Легендарны брамнік Джанлуіджы Буфон: Марк Шагал і яго карціна «Прагулка над горадам» змянілі маё жыццё
Фота з фэйсбука Джанлуіджы Буфона
Галкіпер «Ювентуса» Джанлуіджы Буфон напісаў для The Player's Tribune сімвалічны ліст сабе 17-гадоваму, дзе сярод іншага распавёў не толькі пра свой шлях да сусветнага футбольнага алімпа, але і пра тое, як мастак Марк Шагал і адна з самых вядомых яго карцін змянілі яго жыццё.
У лісце Буфон як бы перасцерагае сябе маладога ад памылак маладосці, піша аб захапленні футболам, рашэнні стаць менавіта галкіперам. Дае парады, як змагацца з дэпрэсіяй, фізічнай стомленасцю, не рабіць неабдуманых палітычных жэстаў, нават як змагацца з зорнай хваробай. Цалкам ліст тут.
Ён раіць больш упарта трэніравацца, менш хадзіць па начных клубах, не канфліктаваць з паліцыяй пасля вечарынак. А вось адна парадаў фенаменальная і нечаканая, якая спатрэбіцца пасля пераезду будучай зоркі сусветнага футбола з Пармы ў Турын.
«Падчас тваёй дэпрэсіі здарыцца нешта дзіўнае і цудоўнае. Аднойчы ты вырашыш сысці ад руціны і пайсці ў іншы рэстаран на сняданак. Пойдзеш новай дарогай па Турыне, і прыйдзеш да музея мастацтваў. На сцяне будзе вісець афіша — ШАГАЛ.
Ты раней чуў гэтае прозвішча. Але ты нічога не ведаеш пра мастацтва. Гэта самая важная частка майго ліста. Ты павінен зайсці ў музей, менавіта ў гэты дзень.
Гэта зменіць тваё жыццё назаўсёды.
Калі не зойдзеш, то працягнеш быць футбалістам, Супермэнам, які хавае пачуцці. Твая душа памрэ.
Але зайдзі — і ўбачыш сотні карцін Шагала. Большасць цябе не зачэпяць. Ёсць добрыя, ёсць цікавыя, ёсць не вартыя.
А потым ты ўбачыш карціну, і гэта будзе ўдар маланкі.
Яна называецца «Прагулка».
Яе быццам намалявала дзіця. Мужчына і жанчына ў парку на пікніку, але гэта чароўная гісторыя. Жанчына ляціць уверх, як анёл. Мужчына стаіць на зямлі, трымае яе за руку: усміхаецца.
Гэта карціна нібы перадае нешта з іншага свету. Яна нагадае табе, як гэта — быць дзіцем. Як проста быць шчаслівым.
Тое пачуццё, калі Томас Н'Кона [варатар зборнай Камеруна на ЧС у 1990-м — НН] выбівае мяч.
Калі бабуля кліча цябе з кухні.
Калі ты сядзіш у цемры перад тэлевізарам і молішся.
З узростам мы забываемся пра гэты пачуцці.
Трэба вярнуцца ў музей на наступны дзень. Неабходна.
Жанчына на касе паглядзіць на цябе з усмешкай. Яна спытае: «Хіба вы не былі ў нас учора?».
Не важна. Ідзі ўнутр. Мастацтва =- лепшае лячэнне для цябе. Калі ты адкрыеш свой розум, унутраны цяжар знікне. Паляціць, як тая жанчына на карціне Шагала».