Афіцэрская дачка Аліна, забойца Сцяпан і сямейны скандаліст Ігар — гісторыі людзей, якія воляю лёсу апынуліся ў ЛПП
Як і каго асуджаюць на прымусовае лячэнне ад алкагалізму, чытайце ў матэрыяле карэспандэнта агенцтва «Мінск-Навіны».
Ад астрогу няма перасцярогу — сведчыць народная мудрасць. Так і з ЛПП: на прымусовае лячэнне туды трапляюць не толькі маргіналы, але і інтэлігентныя людзі. І ў кожнага свая гісторыя.
Некаторыя героі матэрыялу атрымалі пуцёўку ў прафілакторый на выязным пасяджэнні суда, якое адбылося ў актавай зале Кастрычніцкага РУУС у рамках спецыяльнага комплекснага мерапрыемства «Побыт».
На лаве падсудных — двое мужчын і жанчына. За працэсам назіралі тыя, каго супрацоўнікі міліцыі раней абвінавачвалі ў злоўжыванні спіртнымі напоямі або сямейным гвалце.
Фота Кастрычніцкага РУУС г. Мінска
За свае 43 гады Аліна ўжо правяла адзін тэрмін у ЛПП, ды, відаць, недалячылася.
— Усё як ва ўсіх: жыццё не склалася, вось і стала выпіваць. Гадоў дзесяць ужо, — кажа жанчына. — А ўсё так добра пачыналася: выйшла замуж, зацяжарыла, але здарыўся выкідак. Муж сышоў. З таго часу я і пачала зазіраць на дно бутэлькі на зайздрасць рэгулярна — вельмі любіла мужа.
Аліна нарадзілася і вырасла ў Расіі ў афіцэрскай сям'і. Айчым быў вайскоўцам, а мама працавала ў міліцыі. Часта пераязджалі з месца на месца, а потым айчыма адправілі служыць у вайсковую частку ў Мінск.
— Роднага бацьку я таксама ведала, раней пастаянна падтрымлівалі сувязь. Ён — заслужаны педагог. Але ў апошнія гады мы перасталі стасавацца: з-за майго ладу жыцця было не да яго. Тата, напэўна, ужо памёр.
Фота Кастрычніцкага РУУС г. Мінска
У размове мімаволі прыкмячаю, што ў Аліны, нягледзячы на яе сацыяльны статус, вельмі граматная і багатая мова.
— У свой час вучылася ў Калінінградскім тэхнічным універсітэце на інжынера-эканаміста, была выдатніцай. На перадапошнім курсе мне закружыў галаву малады прафесар з іншага інстытута. Паклікаў давучвацца ў яго навучальнай установе па падобнай спецыяльнасці. Паслухалася, забрала дакументы, але ў нас так нічога і не склалася. У выніку я засталася без вышэйшай адукацыі.
Потым былі замужжа, выкідак і развод. Крыўда і адчай. Жанчына ўсё часцей стала выпіваць. На некаторы час яна ўзяла сябе ў рукі і нават занялася прадпрымальніцтвам. Але бізнэс прагарэў. Тады Аліна працаўладкавалася на «Інтэргал», а неўзабаве зноў пусцілася ва ўсё цяжкія.
На сёння яна не працуе, жыве з маці. Грошы на спіртное клянчыць у роднай маці або п'е за кошт прыяцеляў. Жартам называе сябе няўдачніцай: нападпітку заўсёды трапляецца ўчастковаму на вочы.
Аліна разумее, што вядзе асацыяльны лад жыцця, але нічога з гэтым зрабіць не можа. Рашэнне суддзі аб накіраванні яе на прымусовае лячэнне тэрмінам на год ўспрыняла спакойна, сказаўшы, што з вердыктам згодная і абскарджваць яго не будзе.
А вось 52-гадовы Сцяпан сваё мінулае ўспамінае менш ахвотна.
— Адседзеў 14 гадоў за забойства з асаблівай жорсткасцю — у п'янай бойцы нажом забіў прыяцеля. Ад званка да званка тэрмін адкруціў. Вызваліўся ў 2013-м і трапіў быццам бы ў іншы свет, дзе мяне ніхто не чакаў, я нікому не быў патрэбны. Псіхолагі нездарма ж кажуць, што пасля пяці гадоў адседкі ў псіхіцы чалавека наступаюць незваротныя змены. Ён прывыкае жыць па рэжыме — яго будзяць, вядуць у сталовую, на працу. Яму не трэба клапаціцца аб тым, што паесці, надзець. Гэта значыць, чалавек страчвае элементарныя сацыяльныя ўстаноўкі. Пасля вызвалення ён аказваецца ў грамадстве, у якім трэба жыць самастойна. А тут не пяць гадоў, а 14…
На свабодзе Сцяпана сапраўды ніхто не чакаў. Маці памерла, а сястра наадрэз адмовілася з ім размаўляць. У спадчыну яму дасталася маленькая аднапакаёўка, дзе ён і пасяліўся.
— На нармальную працу ўладкавацца не атрымалася — з былымі зэкамі ніхто асабліва звязвацца не жадае. Ды яшчэ і з такім артыкулам за плячыма, як у мяне. Надзея наладзіць жыццё на волі паступова згасала, стаў выпіваць. Тры «п'яныя» пратаколы — і вось я тут.
Сваю віну Сцяпан прызнаў цалкам, не апраўдваўся і не кляўся, што прыкладзе ўсе намаганні, каб змяніць сваё жыццё ў лепшы бок. Але суд даў яму шанец: за ім увядуць прэвентыўны нагляд.
Яшчэ аднаго падсуднага, 39-гадовага Ігара, участковы ахарактарызаваў як сямейнага скандаліста і п'яніцу. З такой характарыстыкай мужчына не пагадзіўся. Паводле яго слоў, ён больш за месяц не п'е, усё ўсвядоміў, хоча і надалей цвяроза глядзець на свет.
— З-за выпіўкі я страціў самае дарагое — сям'ю. Хоць з жонкай мы не ў разводзе — яна проста забрала дзяцей і сышла. А іх у мяне двое. Аднаму сыну споўнілася 18 гадоў, другому — два гадкі. Нягледзячы на разлад у сям'і, мы маем нармальныя стасункі, яны прыязджаюць да мяне, жонка дапамагае па гаспадарцы, бо я жыву ў прыватным доме. Акрамя таго, спраўна плачу аліменты — нават квітанцыі ёсць.
Чаму стаў піць па-чорнаму? Проста ў жыцці ўсё складалася не так, як хацелася, — праца грузчыкам асаблівага даходу не прыносіла, жонка пастаянна гэтым папракала. Дом, у якім жыву, трэба рамантаваць, а няма за што. З-за гэтага на мяне дэпрэсія накаціла, стаў выпіваць. Спярша з сябрукамі, потым адзін. Пасля сыходу жонкі завёў сужыцельку, але і тая збегла пасля чарговага скандалу.
Ігар алкаголікам сябе катэгарычна не прызнае, парыруючы тым, што можа сябе кантраляваць. Аднак назапашаныя ўчастковым матэрыялы сведчаць пра адваротнае. Падсудны маліў слугу Феміды не накіроўваць яго ў ЛПП, абяцаў закадзірвацца, запэўніваў, што павінен дапамагаць жонцы гадаваць сыноў. Аднак суддзя яму не паверыла. Найбліжэйшы год Ігар правядзе на прымусовым лячэнні за высокім плотам.
