Меркаванне: «Бабічу трэба дзякуй сказаць!»
Піша рэдактар сайта gomel.today Пётр Кузняцоў.
А што Бабіч? Бабічу трэба дзякуй сказаць, без іроніі, і я зараз растлумачу чаму.
Таму, што ён унёс яснасць. Ён проста вельмі выразна прамовіў дзве магчымыя мадэлі будучыні для Беларусі. Яны абсалютна правільныя, паўнавартасныя і самадастатковыя. І, самае галоўнае, кожная з іх павінна адпавядаць інтарэсам нейкай часткі нашага грамадства.
Вы за незалежнасць? Без праблем, толькі ж сапраўдная незалежнасць пачынаецца з эканомікі — ну дык мы вас не трымаем, будуйце незалежную эканоміку і будзьце незалежныя па-сапраўднаму.
Вы хочаце жыць на расейскія грошы? Тады ідзіце ў Расею і жывіце на расейскія грошы. А калі вы не ў Расеі, тады з чаго вы павінны жыць на рускія грошы?
Вось і ўсё, нічога лішняга.
А пазіцыя Мінска ў гэтым канфлікце — гэта толькі раздражненне ад таго, што абедзве гэтыя мадэлі накіраваны на нейкую частку грамадства, але ні ў адной з іх няма месца для той сістэмы, таго рэжыму, які пабудаваў Лукашэнка за 25 гадоў. Гэта значыць, яму ў гэтых сцэнарах няма месца («А дзе ж я буду харчавацца?»).
Таму што калі будаваць па-сапраўднаму незалежную краіну, трэба паламаць усю сістэму, якая выбудаваная з выключнай скіраванасцю на адзіную мэту — утрыманне ўлады. Выцягні хоць адну цаглінку — разваліцца увесь будынак.
А калі жыць на рускія грошы і ісці ў Расію, то Лукашэнка больш не прэзідэнт.
Такі «відэлец» яго задавальняць не можа. Гэта няправільна з яго (іх) пункту гледжання. Сённяшняя сістэма пабудавана такім чынам, каб сама яна магла займацца толькі папулізмам і ўтрыманнем улады, а плаціць за гэта павінна Расія. Гэта вельмі зручна і камфортна. Але ў Расеі, здаецца, зразумелі, што бясконца гэта працягвацца не можа. І яны загаварылі пра краіну ў цэлым, аб яе гістарычнай перспектыве, адкінуўшы фактар Лукашэнкі і яго сістэмы, якім вельмі добра і камфортна, але заўсёды будзе мала.
Або незалежныя, або — не.
А тых, хто радуецца адказу нашага МЗС і пазіцыі Чырвонага дома, я зразумець не вельмі магу. У гэтых адказах і гэтай пазіцыі нічога няма патрыятычнага.
«Рахункавод» і «бухгалтар» — гэта як раз раздражненне ад таго, што пазіцыя РФ сухая і прагматычная. Таму што прывыклі грошы браць без рахунку і без бухгалтэрыі, а тут прыехаў і лічыць. Гэта не пра краіну і не пра незалежнасць, гэта пра тое, як бы захаваць статус-кво, у якім, зноў жа, можна займацца толькі папулізмам і ўтрыманнем улады, а плаціць будзе за гэта Расея.
І гэтая, цяперашняя мадэль, якую абараняе і Лукашэнка, і яго МЗС… Хлопцы, няўжо гэта незалежнасць? Вы сапраўды думаеце, што краіна, у якой усё, ад тэлеканалаў да адукацыі, — рускае, таму што за ўсё плацяць рускія — незалежнасць?
Гэта не незалежнасць, гэта камфортныя ўмовы для сістэмы і ўсіх яе складнікаў: ад першай асобы да настаўніцы-фальсіфікатаркі.
І менавіта гэта адсутнасць рэальнай незалежнасці, да якой мы прыйшлі за амаль 30 гадоў суверэнітэту, робіць магчымым саму сітуацыю, калі іншая дзяржава ставіць нам умовы: выбірайце, як жыць.
Што да мяне, то я — за незалежнасць, цалкам, без Расеі і яе датацый. Я не хачу жыць ні за чый кошт і каб мне выстаўлялі ўмовы.
Зыходзячы з гэтай пазіцыі, адказы нашага МЗС мяне вельмі радуюць, але толькі з аднаго пункту гледжання: можа, нарэшце, так перасварацца, што зваротнай дарогі не будзе.
