Андрэй Дынько: Што значылі словы Трампа пра «ваяўнічую Чарнагорыю»
Заява Трампа гучыць нібыта так: «Трэцяя сусветная можа пачацца праз агрэсіўнасць малой цэнтральнаеўрапейскай краіны НАТА». Але ж у рэальнасці няма ніводнай агрэсіўнай цэнтральнаеўрапейскай краіны НАТА — няма ніводнай цэнтральнаеўрапейскай краіны НАТА, якая імкнецца да заваёвы новых тэрыторый, перадзелу межаў.
Заява пра тое, што Трэцяя сусветная вайна можа пачацца праз «агрэсіўнасць Чарнагорыі» не апраўдваецца паралелямі з пярэдаднем Першай сусветнай. Тады многае паказвала на тое, што вайна можа пачацца з Балкан. Балканы тады называлі «парахавой бочкай Еўропы». Менавіта там перад самай Першай сусветнай адбыліся дзве поўнамаштабныя вайны. І кантроль над Басфорам і Дарданэламі быў галоўнай стратэгічнай мэтай Расіі. Нічога гэтага на сёння няма.
Для Трампа тут экзатычнае слова Montenegro, «Чарнагорыя», было проста метафарай «далёкай і малой краіны», за якую амерыканскія пацаны не хочуць паміраць. У гэтым кантэксце Трампа можна інтэрпрэтаваць так, як Чэмберлена і Даладзье ў 38-м: «Мы не можам дазволіць, каб Другая сусветная пачалася праз агрэсіўнае нежаданне Чэхаславаччыны задаволіць справядлівыя прэтэнзіі немцаў». І як аналаг знакамітых слоў 1939-га: «Хто будзе паміраць за Данцыг?»
Варта адзначыць, што любы перадзел межаў, прычым не толькі рэальных, але і сімвалічных, найбольш пагражае акурат Беларусі. Беларусь залежная эканамічна і інфармацыйна, нашы межы найпазней сфарміраваліся і яны больш не супадаюць з моўнымі межамі. Хто, як не Трамп, з аналагічным цынізмам дапусціў, што далучэнне Крыма было справядлівым, бо там гавораць па-руску? Калі Севастопаль, то чаму тады не Брэсцкая крэпасць?
Нам, беларусам, лепш бы абысціся без геапалітычных эксперыментаў.
