«Кіламетры людзей». Як у суботу ў Белавежскай пушчы шукалі 10-гадовага Максіма, аднак пакуль не знайшлі
У Белавежскай пушчы працягваюцца пошукі Максіма Марахлюка, які прапаў у суботу, 16 верасня. Усе дні пасля знікнення хлопчыка ў вёску Новы Двор у Гродзенскай вобласці з’язджаліся добраахвотнікі, якія хацелі дапамагчы. Праз тыдзень пасля яго знікнення быў абвешчаны агульны збор усіх пошукава-выратавальных атрадаў Беларусі. Яны наладзілі самую вялікую пошукавую аперацыю ў краіне. Але знайсці дзіця да гэтага часу не ўдалося. Па стане на 13:00 нядзелі хлопчыка няма.
У суботу, 23 верасня, у пошуках дзіцяці прымалі ўдзел больш за дзве тысячы чалавек. У маленькім і да гэтага ціхім Новым Двары разгарнуліся штабы, з’явілася авіятэхніка, запрацавалі палявыя кухні.
З раніцы на стадыёне каля мясцовай школы шматлюдна і шумна. На вуліцы холадна і мокра — уначы прайшоў дождж. Людзі ў яркіх камізэльках пакуль яшчэ не вельмі арганізавана выстройваюцца ў шэрагі. Валанцёры падзяліліся на групы. За кожнай замацаваны свой участак, які сёння трэба прашукаць у чарговы раз. Да гэтага моманту мясцовасць вакол вёскі ўжо абследавалі неаднаразова.
Акрамя валанцёраў, у пошуках прымаюць удзел верталёты МНС, якія перыядычна аблятаюць лясны масіў.
Валанцёры цярпліва чакаюць. Размовы ўсе тут, вядома, аб зніклым хлопчыку і аб тэхналагічным баку пошукаў. Добраахвотнікі распавядаюць, як хадзілі па мокрым лесе, як выйшлі на балота і прамоклі наскрозь.
— Ледзь адагрэліся да вечара, — кажуць дзяўчаты каля імправізаванай кухні.
Нягледзячы на тое, што агульны збор быў прызначаны на 9 раніцы, праз паўтары гадзіны на стадыёне ўсё гэтак жа мнагалюдна. Групы ўсё яшчэ чакаюць каманду для выхаду ў лес.
— Разумееце, вельмі складана арганізаваць такую колькасць людзей. Ніколі такой пошукавай аперацыі ў Беларусі не праводзілі, — тлумачыць дзяўчына, якая рэгіструе валанцёраў. Паводле яе слоў, на раніцу суботы ў спісах ужо значылася больш за 600 чалавек. Да абеду гэтая лічба вырасла да тысячы
— І людзі ўсё едуць і едуць, — кажа яна.
На стадыёне галоўная — Крысціна Крук. Яна выразна раздае каманды і пастаянна трымае сувязь з МНС і міліцыяй.
— Ікс1, ікс2, ікс3. Куды вы пайшлі? Вы ведаеце куды ісці? У вас ёсць рацыі? Няма? Зараз знойдзем, — каардынатар спрабуе падзяліць валанцёраў на групы
— Крысціна — каардынатар лясных пошукаў. Яна прайшла адмысловае навучанне і ведае, як усё тут арганізаваць і не заблытацца ва ўсіх групах, — кажа камандзір пошукава-выратавальнага атрада «Анёл» Сяргей Коўган
Крысціна тым часам пачынае адпраўляць групы ў лес. З добраахвотнікамі на пошукі сыходзяць ратавальнікі, міліцыянты і леснікі.
— У гэтыя групы дададзеныя прадстаўнікі лясніцтва, міліцыі ці МНС для каардынацыі і сувязі са штабам. На дадзены момант яны знаходзяцца ў лесе. Людзі прыбываюць, колькасць удзельнікаў пастаянна павялічваецца, — распавядае першы намеснік начальніка УУС Гродзенскага аблвыканкама палкоўнік міліцыі Аляксандр Шастайла.
У пошуках удзельнічаюць і вайскоўцы. Днём у Новы Двор прыехала некалькі вайсковых аўтобусаў. Наогул, тое, што адбываецца ў гэтай вёсачцы, новае не толькі для валанцёраў, але і для МНС і міліцыі: такіх пошукава-выратавальных аперацый у Беларусі яшчэ не было
— Вядома, усё ідзе, напэўна, не зусім так, як нам хацелася б. Мы прыехалі ўчора ўвечары, ноччу на пошукі нас не пусцілі, а цяпер вось мы стаім каля лесу, і ўсё не можам пайсці туды: чакаем указанняў штаба, а іх усё няма. Можа, ужо б знайшлі яго, — мучаецца ў чаканні адна з валанцёраў Надзея.
