Аляксандра Баярына: Ангельская і руская мова патрэбны для таго, каб жыць і працаваць, беларуская для таго, каб быць
«Думаю пра СМІ і пра тое, што яны стварылі за ўсе гэтыя гады. Як мне думаецца, сёння абвастрылася розніца паміж матэрыяламі ПРА БЕЛАРУСЬ і матэрыяламі ПА-БЕЛАРУСКУ. Пра Беларусь можна пісаць бясконцыя карысныя тэксты, але ўсе яны ў выніку чамусьці аказваюцца на акупацыйным баку, — напісала ў сваім фэйсбуку архітэктарка Аляксандра Баярына. —
Можна 25 гадоў пісаць пра Каліноўскіх, пра беларускія сядзібы, пра беларускую культуру, пра беларускую літаратуру, пісаць шчыра і якасна і пры гэтым стаць чарговым цвіком у труне беларускай культуры. І выключэнняў не бачу. Артыкулы ПРА Беларусь — гэта рубрыка «в мире животных».
Які цікавы свет жывёлаў, якія класныя перадачы, як цудоўна глядзець іх, калі захочацца, і выключаць іх, як надакучыць.
І быццам ніхто не вінаваты ў гэтым, людзі ўжо дакладна не нясуць за гэта адказнасць. А СМІ нясуць адказнасць. Недзяржаўныя СМІ, скажам так.
Можа, і не сталі б такія паводзіны СМІ трагедыяй, калі б не стан грамадства, якое змянілася за гэтыя гады.
Выміранне вёскі адбывалася адначасова, вясковыя носьбіты мовы выміралі і імкнуцца дасягнуць ў сваёй колькасці нуля, рубрыка «в мире животных» працуе без перапынку і пункт сустрэчы нуля з рубрыкай можа стаць нейкім заўважным вузлом гісторыі.
Важна зразумець, што нармальна быць рускамоўным маладым беларусам з савецка-постсавецка-руска-беларускім нутром, калі ў цябе ёсць беларускі тыл. І зусім іншая справа пасля смерці ўсіх тылоў стаць самім тылам для сваіх дзяцей.
Безумоўна, не толькі СМІ адказныя за ўсё гэта і доля іх адказнасці ў параўнанні з дзеяннямі іншых адказных зусім невялічкая.
Проста хацелася сказаць, што ўся іх шматгадовая рускамоўная праца на карысць Беларусі гэта не толькі пшык у паветры, але і рэальная сякера ў крыві.
Нам з вамі, сябры, неабавязкова было карыстацца мовай, бо жыла наша вёска. А сёння толькі мы, жыхары гарадоў, можам выправіць сітуацыю.
Перайсці самім на мову складана, але не складана даць яе дзецям, патрабаваць дасканалых ведаў. Як патрабаваць і ведаў ангельскай.
Ангельская і руская мова патрэбны для таго, каб жыць і працаваць, беларуская для таго, каб быць», — піша Аляксандра Баярына.
Баярына сама перайшла на беларускую мову ўжо дарослай, і цяпер гадуе сваё дзіця па-беларуску. Яна замужам за дызайнерам і прадпрымальнікам Вадзімам Пракопчыкам.
