Пісьменнік Кастусь Цвірка: Што гэта за літаратары, калі яны сядзяць, як мышы пад венікам?
Фота catholic.by
Адзін са старэйшых беларускіх паэтаў Кастусь Цвірка выказаў у інтэрв'ю «Народнай волі» свой погляд на тое, што сёння адбываецца ў Беларусі.
— Я, безумоўна, сачу за тым, як у Беларусі праходзіць чарговая прэзідэнцкая кампанія, — кажа Кастусь Аляксеевіч. — І мне падаецца, што яшчэ не ўсе людзі ўсталі, многія беларусы спяць і не ведаюць, што трэба галасаваць за Святлану Ціханоўскую.
А ўвогуле мне імпанаваў Віктар Бабарыка, за яго многія аддалі б свае галасы. Хоць цяпер Зянон Пазняк са свайго вугла крытыкуе гэтага чалавека, але, думаю, Бабарыка быў бы паратункам для Беларусі. Я бачу, што гэта дзелавы і высокаадукаваны чалавек. І хоць ён узначальваў аддзяленне расійскага банка, але ж усё роўна — беларус.
Пры актыўным удзеле Віктара Бабарыкі выдадзены пяцітомнік на беларускай мове нобелеўскага лаўрэата Святланы Алексіевіч, таму я бачу ў ім чалавека, які зрабіў бы Беларусь сапраўды беларускай.
— Бабарыка — за кратамі, празрыстых выбараў ізноў не будзе…
— Калі людзям не даюць, то няхай яны самі бяруць. І самае галоўнае, што трэба папярэдзіць тых, хто будзе лічыць галасы: за фальсіфікацыі рана ці позна, але давядзецца адказваць як за злачынства.
Столькі плявалі на закон і на людзей, але цяпер я бачу, што народ прачынаецца. І тыя, хто прачнуўся, павінны штурхаць іншых.
Калі чую, што той жа Бабарыка, Цапкала ці Ціханоўскі ідуць у прэзідэнты, каб Беларусь страціла свой суверэнітэт, то разумею, што ўсё гэта — падман і хлусня! Якраз сённяшняя ўлада даўно прывязала сябе ланцугом да Масквы і доўгі час добра жыла, атрымліваючы танныя нафтапрадукты і крэдыты. А цяпер грошы не даюць — і пачаўся лямант: «Незалежнасць пад пагрозай!»
Я свой выбар зрабіў, на выбары абавязкова пайду. Таму і з вёскі спецыяльна ў Мінск прыехаў.
— Вам імпанаваў Віктар Бабарыка, галасаваць будзеце за Святлану Ціханоўскую. А што думаеце пра астатніх кандыдатаў?
— Мякка будзе сказана, гэта не вельмі шчырыя людзі. Усім відавочна, што рэльную колькасць неабходных для перамогі галасоў можа набраць толькі Святлана Ціханоўская, і мяне дзівяць астатнія кандыдаты ў прэзідэнты — Андрэй Дзмітрыеў, Ганна Канапацкая і Сяргея Чэрачэнь. Няўжо яны не разумеюць, што іх з ахвотай зарэгістравалі як пешак у гульні ўлад? У іх жа практычна нулявы шанец на гэтых выбарах.
Таму калі гэтыя людзі — сапраўдныя патрыёты Беларусі, а не вартыя ганьбы себялюбцы, то падчас сустрэч з выбаршчыкамі яны павінны скіроўваць галасы за Святлану Ціханоўскую, бо яе перамога — адзіны шанец вызваліць краіну з ганебнага палону.
— Кастусь Аляксеевіч, а чаму ў такі складаны для краіны момант у асноўным маўчаць нашы літаратары, публічна не выказваюць сваю пазіцыю?
— Яны павінны абавязкова выступаць, але і насамрэч пераважным чынам маўчаць. Што гэта за літаратары, калі яны сядзяць, як мышы пад венікам? Заўсёды ж паэты і пісьменнікі былі наперадзе ў падобных сітуацыях. Успомнім паўстанне 1863 года пад кіраўніцтвам нацыянальнага героя Беларусі Кастуся Каліноўскага, у якім бралі ўдзел Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч, Францішак Багушэвіч, Арцём Вярыга-Дарэўскі і іншыя пісьменнікі.
А сёння ў нас пад тысячу літаратараў, але большасць з іх маўчыць у такі адказны для Беларусі момант. І гэта таксама наша ганьба!
— Можа, ужо не вераць, што ў краіне нешта магчыма змяніць?
— Верыш альбо не верыш, але трэба змагацца, а не сядзець па кутках у хатах.
