Фільм «Белы тыгр» — адзін з лідараў на Нэтфліксе. Ці адэкватна ён паказвае Індыю?
Стужка рэжысёра Раміна Бахрані паказвае спод індыйскага грамадства.
Фільм знялі па матывах аднайменнага рамана індыйскага пісьменніка Аравінда Адыгі, які атрымаў Букераўскую прэмію 2008 года.
Фільм з удзелам балівудскіх актораў Адарша Гурава, Прыянкі Чопра і Раджкумара Рао распавядае гісторыю маленькага хлопчыка Балрама, які быў вымушаны кінуць школу пасля смерці бацькі. Ён бярэцца за любую працу, каб дапамагчы сваёй сям’і.
Балрама назаўсёды запомніў, як настаўнік аднойчы назваў яго «белым тыграм», што значыць «асаблівы чалавек». Галоўная мэта Балрама — вырвацца з ніжэйшай касты і стаць вялікім чалавекам.
Аднойчы яму ўдаецца знайсці працу кіроўцам. Пасля гэтага Балрама забівае свайго працадаўцу, а сам пачынае жыццё пад новым імем.
Многія індыйскія кінакрытыкі абвінавацілі прадзюсераў фільма ў стварэнні чарговай кінакарціны, стэрэатыпна прасякнутай кадрамі бедных і прыгнечаных жыхароў Індыі, піша выданне DW. У той жа час індыйская сцэнарыстка Ану Сінгх Чоўдхары, якая нарадзілася ў паўночнай Індыі, дзе адбываецца дзеянне фільма, сцвярджае, што жыццё ніжэйшых каст у Індыі вельмі дакладна паказана ў фільме. «Гэта люстэрка для індыйцаў вышэйшай касты, якія прагнуць улады, вядуць пэўны лад жыцця і не задумваюцца, як гэта ўплывае на людзей, што прыслужваюць ім», — лічыць яна.
Фільм «Белы тыгр» жыве кантрастамі. Напрыклад, паказваецца, у якім раскошным шматпакаёвым доме жывуць працадаўцы Балрама, а самому Балраму і іншым кіроўцам вылучаюць месца ў падвале. «Фільм выяўляе класава-каставы раскол, які індыйцы бачаць штодня, але заплюшчваюць на гэта вочы», — лічыць Ану Сінгх Чоўдхары.
Але ці ёсць сэнс параўноўваць мастацкі твор з рэальнасцю? «Я ненавіджу ідэю пра тое, што фільмы адлюстроўваюць рэальнасць, бо фільмы — гэта штучныя канструкцыі. Гэта пастановачная рэальнасць», — сцвярджае індыйскі кінакрытык Бхарадвадж Ранган.
Малаверагодна, што ў Індыі фільм будзе мець такую ж папулярнасць, як і ва ўсім свеце, бо Нэтфлікс — адна з самых дарагіх платформ у Індыі, якая ў індыйскім грамадстве з’яўляецца прывілегіяй, што далёка не кожны можа сабе дазволіць.
Ану Сінгх Чоўдхары кажа: «Гэта фільм, які прымусіць вас адчуваць сябе няёмка, задумвацца і задавацца пытаннямі, але гэта не тое, што цікавіць індыйскую аўдыторыю. Гэта не той фільм, які будуць глядзець жыхары Індыі, бо яны самі пра гэта ўсё ведаюць».