Жанчына прыехала з Пружанаў. Распавядае, як увечары, каб хоць нешта рабіць, не вытрымала і паехала на машыне па закінутых хутарах.
Але несанкцыянаваныя пошукі скончыліся безвынікова. Яна перажывае, што, хутчэй за ўсё, у поўнамаштабных пошуках удзелу так і не прыме.
— Мне дадому трэба хутка. Мяне сваё дзіця чакае, — тлумачыць Надзея.
Валанцёры расцягнуліся амаль на тры з паловай кіламетры. Група, у якую ўваходзіць дзяўчына, стаіць на ўскраіне лесу. Людзей расставілі, але ў пушчу яшчэ нікога не пускаюць. Яны нервуюцца, маўчаць, потым пачынаюць абмяркоўваць тое, што адбываецца.
— Тут кіламетры людзей, паглядзіце. Хутчэй бы ўжо пайсці ў лес, а не час губляць — светлавы дзень кароткі, але без каманды самі ў масіў не пойдзем, — кажуць людзі.
Многія прыехалі сюды, паддаўшыся першаму парыву — дапамагчы.
— Некаторыя проста не разлічылі свае сілы. Учора з лесу выходзілі і проста падалі на ўскрайку, ледзь даходзілі да стадыёна. Пошукі — гэта вельмі цяжка, — кажа адзін з валанцёраў.
Са стадыёна ў лес адпраўляецца чарговая група, у якую запісалі Іну з Мінска. Дзяўчына ўдзельнічае ў пошукавых аперацыях разам з атрадам «Ангел» ужо даўно. На пошукі Максіма прыехала адразу ж.
— Ведаеце, а мяне з-за пошукаў звольнілі з працы. Я не паспявала даехаць у Мінск. Працавала ў лагістыцы. Гаварыла з начальствам, папярэдзіла і прасіла зразумець. Абяцала выйсці ў дзве змены. На працы пра маю валанцёрскую дзейнасць ведалі, ставіліся з разуменнем, а вось у рэшце рэшт так атрымалася, — кажа Іна і, быццам супакойваючы ці то нас, ці то сябе, дадае, што ўсё будзе добра. — Зараз галоўнае — хлопчык, а новую працу я дакладна знайду.
Сярод добраахвотнікаў вельмі шмат прадстаўнікоў аўтамабільных клубаў, удзельнікі якіх ведаюць, як арыентавацца ў лесе.
— Дзіма тут ужо чацвёртыя суткі, а мы прыехалі толькі ўчора. Начавалі ў мясцовых, — кажа Алена.
З сабой дзяўчына прывезла двух сабак, іх проста не было з кім пакінуць дома. Мала таго, што гэтыя псы не пошукавыя, на дадзеным этапе прыцягваць іх да аперацыі ўжо бессэнсоўна. Справа ў тым, што за гэты час у лесе пабывала вельмі шмат людзей, і наўрад ці жывёлы возьмуць след.
Многія валанцёры прыехалі ў Новы Двор некалькі дзён таму. Жадаючых размяшчаюць на начлег у школе, кагосьці «разбіраюць» мясцовыя жыхары. Асноўная частка добраахвотнікаў застаецца тут яшчэ на нейкі час. Кажуць, пакуль не будзе знойдзены хлопчык.
— Наша гаспадыня нас пакарміла сняданкам і нават лазню натапілі. За што ёй вялікі дзякуй. Наогул, мясцовыя вельмі ветлівыя і з разуменнем ставяцца да таго, што адбываецца. Прыходзяць у штаб і пытаюцца, чым дапамагчы, а тут жа ўсё ўжо арганізавана, — кажуць дзяўчаты на імправізаванай кухні прама пад адкрытым небам.
За некалькі дзён тут утварыўся вялікі запас ежы. Кажуць, што харч ужо несці не трэба, а вось гумовых ботаў і дажджавікоў не хапае
Па сутнасці, для добраахвотнікаў у мястэчку дзейнічаюць дзве палявыя кухні: адну арганізавалі валанцёры пошукава-выратавальнага атрада «Анёл», іншую — «Чырвоны Крыж».
