«Яшчэ павінен дадаць». Як беларускі юніёр пабіў 40-гадовы рэкорд Еўропы ў скачках у вышыню
19-гадовы скакун і рэкардсмен чэмпіянату Еўропы сярод юніёраў Максім Недасекаў у інтэрв'ю tut.by тлумачыць, як яму ўдалося ўзяць медальную для Гульняў у Рыа-дэ-Жанейра вышыню і чаму ён не паехаў на чэмпіянат свету ў Лондан. А таксама - навошта малады чалавек у ноч перад спаборніцтвамі да раніцы гуляе ў Dota 2 і як ён кінуў танцавальны выклік Вадзіму Дзевятоўскаму, Naviband і Уладу Бумагу.
«Ніхто з нас і не думаў пра такія вышыні, як 2,30 і 2,33 м»
Нароўні з Віялетай Скварцовай, якая стала папулярнай пасля заваёвы залатога медаля і сыходу з пастамента з-за чужога гімна, Максім Недасекаў — адзін з галоўных герояў юніёрскага чэмпіянату Еўропы па лёгкай атлетыцы, які прайшоў у ліпені ў італьянскім Грасета. І Віялета, і Максім сталі найлепшымі ў сваіх дысцыплінах, а Максім яшчэ і перапісаў рэкорд спаборніцтваў, які стаяў 40 гадоў.
- У гэтым вялікая заслуга маіх трэнераў, - кажа скакун у вышыню з Віцебска. - Прызнацца, па іх разліках праведзенай працы павінна было хапіць на скачок 2,26 м, што я і паказаў на чэмпіянаце краіны, аднак «на Еўропе» скокнуў трохі вышэй. Зусім на ледзь-ледзь! Ніхто з нас і не думаў пра такія вышыні, як 2,30 і 2,33 м.
Пасля спробы на 2,26 м Недасекаў меркаваў, што золата ў яго ў кішэні. Неўзабаве украінец Дзмітрый Нікіцін і брытанец Том Гейл перакрылі яго вынік на 2 см, а Максім з першага разу заваліў задачу зраўняцца з імі. І паколькі па спробах ён ужо прайграваў апанентам, то пайшоў на рызыку і папрасіў паставіць планку на вышыню ў 2,30 м.
У Макса заставаўся апошні шанец, каб сысці з трэцяга месца, і ён скарыстаўся ім. Затым Недасекаў ў адзіночку пачаў штурмаваць вышыню ў 2,33 м.
- 2,32 м ёсць у многіх скакуноў у кар'еры, а 2,33 м - не. Вырашылі паставіць планку на гэтай вышыні і паглядзець, што будзе. Быў упэўнены, што, калі траплю ў рух, то ўсё ўдасца. Так і выйшла.
2,33 м - гэта вышыня, якая прынесла украінцу Багдану Бандарэнку бронзу Алімпійскіх гульняў у Рыа-дэ-Жанейра. Максім раўняецца як раз на Багдана, бо ў іх абодвух скачковай з'яўляецца правая нага, рэдкай у сектары для скачкоў.
- Але я не лічу, што дацягнуўся да яго, бо ў адрозненне ад мяне для Багдана 2,33 м - гэта далёка не мяжа, - сціпла кажа Недасекаў.
Цікава, што ў 2016 годзе на юніёрскім чэмпіянаце свету ў польскім Быдгашчы, які стаў першым у кар'еры Максіма Недасекава міжнародным стартам, яго найлепшая спроба была роўная 2,18 м. Па словах Макса, дзякуючы ўбачанаму ў Быдгашчы, ён змяніў разбег.
- Мы дадалі да яго 2 крокі. Здаецца няшмат, але і не мала. У цяперашні момант 9 крокаў або 54 ступні - аптымальна для мяне. З разгонам ў 12 крокаў сіл не хапае для таго, каб утрымаць набраную хуткасць да моманту адштурхвання. Слабы яшчэ! Так, хлопцы з іншых краін у маім веку бягуць 12, але і працуюць з вялікімі вагамі ў трэнажорнай зале. Я пакуль да штангі ня падыходжу. Баюся пашкодзіць спіну. Вось калі яе закачаю… Ведаю, што Пашу Селіверстава турбуе спіна і калені. У Андрэя Чурылы ёсць маленькія праблемкі. Мне хацелася б пазбегнуць іх.
На закачку спіны і каленаў сыдзе прыкладна паўгода-год. У тым, як будзе працякаць гэты працэс, і будзе складацца пераход з юніёрскага ў дарослы спорт. Мяркую, што з сілавой працай яшчэ павінен дадаць да свайго максімуму некалькі сантыметраў.
Максім Недасекаў і Павел Селіверстаў. Фота: instagram.com/maksim_nedasekau
2,33 м - гэта на 1 см вышэй, чым у іншага беларускага скакуна Паўла Селіверстава ў зімовым сезоне, калі ён быў адным з лідараў сусветнага тура. З тых часоў Паша так і не скочыў вышэй. А на маладзёжным чэмпіянаце Еўропы з вынікам 2,22 м Селіверстаў фінішаваў пятым.
