«Baćka nie supraciŭlaŭsia, ale jaho ŭsio adno bili». Jak zatrymlivali Łahvinca
Dniom 23 sakavika stała viadoma ab zatrymańni Alesia Łahvinca. Padrabiaznaści zatrymańnia raskazaŭ Jeŭraradyjo jaho syn Antoś.
«My vychodzili z doma pa vulicy Kasmanaŭtaŭ. Padbiehli piać čałaviek, troje schapili baćku, jašče dvoje — mianie. Biez formy. Hadoŭ pa 35, karotkastryžanyja. Ja mocna kryčaŭ. Ludzi pasprabavali nas adbić, ale adzin z napadnikaŭ pačaŭ tykać im u tvar korkaj. Ni proźvišča, ničoha razabrać nielha było», — raskazvaje Antoś Łahviniec.
Pa jaho słovach, śviedkami zatrymańnia stali ludzi, jakija ŭ toj momant znachodzilisia ŭ cyrulni pobač ź miescam zdareńnia. «Hetyja ludzi pajšli ŭ RUUS pisać zajavu ab vykradańni čałavieka. Im tam skazali, što KDB z usim razabraŭsia, i zajavu nie ŭziali», — havoryć Łahviniec-małodšy.
«U mikraaŭtobusie baćku skrucili. Sieści nie dali. Baćku bili, u jaho ciakła kroŭ. Akulary raźbili. Jon nie supraciŭlaŭsia, baćku bili prosta tak, nazyvali «prodažnoj tvaŕju». Asabliva adzin ź ich. Pradstaviŭsia Alaksandram Vasiljevičam. Potym apraŭdvaŭsia, što heta ŭ jaho zahad taki i jon ničoha nie moža zrabić. Ale niapraŭda heta. Ja sprabavaŭ abaranić baćku, ale jany mianie prykuli kajdankami da siadzieńnia», — raskazvaje Antoś Łahviniec.
U mikraaŭtobusie rečy Łahvinca-małodšaha ahledzieli, a jaho samoha praź niejki čas adpuścili. Potym addali rečy baćki — klučy ad mašyny, paśviedčańnie kiroŭcy. «Skazali mnie iści adsiul, kab nie było prablem. Sami źjechali… Nichto ničoha nie tłumačyŭ, nie pradstaŭlaŭsia. Ciapier ja šukaju śviedak. Tut šmat chto bačyŭ heta. Moža, niechta zdymaŭ videa… Ja chaču, kab baćku adpuścili», — havoryć Antoś Łahviniec.
