Što viadoma pra minčanku, jakaja zahinuła na salucie. Raskazvajuć muž i kaleha
3 lipienia padčas salutu na Dzień Niezaležnaści zdaryłasia biada: zarady pačali ŭzryvacca nadta nizka, askiepkam zabiła žančynu.
Natalla Mikałajeŭna — tak zvali zahinułuju — pamierła na vačach dački. Chutkaja prybyła imhnienna, žančynu reanimavali kala 30 chvilin, ale biezvynikova: askiepak trapiŭ u sonnuju arteryju.
Natalli Mikałajeŭnie 64 hady. Jana była na piensii. Raniej pracavała ŭ vučebnym adździele adnaho ź instytutaŭ.
Pra toje, što zdaryłasia, muž žančyny Juryj Ivanavič daviedaŭsia tolki ranicaj 4 lipienia. U toj viečar pobač z žonkaj jaho nie było, raspavioŭ jon «Kamsamołcy».
«Žonka daŭno nie bačyłasia z unukami, ich u nas dvoje — sustrecca vyrašyli na śviacie ŭ horadzie, — kaža mužčyna. — Pobač z žonkaj była dačka. U mianie było niejkaje drennaje pradčuvańnie, ale ja tady nie źviazaŭ heta z žonkaj. Pra toje, što adbyłosia, mnie paviedamili tolki na nastupny dzień».
Rasśledavańnie tolki pačałosia, vinavatyja buduć pakaranyja, miarkuje Juryj Ivanavič. Taksama jon raspavioŭ žurnalistam Tut.by, što jaho dačka ciapier znachodzicca ŭ ciažkim psichaemacyjnym stanie.
Raniej Ministerstva achovy zdaroŭja infarmavała, što dačce zahinułaj akazali dapamohu, paśla ź joj pracavali psichołahi i psichaterapieŭty.
«Kamsamolskaja praŭda» taksama pahutaryła z byłoj kalehaj Natalli Mikałajeŭny. Žančynu ŭzhadvajuć vyklučna ciopłymi słovami.
«Vielmi škada, my prosta ŭ šoku, što heta zdaryłasia mienavita ź joj, — uzdychaje Volha Alaksandraŭna. — Jana pracavała ŭ našym instytucie bolš za 10 hadoŭ: i ŭ navučalnym adździele, i ŭ dekanacie. Jaje lubili i kalehi, i studenty, da jaje ŭsio išli pa paradu.
Navat słoŭ nie chapaje, kab jaje acharaktaryzavać: jana pierš za ŭsio była dobrym čałaviekam i dobrym rabotnikam. Vielmi lubiła svaju siamju, dapamahała dačce: na adzin hod navat brała ŭ instytucie dekretny adpačynak, kab dačka zmahła papracavać, a sama dahladała unučku.
My pracavali razam dobrych paŭtara dziasiatka hadoŭ. Ale nie prosta razam pracavali. Razam jeździli za horad na pikniki, na lecišča, razam hulali ŭ valejboł, chadzili ŭ kino i teatry, dzialilisia receptami i radaściu ad pryjemnych padziej u žyćci. Razam adznačali śviaty, piakli bliny na Maślenicu… Natalla Mikałajeŭna była žyćciaradasnaj, biezžurbotnaj aptymistkaju, zaŭsiody była hatova dapamahčy i padtrymać. Niaźmienna dalikatnaja, dypłamatyčnaja, jana ŭmieła znachodzić i padychod da ludziej, i kampramisy ŭ vyrašeńni prablem. Jana była NAŠA Natalla Mikałajeŭna, joju i zastaniecca. Ciažka ŭśviadomić, što kaleha ŭžo nikoli nie patelefanuje… Śvietłaja joj pamiać!»
Raźvitańnie z Natallaj Mikałajeŭnaj projdzie 6 lipienia. Minabarony i administracyja Frunzienskaha rajona Minska zajavili, što akazvajuć dapamohu siamji zahinułaj, u tym liku i z pachavańniem.
