Знайсці
25.07.2019 / 21:142РусŁacБел

Аграхолдынг «Сервалюкс» уклаў $24 мільёны ў новы завод

Аграхолдынг Яўгена Баскіна «Сервалюкс», найбуйнейшы ў краіне вытворца мяса птушкі, увёў у эксплуатацыю завод ЗАТ «Юніміт». Пад Смалявічамі ў год будуць выпускаць 26 тысяч тон сырых паўфабрыкатаў і гатовых прадуктаў. Баскін пайшоў не па больш звыклым шляху куплі актываў — за паўтара года завод пабудаваны з нуля. А вось брэнд для новай прадукцыі пакінулі звыклы — «Пятруха», піша tut.by.

«Раней для рэалізацыі паспяховага праекта патрэбныя былі тры складнікі: ідэя, каманда і фінансаванне. Сёння ўсё звялося да аднаго — каманды. Калі ёсць каманда, яна зможа сфармуляваць ідэю. А пад каманду і ідэю атрымаць фінансаванне не праблема», — коратка дзякуе камандзе старшыня савета дырэктараў СЗАТ «Сервалюкс» Яўген Баскін, пераразаючы чырвоную стужачку.

Дырэктар ЗАТ «Юніміт» Аляксандр Дарапей, гендырэктар СЗАТ «Сервалюкс» Алішэр Адылаў і старшыня рады дырэктараў СЗАТ «Сервалюкс» Яўген Баскін.

У праект укладзена 24 млн даляраў, у тым ліку частка інвестыцый — прыцягнутыя нядаўна рэсурсы ЕБРР, які стаў мінарытарным акцыянерам кампаніі. Баскін адзначае, што па аптымістычным сцэнары тэрмін акупнасці інвестыцый — пяць гадоў.

«Мы фарміруем новую рынкавую нішу, а гэта заўсёды няпроста. Але відавочна, што спажывецкія запыты ссоўваюцца ў бок гатовага прадукту», — распавядае прадстаўлены галоўным ідэолагам праекта гендырэктар «Сервалюкс» Алішэр Адылаў. Прычым і людзі мігруюць ад набыцця звычайнай тушкі ў апрацоўку, і сегмент HoReCa таксама шукае вытворцаў.

«Міграцыя спажыўца ў буйных мегаполісах адбываецца імкліва. Жанчыны занятыя ў бізнэсе і адыходзяць ад гатавання ў звыклым нам разуменні да прадуктаў высокай ступені гатоўнасці. У Сярэдняй Азіі сямімільнымі крокамі пачынае развівацца фастфуд — туды прыходзіць KFC, іншыя сеткі», — адзначае Адылаў.

Новы завод, як чакаюць у кампаніі, на хатні рынак будзе пастаўляць 30-35% сваёй прадукцыі. Астатняе пойдзе ў блізкае і далёкае замежжа, у тым ліку на асноўны рынак — у Расію. Дарэчы «Сервалюкс» адным з першых пачаў асвойваць кітайскі напрамак. І пакідаць не плануе. «У нас нават аб'ёмаў не хапае, попыт высокі», — кажуць спецыялісты.

Сёння асноўны прадукт «Сервалюкс» — апрацоўка птушкі, прычым ступень апрацоўкі расце. «Пераварот адбыўся літаральна за год: медальёны, стрыпсы, сцягно без костачкі сталі рэзка набіраць папулярнасць», — канстатуе гендырэктар.

На пытанне, калі ў Беларусі будзе прададзеная апошняя курыная тушка, топ-менеджары усміхаюцца. Цяпер доля тушкі ў продажах — не больш за 30-35% (з улікам перапрацоўкі). «Сказаць, што ад яе можна будзе адмовіцца зусім, — не. Але спажывец галасуе рублём, і яе доля будзе зніжацца. Іншае пытанне, што ў некаторых больш кансерватыўных краінах постсавецкай прасторы працэс зойме больш часу», — адзначае Алішэр Адылаў.

