisvajuć Janu Bałzunkieviču i jaki źbierahajecca ŭ Nacyjanalnaj akademii navuk Biełarusi.
Svoj uniosak u fotatradycyju piejzažu z chramami zrabiŭ Jan Bułhak, jaki stvaryŭ sotni zdymkaŭ chramaŭ Vilni i Biełarusi.
Jak skulpturu stvaraje abjom, jak žyvapis — farby, tak fatahrafiju stvaraje śviatło… Toje niepaŭtornaje biełaruskaje śviatło, što ŭłaścivaje nazvanym vyšej metram i tvoram Dzianisa Ramaniuka. Jon praciahvaje hetu vialikuju tradycyju, abapirajučysia, z adnaho boku, na darobak svajho baćki, słynnaha mastactvaznaŭcy i etnohrafa, mastaka, daśledčyka historyi i fatahrafii Michasia Ramaniuka, a z druhoha boku — na darobak svaich papiarednikaŭ, kłasikaŭ biełaruskaj fatahrafii.
U hetym novym albomie my bačym staražytnyja i sučasnyja biełaruskija chramy ŭ krajavidach XXI stahodździa. Tut sychodziacca vielič pryrody i vielič tradycyj. My bačym tuju Biełaruś, jakaja zachaplaje hledačoŭ i natchniaje tvorcaŭ.
Va ŭsie epochi kultavaja architektura zajmała centralnaje miesca ŭ dojlidstvie, uvasablajučy nie tolki dasiahnienni technałohij, ale i ŭjaŭlenni ludziej pra śvietabudovu. Jaje historyja ŭ Biełarusi pačałasia tysiaču hadoŭ tamu, z budaŭnictvam u CHI stahodździ muravanaha Safijskaha saboru ŭ Połacku, ad jakoha biare pačatak aryhinalnaja Połackaja škoła dojlidstva. Ułaścivaść chryścijanskaha dojlidstva Biełarusi — spałučeńnie duchoŭnych i architekturnych tradycyj Uschodu i Zachadu. I heta zastajecca našaj admietnaściu dasiońnia, kali pa ŭsioj krainie paŭstajuć novyja chramy.