- Мы з Пашам у вельмі добрых адносінах, як і з іншымі скакунамі, - сцвярджае Максім. - Смешна, бо часам у нас чорныя палосы ідуць паралельна. На камандным чэмпіянаце Еўропы Пашу не ўдалося ўзяць вышыню 2,17 м, а я ў той час на чэмпіянаце краіны сярод юніёраў скокнуў ўсяго толькі 2,06 м і стаў трэцім. Памятаю, як сказалі адзін аднаму: «Макс, ты зможаш». - «Паша, ты таксама зможаш». Паша залячыў мікратраўмы і паступова будзе падводзіць сябе да наступнага сезона. Я падкарэктаваў разбег, і ўсё ўстала на свае месцы.
«У спорце я эгаіст, а ў Dota 2 працую на камандную мэту»
У сакавіцкім інтэрв'ю для SPORT.TUT.BY Павел Селіверстаў распавядаў пра подзвігі ў свеце World of Tanks, дзе ён на працягу года быў лепшым у краіне. Да году выпуску са школы Паша адчуваў ціск з боку бацькоў і дзяўчыны, якія прасілі яго пакінуць гульні за кампутарам, што ў выніку і адбылося.
Высветлілася, што Максім Недасекаў таксама заўзяты геймер.
- Калі з'яўляецца вольны час, гуляю ў Dota 2, - кажа ён. - Трэнеры не супраць, што ў гэтым такога? Хтосьці на зборах глядзіць фільмы, хтосьці чытае кнігі, а я гуляю. Гэта спосаб забіць час і атрымаць задавальненне. Магу па 5-6 гадзін бязвылазна сядзець за кампом, а на адпачынку яшчэ больш.
Памятаю, як пасля завяршэння фіналу The International 5, пераможцам якога стала каманда EG, я ва ўвесь голас крычаў у сябе дома, хоць было ўсяго 6 раніцы. Патэлефанаваў Валікк (Валянціну Хвалько, скакун у даўжыню), І той таксама не мог даць рады эмоцыям. Нічога падобнага, нажаль, прагляд спартыўных спаборніцтваў па тэлевізары не выклікае.
Рэйтынг у мяне вышэй за сярэдні - 4500 MMR. Калі мы з Валікам выйшлі на гэты ўзровень, паядынкі сталі нашмат цікавей. Вынік у іх цяпер нельга прынесці ў адзіночку - патрэбныя зладжаныя камандныя дзеянні. І калі ў спорце я эгаіст, то ў Dota 2 працую на камандную мэту.
З намі часта гуляе Максімка (Максім Грабарэнка, спрынтар) - незаменны чалавек, які думае лагічна і тактычна падкаваны. А яшчэ - сябра з Расіі Жэня. Пяты гулец у каманду трапляе рандомны. Я адказваю ў калектыве за выбар і тое, што забаніць. Разбіраюся ў гэтым! Па амплуа - хэдлайнер. Іду адзін супраць трох супернікаў.
Сярод дзіўных звычак Недасекава - завісаць у сеціве ў ноч перад спаборніцтвамі.
- Гуляю ў Dota 2 да 4-х раніцы, а потым сплю да 14.00. Мне такі рэжым падабаецца тым, што перад выхадам у сектар не мандражую і не перагараю, бо ў прынцыпе позна прачынаюся. У Грасета гуляць, нажаль, не мог. Не падыйшла вілка ад ноўтбука да разетак ў гасцініцы. Што рабіў? Музыку слухаў, шпацыраваў па горадзе і трохі заблудзіўся.
І Селіверстаў, і Недасекаў - эпатажныя хлопцы. Паша не баіцца яркіх прычосак і кожны раз прыдумляе з асабістым цырульнікам нешта новенькае. Максім выказвае эмоцыі пасля ўдалых спроб у танцы.
Напрыклад, пасля поспеху на чэмпіянаце Беларусі 2017 года, на якім Максіму скарылася вышыня 2,26 м, на сваёй старонцы ў Instagram ён выклаў запіс найлепшай спробы і пераможны танец. Кіраўнік федэрацыі лёгкай атлетыкі Вадзім Дзевятоўскі пакінуў кароткі і ёмісты каментар пад відэа: «Прыгажун!»
- Заўсёды любіў танцаваць. Стылю як такога ў мяне няма. Даю волю эмоцыям і рухаюся, як выходзіць.
Мы прапанавалі Максу запісаць танцавальны чэлендж у беларускім стылі - на песню «Хуткімі думкамі» прадстаўніка Беларусі на конкурсе «Еўрабачанне-2017» Naviband. Дапамагчы скакуну падахвоціліся сябры: бар'ерыстка Эльвіра Герман, чэмпіёнка свету сярод юніёраў і сярэбраны прызёр маладзёжнага чэмпіянату Еўропы, спрынтэры Максім Грабарэнка і Кацярына Паляшчук.
- Яшчэ не хапала Валіка Хвалько, - з сумам адзначае скакун. - Мы весела правялі час. Харэограф Даніла Рэкуноў пастаянна заводзіў нас. На стадыі здымак, калі ён пачынаў весці лік у духу «пяць-шэсць, сем-восем», больш ужо нічога не патрабавалася. Усмешка з'яўлялася на твары сама сабой!