Важным спажыўцом топ-менеджмент бачыць і сегмент HoReCa. У кафэ і рэстараны можа пайсці ад 20% паўфабрыкатаў і гатовых прадуктаў: ​​і нягледзячы на ​​зусім нядаўні запуск, ужо ёсць запыты ад буйных гульцоў фастфуду.

На постсавецкай прасторы гэта трэцяе такое прадпрыемства — і самае новае, двум іншым больш за дзесяць гадоў, адзначаюць на «Сервалюксе».

«Канкурэнцыя ў Расіі высокая ва ўсіх сегментах рынку. У сегменце птушкі яна яшчэ вышэйшая. Але ў нас у ёй досыць магутныя пазіцыі. Сёння на расійскім рынку мы прадаём у самай высокай цэнавой катэгорыі. І ў нізкі сегмент мы сыходзіць не плануем», — адзначае Яўген Баскін.

Адным з важных пытанняў для вытворцаў мясной прадукцыі застаецца цэнавае. «Сусветная кан'юнктура дастаткова цікавая — у Кітаі разгулялася афрыканская чума свіней, трэць пагалоўя знішчана, а гэта важны сусветны гулец, — распавядае Баскін. — Акрамя таго, цяпер фармуецца цана на збожжа новага ўраджаю, яна будзе вышэйшай за леташнюю прыкладна на 20% — а гэта адзін з найважнейшых фактараў цаны на мяса птушкі». Але цэнавых катастроф на рынку кураціны да канца года не будзе, упэўнены ён: «Рост калі і будзе, то невялікі».

У пачатку года стала вядома, што Баскін прыглядае аб'ект для пакупкі ў Расіі. «Гэта гульня на апярэджанне. Пакуль што ніякія аб'екты мы не набывалі. Перамовы вядуцца, але рашэнне не прынята. У Расіі сёння шмат аб'ектаў не ў вельмі добрай форме. Прапаноў шмат, мы іх разглядаем. У нас ёсць праблема дастаўкі замарожанай прадукцыі ў Маскву, Санкт-Пецярбург, іншыя рэгіёны. Мы вельмі моцна працуем з найбуйнейшымі расійскімі гандлёвымі сеткамі, задаволіць попыт, які расце, складана. Таму ёсць цікавасць да лакалізацыі вытворчасці ў Цэнтральнай федэральнай акрузе, магчыма — далей».

Вытворцы Беларусі і Расіі існуюць у розных умовах, адзначае Яўген Баскін: расійскія вытворцы працуюць у рамках нацыянальных праектаў, якія прадугледжваюць таннае фінансаванне, — 3% у расійскіх рублях на тэрмін да 10 гадоў, ёсць праграмы падтрымкі экспарту.

Новы завод вырас на месцы другога забойнага цэха Смалявіцкай бройлернай птушкафабрыкі, выкупленай «Сервалюксам» у 2012 годзе. Стары цэх цалкам дэмантавалі, і ў лістападзе 2017 года тут пачаліся работы. Галоўныя плюсы пляцоўкі — наяўнасць інфраструктуры і невялікае транспартнае плячо: сыравіна практычна на адной пляцоўцы — з фабрыкі «Смалявічы бройлер», распавядае дырэктар ЗАТ «Юніміт» Аляксандр Дарапей.

Плошча вытворчага будынка — 10 тысяч кв. метраў. На новай вытворчасці працуюць каля 150 чалавек, а пры выхадзе на праектную магутнасць будзе 240-250 чалавек.

Першы, запушчаны ў маі, цэх па вытворчасці паўфабрыкатаў і фаршаў ужо выйшаў на загрузку ў 70%. Пачалі выпуск гатовай прадукцыі — запечанай кураціны.

