«Noč u majovym sadzie»: jak pad Vałožynam zładzili biaskoncyja tancy pad zornym niebam FOTY
Tancavalnaje śviata, jakoje doŭžyłasia ŭsiu noč, adbyłosia z 12 na 13 maja na Vałožynščynie.
«Takija nočy tancaŭ — daloka nie navinka, — raspaviała adna z arhanizataraŭ śviata Hanna Klimašeŭskaja, — pačalisia jany z Łatvii, zatym zachapili Polšču, Litvu i ŭ 2016 hodzie pryjšli ŭ Biełaruś».
Hanna Klimašeŭskaja była i arhanizatarkaj, i samaj aktyŭnaj udzielnicaj śviata.
Pieršymi načami tancaŭ byli tak zvanyja «navahodnija nočy tancaŭ».
«Paśla my padumali, a čamu b nie tancavać usiu noč na śviežym pavietry, la vohnišča, pad padajučymi zorami? Skazana — zroblena. Kiraŭnica etnakłuba «Koła» Vola Trubač prapanavała zładzić takoje śviata na Vałožynščynie, u zaścienku Skrypleŭ, na padvorku ŭ spadara Vasila Hrynia. Toj pahadziŭsia. I voś 12 maja bolš za 20 muzykaŭ, pačesnych haściej, žurnalistaŭ, fatohrafaŭ, kala 100 udzielnikaŭ pryjechali siudy, kab tancavać i śpiavać usiu noč».
Nieŭzabavie noč tancaŭ pierajšła ŭ ranicu tancaŭ.
«Tancavali ŭsie viadomyja biełaruskija tancy: «Lavonichu», «Krakaviak», «Karobačku», «Subotu», nie zabylisia pra tancy litoŭcaŭ, palakaŭ. Nas prasili niekatoryja ŭdzielniki adpuścić muzykaŭ spać, ale jak ža adpuścić?»
Hanna pryznałasia, što na takich śviatach dziaŭčat zvyčajna bolš, čym chłopcaŭ.
«Ale kali tancavali tancy na traich — dzievak chapiła ŭsim! Tak što ŭsio skłałasia».
Adzinaje, pra što škaduje Hanna, toje, što nie paśpieli zrabić draŭlany tancpoł. I tancavać basanož daviałosia na travie.
«Na nastupny hod abaviazkova paśpiejem, kab noč tancaŭ pieratvaryłasia ŭ marafon tancaŭ».
