«Ва ўсіх у сям’і пнеўманія». Чарговая ахвяра каранавіруса ў Мінску
4 красавіка а 20.00 у мінскай інфекцыйнай бальніцы памёр 69-гадовы былы супрацоўнік Нацыянальнага банка Юры Осіпаў. У яго была пнеўманія, выкліканая вірусам COVID-19, піша Радыё Свабода.
У гэтай жа ўстанове ляжаць з аналагічным дыягназам дачка і жонка мужчыны. Свабода пагаварыла з дачкой Юрыя Ганнай.
«Тата захварэў крыху менш, чым два тыдні таму. Думалі, звычайная прастуда. Праз некалькі дзён выклікалі доктара, той сказаў, што гэта звычайны ларынгіт, і выпісаў таблеткі», — распавядае Ганна. Мужчыну лепш не станавілася, але падобныя сімптомы выявіліся і ў яго жонкі, а потым і ў дачкі, якая жыве асобна, але наведвае пажылых бацькоў.
«Ясна, сталі падазраваць карону. Тэмпература ў нас з маці паднялася да 38—39. Я пайшла ў 3-ю паліклініку, прасіла тэст. Казала, што па працы кантактую з замежнікамі. Тэст не рабілі, бо сама за мяжу я не выязджала», — кажа Ганна.
У канцы тыдня стала зразумела, што ва ўсіх у сям’і пнеўманія. Паклалі спачатку ў 10-ю бальніцу, а калі ўсё ж зрабілі тэсты на каранавірус і вынік аказаўся станоўчы, перавялі ў інфекцыйную. У Юрыя Осіпава ўжо была вельмі нізкая сатурацыя (насычанасць крыві кіслародам) — толькі 83%, патрэбны быў апарат штучнай вентыляцыі лёгкіх.
«Мы з маці ляжым у адной двухмеснай палаце, бацька — у іншай. Учора пазванілі з міліцыі, сказалі, што бацькі больш няма. Як хаваць — не ўяўляю, мы з мамай у цяжкім стане, станоўчай дынамікі няма, пагадзіліся на эксперыментальнае лячэнне прэпаратамі, якімі лечаць малярыю. Добра, што ў бацькі шмат сяброў, пахаваннем яны будуць займацца», — апавядае Ганна.
Жанчына адзначыла, што дактары ў інфекцыйным шпіталі вельмі стараюцца, робяць усё магчымае. Сродкі асабістай абароны таксама ёсць — гэта і адмысловыя камбінезоны, і шчыты, і акуляры, але ў прыбіральшчыц толькі звычайныя маскі з тканіны.
Ганна вельмі папрасіла перадаць усім, каб сур’ёзна паставіліся да каранавіруса:
«Спачатку таксама думала, што гэта не страшней за звычайны грып. Але гэта не так, людзі. Гэта вельмі цяжкі вірус, калі паглынуў усю нашу сям’ю. Па сабе бачу: калі хвароба перайшла ў цяжкую стадыю, гэта вельмі сур’ёзна. Лекаванне — гэта хімія. Таблеткі такія, што баліць жывот, печань. Вельмі цяжка. Відавочна, што патрэбны каранцін. Але нават калі яго няма, я заклікаю ўсіх берагчы сябе і не выходзіць з дому. Я чула, што пра памерлых кажа Лукашэнка. Нельга такое гаварыць. У 70 гадоў амаль ва ўсіх букет хваробаў — гэта і анкалогія, і сэрца, і іншыя хваробы. У нас жыццё такое».
