Staś Karpaŭ pra žury «Knihi hoda»: Heta niejki sielski bałahan z elemientami varjete i detektyva
Publicyst Staś Karpaŭ vykazaŭsia (nie vielmi cenzurna) z nahody hałasavańnia za «Knihu hoda-2016». Čytačy nazvali pieramožcam Andrusia Horvata, a žury — Nastu Kudasavu.
Staś Karpaŭ.
Kali b da Nasty Kudasavaj ja staviŭsia mienš ciopła — ja by pra hałasavańnie za «knihu hoda» napisaŭ by takoje, što u vas by vočy vyciekli. A tak ja napišu u aščadnym režymie. Takim čynam.
Knihaj hoda staŭ paetyčny zbornik Nasty Kudasavaj, Arłoŭ i Bacharevič padzialili druhoje i treciaje miesca. Darahi Andrusik Ivanavič z «radzivam» — piataje. I, chacia narod, kaniečnie, vybraŭ prudkoŭskaha chipściera, ale žury musiła pakazać, što kniha hoda ŭ našaj krainie — heta nie padzieja hoda, heta nie toje, što čytajuć ludzi, heta nie toje, što jany rassyłajuć svajakam pa ŭsim śviecie, heta nie toje, pra što razmaŭlajuć u kaviarniach chłopčyki i dzievački, jakim naohuł na biełaruskuju litaraturu [abyjakava — tut i dalej tłumačeńnie redakcyi NN]. Kniha hoda — nie padzieja ŭ litaratury. Kniha hoda — heta prykmieta lubovi siarod svaich.
My — litaratura. My viedajem, chto litaratura i dla kaho.
Što ja chaču skazać. Pa-pieršaje, pry ŭsioj pavazie da Nasty, paezija amal nikoli nie kniha hoda, bo jaje u cełym nichto nie čytaje. Nu voś tak jano jość. Sumna, ale fakt. I naohuł, ja ŭ adroźnieńni ad žury umieju raździalać roznyja štuki. Razumiejecie, padzieja hoda dla mianie — heta, [chalera] dzień naradžeńnia, da? Novy hod jašče, da? Ale kali b mianie paprasili vyznačyć padzieju hoda naohuł — ja b, tak i być, skazaŭ by što adkryćcio hravitacyjnych chvalaŭ ci tam vakumny ruchavik — važniej.
Ja umieju raździalać svaju prychilnaść i ahulnuju značnaść. Ale ja nie sudździa. Mnie možna.
Darečy — pra žury. Voś jość tam Tania Śvietašova, na čyjoj prezientacyi ja raz u žyćci moh rassłabicca i havaryć kamplimienty jaje zborniku — ad dušy. Ale ŭ cełym takich «Tań» u žury małavata. Za toje [vielmi mnoha] Najdzionavych. Mikita Najdzionaŭ… Nu, chto jaho moh paklikać u žury? Heta… Kali nie čytali — heta ŭ 5 razoŭ horaj čym [vielmi-vielmi drenna] i ŭ 100 horaj za ničoha. Ź jaho ŭsie ržuć jak koni, ale pastajanna ciahnuć u žury. Mikita nie moža [stvaryć] nivodnaha dobraha vierša. Tamu Mikita — sudździa.
Krychu pra abjektyŭnaść.
Siarhieja Šupa — śvietač naša litaraturnaja, z Prahi raźbirajecca nie tolki ŭ našaj palitycy, ale i ŭ litaratury čotka siače. Jon, naprykład pisaŭ na fejsbučykach, što Horvata čytać pryncypova nie źbirajecca tamu, što toj tusujecca z [drennym čałaviekam]-Karpavym. Ja darahoha Šupu taksama liču [drennym čałaviekam], ale kali b ja vymušany byŭ aceńvać jaho tvorčuju spadčynu — ja by jaje, [chalera], pračytaŭ by. Praŭda. Patraciŭ by paru hadzin žyćcia na Šupu. Šupa, naprykład, ličyć padziejaj hoda knihu Źmitra Bartosika «Byŭ u pana vierabiejka». A «radziva» — nie ličyć. Dzieci, što treba skazać Siarhieju? «Budziecie prajazdžać mima Biełarusi — prajazdžajcie».
Bacharevič hałasuje za svaju žonku. Žonka Bachareviča hałasuje za Bachareviča. Žury jak by udzielničaje ŭ konkursie. Žury heta nie biantežyć. Karoča, niejki sielski bałahan z elemientami varjete i detektyva…
Arłoŭ, jakoha pastavili na 2-je miesca… Vy choć viedajecie, što heta dapoŭnienaje karcinkami amal 100% pieravydańnie papiaredniaj knihi? Vy, [chalera], jaje adkryvali choć, hałasavacieli?
Naohuł, dumaju ja, vynik hałasavańnia za knihu hoda — heta vynik testa na ŭmieńnie zajzdrościć moŭčki.
Hladžu na imiony tych, chto hałasavaŭ za «radziva» i razumieju, što dziakuj bohu, jość ludzi, jakija ŭsprymajuć čužy talent nie jak pahrozu sabie a jak samastojnuju kaštoŭnaść.