Чэлендж завяршаецца тым, што Недасекаў кідае танцавальны выклік ўдзельнікам Naviband Арцёму Лук'яненку і Ксеніі Жук, дэпутату ніжняй палаты парламента і старшыні федэрацыі лёгкай атлетыкі Вадзіму Дзевятоўскаму і відэаблогеру Уладу Бумагу.
- Упэўнены, што Вадзім Анатольевіч прыме эстафету ад маладых спартсменаў і яго танец разам з членамі бегавой каманды Dream Team прыцягне дадатковую ўвагу да Мінскага паўмарафону, - лічыць Максім. - Удзельнікі Naviband ацэняць, што мы станчылі пад іх песню. У ёй, дарэчы, ёсць некалькі блізкіх нам, лёгкаатлетам, вобразаў. Напрыклад, каб выканаць скачок у вышыню, варта хутка думаць. Падчас адштурхвання адбываецца столькі ўсяго! Трэба правільна паставіць ступню, адштурхнуцца, вывесці сцягно, адкінуць галаву назад, зрабіць прагін пад планку, пераляцець яе і не збіць … Увогуле, спадзяюся, што Арцём і Ксюша прымуць выклік. Як і Улад Бумага. Ён жа спецыялізуецца на чэленджы!
«Калі атрымаў траўму сцягна і не паехаў на юнацкі чэмпіянат свету, на трэнера пачалі «гнаць»
Максім Недасекаў абяцае, што наступныя некалькі гадоў унутраныя спаборніцтвы ў скачках у вышыню будуць канкурэнтнымі і відовішчнымі.
- Акрамя нас з Пашам Селіверставым ёсць Дзмітрый Набокаў, новаспечаны чэмпіён Еўропы ў маладзёжным веку, Андрэй Скабейка, Павел Кіпра, Арцём Навумовіч, Андрэй Рыбакоў, Аляксандр Кісялёў, Руслан Караткевіч. Барацьба паміж намі будзе ісці за кожную спробу і, верагодна, менавіта ад таго, з якога разу ты возьмеш планку, будзе залежаць выніковае месца ў пратаколе. Думаю, што група наймацнейшых вышыннікаў будзе працаваць у аддзеле 2,25 м, а ці зможам скокнуць вышэй, будзе залежаць ад фізічнага стану ў пэўны дзень.
А Недасекава ж магло б і не быць у ліку лідараў у сваёй дысцыпліне, калі б не сувязі бацькі - у мінулым бар'ерыста.
- У скачках у вышыню я з 8 гадоў, і на пэўным этапе бацька ўбачыў, што ў Віцебску мне больш нічога не могуць даць. Сябар бацькі Юрый Маісевіч быў адзіным трэнерам у Мінску, хто пагадзіўся мяне ўзяць.
З Юрыем Вікенцьевічам даведаўся шмат новага. Наша праца паступова надавала сіл. Было складана як і ў спартыўным, так і ў бытавым плане. Я ж з'ехаў ад бацькоў дзесяцікласнікам. Ноўтбук, на якім мог бы гуляць у Dota 2, мне не давалі. З'явіўся ён толькі праз два гады, калі вынікі пайшлі ўверх. Скокнуў 2,10 м, затым атрымаў траўму сцягна і не паехаў на юнацкі чэмпіянат свету. Пасля гэтага на Юрыя Вікенцьевіча пачалі «гнаць». Не хацелі, каб ён працаваў у лёгкай атлетыцы. У выніку ён сышоў у тэніс, а мяне перадаў Таццяне Нарэйка. «Яна будзе як я, толькі стане табе другой мамай», - сказаў. Так яно і выйшла.
Дапусцім, прыйшоў позна ў інтэрнат. Што рабіць? Тэлефаную Таццяне Фёдараўне, пытаюся, што мне сказаць ці што напісаць у тлумачальнай запісцы. Яна заступаецца за мяне. Бярэ на сябе віну, каб мяне не чапалі. Што ж тычыцца трэніровак, то Маісевіч працягвае дапамагаць парадамі, а Нарэйка вядзе да павышэння вынікаў.
Пераможная спроба (2,30 м) на юніёрскім чэмпіянаце Еўропы дазволіла Максіму Недасекаву ў 19 гадоў упершыню адабрацца на дарослы чэмпіянат свету, які ў гэтыя дні праходзіць у Лондане. Максім вырашыў прапусціць планетарнае першынство.
- У мяне пашкоджанне ступні, - тлумачыць ён. - Паміж гэтымі стартамі было недастаткова часу, каб аднавіцца, так што я адмовіўся ад удзелу.
Раптоўнай папулярнасці Віялеты Скварцовай Максім не зайздросціць і лічыць, што чым менш увагі яму дастаецца, тым больш часу застаецца на прадуктыўную працу
- Калі ж выйду на прынцыпова новы ўзровень, а гэта прыкладна да Алімпійскіх гульняў 2020 года ў Токіа, то буду рады цікавасці да сябе, - дадае скакун.
