Ёсць пытанне: ці карысна займацца спортам падчас месячных?
Разам з фітнэс-трэнеркай, стваральніцай тэлеграм-канала пра здароўе і правільнае харчаванне Лерай Казакевіч разбіраемся, ці трэба нейкім чынам падстройваць графік трэніровак пад месячныя і калі спорт у чырвоныя дні прынясе карысць, а калі — не.
— Кожная фаза жаночага цыкла суправаджаецца пэўнымі зменамі ў гарманальнай і нервовай сістэме. Давайце разбяром іх па чарзе.
Лера Казакевіч, фітнэс-трэнерка.
Менструальная фаза (1—5 дзень цыкла)
Гэта той самы момант, калі мы назіраем крывацёк. У арганізме запавольваецца абмен рэчываў, затрымліваецца вадкасць. Нярэдка мы ходзім нібыта «смяшарыкі», становімся няўважлівымі, гатовымі разарваць усіх на шматкі. Частата дыхання і сэрцабіцця зніжаецца. У гэты перыяд лепш знізіць інтэнсіўнасць трэніровак і выключыць практыкаванні, якія патрабуюць натужвання (прысяданні, жымы нагамі). Не варта таксама рабіць практыкаванні на прэс.
Постменструальная фаза (6—12 дзень цыкла)
У гэты перыяд у крыві становіцца больш гармону эстрагену. Мы адчуваем сябе больш бадзёрымі і дабрэем на вачах. Лепш не прапускаць гэты момант і трэніравацца ў такі перыяд па максімуме.
Фаза пасля авуляцыі (15—24 дзень)
Тут пачынаецца ПМС. Гармоны зноў мяняюць сваю канцэнтрацыю, абменныя працэсы паскараюцца, а працаздольнасць павялічваецца. Цяпер у вас ёсць сілы на ўсё: рваць, кідаць і не толькі. Праўда, толькі ў тым выпадку, калі ПМС вы пераносіце спакойна.
Фаза перад новай менструацыяй (24—28 дзень)
Канцэнтрацыя гармонаў у крыві зусім сходзіць на нішто, сілы пакідаюць вас, таму тут лепш звесці трэніроўкі да мінімуму, але адмяняць зусім не варта (толькі калі вы зусім не губляеце прытомнасць).
Высновы:
Калі вы рэгулярна і старанна трэніруецеся, то ПМС звычайна праходзіць лягчэй і спакайней, а падчас крытычных дзён зніжаюцца болевыя адчуванні. Дзякуючы трэніроўкам, паляпшаецца кровазварот, а адпаведна — гармоны хутчэй пераносяцца ад залоз да клетак-мішэняў.
Але, як ні круці, у першую чаргу важна ўмець прыслухоўвацца да свайго арганізма і прымаць рашэнне наконт таго, трэба трэніравацца ці не, абапіраючыся толькі (!) на ўласныя адчуванні (і на дыягназы, звязаныя з наяўнасцю ці адсутнасцю хранічных захворванняў). Яна заўсёды лепшыя за любыя рэкамендацыі.