Валанцёры «Чырвонага крыжа» разбілі свой лагер каля будынка сельсавета. Тут таксама накормяць гарачай ежай, калі трэба акажуць першую медыцынскую дапамогу і прапануюць чай ці каву. У ратавальнікаў — свая палявая кухня. Штаб прадстаўнікоў улады знаходзіцца на ўскраіне вёскі. Тут разгорнуты вялікія палаткі, стаіць адмысловая тэхніка, верталёты і беспілотнікі.
— У пошуках мы выкарыстоўваем два нашых беспілотніка, і адзін нам дала Акадэмія навук, — кажа намеснік начальніка Гродзенскага МНС Сяргей Лявонаў. — Што тычыцца вывучэння мясцовасці, то мы адпрацавалі ўсе магчымыя шляхі руху дзіцяці гэтага ўзросту. Мы прачэсвалі (і не першы раз) усе населеныя пункты, дарогі і лясныя масівы, па якіх можа прайсці чалавек. Усе сляды, выяўленыя ў лесе, мы сумесна з міліцыяй аналізуем. Сёння акцэнт мы рабілі на два населеныя пункты, якія знаходзяцца каля Новага Двара.
Зараз у пошуках задзейнічаны каля 140 ратавальнікаў МНС, ёсць таксама дзве мабільныя групы, якія працуюць па зададзеных каардынатах і спрабуюць выявіць Максіма пры дапамозе цеплавізара. Ён дапамагае выявіць чалавека там, куды складана дайсці.
Выглядае гэта так: мабільная група вылятае ў патрэбную кропку, ратавальнікі абследуюць мясцовасць, спускаюцца, вывучаюць пэўны ўчастак і потым перамяшчаюцца далей.
У абед прыйшла інфармацыя, што знайшлі будан з рэчамі дзіцяці. На стадыёне — ажыўленне. Але аказалася, што знойдзенае да хлопчыка не мае ніякага дачынення.
Бацька і брат Максіма разам з усімі ўжо восьмыя суткі знаходзяцца ў лесе. З бацькамі працуюць псіхолагі МНС. Мясцовыя жыхары таксама ўліліся ў шэрагі добраахвотнікаў.
Ігар Сяргеевіч прыехаў са Свіслачы разам з таварышамі. Ён тлумачыць, што не змог застацца ўбаку, ды і лясны масіў у наваколлі ў свой час абыйшоў уздоўж і папярок.
— Ведаеце, мы ўсе вельмі перажываем, усе думкі толькі пра хлопчыка, — з-за хвалявання доўга падбірае словы мужчына. — Матаў сюды кожны дзень. Многія ўзялі адгулы, каб удзельнічаць у пошуках. Проста спадзяемся, што хлопчык знойдзецца.
У другой палове дня на стадыёне становіцца ціха і нязвыкла пуста — усё сышлі на пошукі дзіцяці. Групы валанцёраў выходзяць з лесу, як тут кажуць, «у шахматным парадку». Каб не ствараць натоўпу, у кожнага атрада ёсць пэўны час на абед, пасля якога яны зноў ідуць у лес.
Увечары ўсе вяртаюцца на стадыён, начныя пошукі забароненыя. Непадрыхтаваныя людзі могуць самі згубіцца, хоць тут, як запэўніваюць добраахвотнікі, такіх выпадкаў не было. Праўда, чутак пра тых, хто заблукаў падчас дадзенай пошукавай аперацыі, ужо дастаткова.
— Ну, пакруцілася адна наша група па лесе. Дык там было 20 чалавек. Усе выйшлі. Пакуль, акрамя Максіма, нікога не шукалі, — адзначаюць валанцёры.
І добраахвотнікі, і супрацоўнікі МНС кажуць, што пошукава-выратавальную аперацыю будуць працягваць да якога-небудзь выніку.
Нагадаем, хлопчык знік у Белавежскай пушчы ўвечары ў мінулую суботу. Каля 20.00 хлопчык з’ехаў на ровары ў бок лесу каля вёскі Новы Двор і знік. Міліцыянты знайшлі ў лесе ровар дзіцяці.
Міліцыя просіць усіх, хто можа ведаць пра месцазнаходжанне хлопчыка, паведаміць па тэлефонах: 8 033 688-62-50, 8 029 572-30-12, 8 015 133-32-82 альбо патэлефанаваць у бліжэйшае аддзяленне міліцыі па тэл. 102