Чым навейшая харчовая вытворчасць, тым больш жорстка з санітарнымі патрабаваннямі. Так што нас чакаюць зменны абутак, аднаразовыя шкарпэткі, штаны, халаты, шапкі, для модных мужчын — набароднікі. Кароткі інструктаж: гадзіннік, пярсцёнкі і наогул усе ўпрыгажэнні зняць, за руку з супрацоўнікамі не вітацца, ад суправаджальніка не адставаць. Далей — праз некалькі санітарных шлюзаў на вытворчасць.

«У будучыні сюды будзем запускаць толькі правяраючыя органы», — адзначае дырэктар.

Тэмпература ў вытворчых зонах — не вышэйшая за дванаццаць градусаў, там, дзе працуюць з сырым мясам, — яшчэ халадней.

Сістэма нагляду дазваляе ўбачыць шлях прадукту ад птушніка да спажыўца, яна сумяшчальная з расійскім «Меркурыем».

На прадпрыемстве дзве рампы: для прыёму астуджанай і замарожанай сыравіны. Прынцып абыходжання з сыравінай: першае ўвайшло, першае выйшла. Склад дазваляе трымаць запас сыравіны на месяц.

Уся сыравіна і гатовы прадукт праходзяць праз металадэтэктары: любыя іншародныя ўключэнні павінны быць выяўленыя.

Ключавая ў цэху машына — ваўчок кампаніі Laska. На ім мяса здрабняецца, прычым перапрацоўвацца тут можа і астуджаная, і замарожаная сыравіна. На наладку абсталявання прыязджаў сам уладальнік кампаніі, адзначае Аляксандр Дарапей.

Да здробленага мяса потым па рэцэпце дадаюць соль, спецыі і вымешваюць.

Гатовы фарш можа адпраўляцца на розныя лініі. На адной фармуюць нагетсы, шніцаль і стрыпсы. Выхад прадукту з барабана адбываецца з дапамогай сціснутага паветра. Потым тры цыкла паніроўкі: мукой, затым вадкая паніроўка і сухары. Хоць на звыклыя нам сухары яны не вельмі падобныя — кукурузна-жоўтага колеру, ад ірландскага вытворцы, які пабудаваў завод у Падмаскоўі.

Наступная стадыя — папярэдняе абсмажванне ў алеі. Пры тэмпературы 185 градусаў яно доўжыцца 40-45 секунд. Прадукт набывае фінальны колер, а паніроўка не павiнна аддзяляцца ад нагетса.

І ў печ пры 150-160 градусах на 5-7 хвілін да поўнай гатоўнасці. Шокавая замарозка пры мінус 38 градусах — і прадукт гатовы да фінальнай упакоўкі.

У памяшканнях, дзе працуюць з сырым мясам, тэмпература з непрывычкі не вельмі камфортная — усяго 6 градусаў.

На кампактнай лініі робяць каўбаскі для грылю, катлеты з начынкай і без, у паніроўцы і без яе.

Японская машына фармуе акуратныя мітболы з начыннем — стабільнасць напаўнення начыннем, сёння гэта тварожны сыр, 99,5% ад зададзенага камп'ютарам наміналу.

Айчынны сухар выглядае сціплейшым за імпартны, але з задачай сваёй спраўляецца.

Катлетны ўчастак працуе на 90% загрузкі.

На «Юніміце» патокі супрацоўнікаў падзеленыя: тыя, хто працуе з сырым мясам, і якія маюць справу з упакаванай прадукцыяй не перасякаюцца і адрозніваюцца колерам адзення.

«Зялёныя» — гэта як раз супрацоўнікі зоны ўпакаванай прадукцыі.

Вольга Лойка / Фота: Дзмітрый Брушко / Tut.by

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна?

Клас
Панылы сорам
Ха-ха
Ого
Сумна
Абуральна
Каб пакінуць каментар, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера
Каб скарыстацца календаром, калі ласка, актывуйце JavaScript у наладах свайго браўзера