Чаму Сенніцу перайменавалі ў Сеніцу?

Неяк незаўважна з назвы аграгарадка пад Мінскам выпала адна літара «н». Чаму ад яе вырашылі пазбавіцца, распавяла доктар філалагічных навук, прафесарка Валянціна Лемцюгова.

Аказваецца, дзве літары «н» правільна было б пісаць, калі б назва аграгарадка паходзіла ад слова «сена». Тут жа зусім іншы выпадак. Аграгарадок стаіць на невялічкай рацэ Сеніца, адкуль і пайшла назва. Аднак, імаверна, праз уплыў рускай мовы яе сталі пісаць з дзвюма літарамі «н».

«Суфікс «іца» ў нас часта маюць рачныя назвы. Там якраз ёсць невялікая рака Сеніца, на якой і стаіць аграгарадок, — кажа Валянціна Лемцюгова. — Гэта вялікая праблема — вярнуць беларускія назвы. Раз яна тут рачная, то не трэба блытаць. Сувязь з рэчкай вытворная, яе нельга разрываць».

Цяпер пра тое, як памылку выявілі і выправілі. Калі пачалася праца над нарматыўным тапанімічным даведнікам «Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь», навуковым рэдактарам і адным з сааўтараў якога з’яўляецца якраз спадарыня Валянціна, многія назвы крыху змянілі сваё гучанне.

«Гэта не адзіны выпадак, калі мы выправілі памылку. Маса прыкладаў, калі пісалі абы-як: то па-польску, то па-руску. Калі мы рабілі даведнік, мы ўсё гэта вывяралі. На месцах у нас былі створаныя спецыяльныя групы, якія разведвалі, як населеныя пункты называлі ў народзе, якія назвы былі першапачаткова, — тлумачыць Валянціна Лемцюгова. — Мы дабіліся таго, што на першым месцы ў даведніку стаіць беларускі варыянт, пасля якога даецца беларуская лацінка, а далей ідзе напісанне па-руску».

Пры гэтым, як заўважае прафесарка, руская назва адрозніваецца толькі алфавітам, а наша гучанне захоўваецца.