Сцэнка з жыцця на Трактары. Дзейныя асобы: дзядзя Коля, алкаголік; дзядзя Саша, патомны алкаголік; дзядзя Вася, алкаголік і баклан
Дзействуюшчые ліца:
— дзядзя Коля, алкаголік;
— дзядзя Саша, патомственны алкаголік;
— дзядзя Вася, алкаголік і баклан.
Вечар, Трактар, лава ля пад'езда. На лаве сядзяць дзядзя Саша й дзядзя Вася (абодва ў гаўно) і непрынуждзённа абшчаюцца на агульныя тэмы.
В: Цебе в'..аць, што лі?
С: Ай, Васька, харошы ты хлопец. Хэх!
В: Да ня лезь ты ка мне, гавару. В'..у жэ, чэснае слова!
На балкон выходзіць дзядзя Коля.
К: Прывет, мужыкі!
С: О, Колька, прывет, прывет. Кстаці, у цебя есць трыццаць капеек? Ты мне должэн, ты помніш?
К: Да ідзі-ка ты на…, ты што, дурак? Кагда эта я цебе должэн? Кагда… шчас, падаждзі…
Дзядзя Коля — з голым торсам і тожэ в гаўно — рэзва выбягае з пад'езда.
К: Ты што, ахрынел? Кагда эта я цебе должэн? Ты с ума сашол так гаварыць?
С: Так вот жэ, недавна, возьле Евраопта, цебе не хватала. Тры мільёна — эта тры рубля па-новаму.
В: Тры мільёна - эта сто рублей.
К: Да ты што, савсем ужэ?! Я нічэво не брал у цебя!
С: Так што, эта не ты быў?
К: Бля, я точна в'..у цебе.
В: Ага, давно яму п…ы даць нада…
…
В: Ну, так а што там в дзірэвне в тваей, как дзела?
С: Ай, не хачу я туда, не-ха-чу. Там картошку капаць нада, агародам занімацца. Я лучшэ здзесь на пенсіі пасяжу.
К: І правільна. Я тожэ не хачу.
…
К: Мля, Сашка, как ты за..ал в шэсць утра пад пад'ездам курыць.
С: Што?! Я, в шэсць утра? Да я раньшэ двенаццаці не встаю вабшчэ! Ты што, с ума сашол, што лі?!
К: Да што я, не віжу, па-твоему? З балкона каждае утра сматру, как ты курыш. І Галя с трэцева этажа тожэ відзіт, када на работу ідзёт.
С: Што?! Да я… [Арот, гледзячы на трэці паверх] Галюня! ГАЛЮНЯ!!!
В: Да не ары ты, б….!
С: Да штобы я хоць раз…
В: Не, Коля, ты неправ тут. Он раньшэ двенаццаці не встаёт в прынцыпе.
К: Да пашлі вы на… все!
Дзядзя Коля встаёт і уходзіт в пад'езд. Дзядзя Вася таксама — у свой, суседні.
С: [у самоце, гледзячы на зачыненыя дзьверы пад'езда] Да штобы я, да раньшэ двенаццаці!.. О, дзевушка, вы с этава пад'езда? Вы відзелі хоць раз, штобы я… ай, ладна… Галюня! ГАЛЮНЯ!!! А, точна, ана ж яшчэ с работы не прышла… Не, ну вы пасматрыце: штобы я, і в шэсьць утра пад пад'ездам курыл…
Дзядзя Саша павольна сядае на лаву ля пад'езда і запальвае, са стомай і лёгкім абурэннем гледзячы ў далячынь скрозь ціхамірнае вячэрняе марыва сціплага трактарнага пейзажу.
