Уладзімір Скрабатун: Ці ў Мёрах куры здохлі?
Мая дачка, якая перыядычна, наведвае рынак у Мёрах, перманентна назірае адну і тую ж карціну. Вялікія чэргі па яйкі! І гэта не распродажы са зніжкамі напярэдадні Калядаў, ці Новага года, так — кожны нядзельны рынкавы дзень. Стаяць да перамогі — пакуль яйкі не скончацца!
Людзі задоўга да прыезду бусіка з яйкамі займаюць чаргу — за 1-1,5 гадзіны. Стаяць не толькі пенсіянеры, але і маладзейшыя з дзецьмі. Не важна якое надвор’е — ці зімовая сцюжа, ці ліпеньская спёка.
Прыязджае бусік з яйкамі і пачынаецца гармідар, накшталт — «вас тут не стаяла!». Нарэшце, чарга супакоілася і ўсе высветлілі — хто і за кім займаў чаргу.
— А яйкі чые? — пытаю. — Глыбоцкія? То няхай стаяць!
— Не! Каб жа глыбоцкія, бацька! Полацкія! Табе, бацька, і не снілася — нават, нашыя ўласныя куры такіх яек не нясуць! Там — яйкі, дык яйкі! Не «галубіныя», як у нас! Нашых два-тры такіх трэба скласці!
— А што ў мёрскіх крамах яек няма?
— Ёсць, але «галубіныя» і 21 тысяча («старымі») за дзясятак! А тут — 18 тысяч і за «страўсіныя». Меншыя, але, усё ж, большыя за «галубіныя», у іх — 14 тысяч за дзясятак.
— Рэальная эканомія 30 капеек з дзясятка! Ладна, з пенсіянерамі ўсё зразумела! Яны прызвычаіліся эканоміць! Але ж там у чарзе і маладзейшыя! Яшчэ не вядома, ці ёсць у гэтым выгода, бо адстаяўшы на марозе больш за дзве гадзіны, ці пакрые потым розніца ў коштах выдаткі на лекі? У людзей, перадусім, няма грошай!
— Цікава, хто «нясе» такія яйкі?
— Прыватнікі пад Полацкам трымаюць «курыную ферму».
Праўдападобна, паспяховая ферма, бо прыязджаюць на рынак не на ржавым жаляззі, як дзяржаўныя птушкафабрыкі з іх непамернымі даўгамі і затрымкамі заробкаў. У іх бусік — наўё. І мухі на ім не тапталіся!
Дарэчы, на рынках Беларусі яйкамі вольна можа гандляваць толькі сам іх вытворца. Таму і цэны ніжэйшыя, бо няма пасярэднікаў. Ну, і якая гаспадарка больш эфектыўная: прыватная, ці дзяржаўная з яе датацыямі? Глыбоцкая птушкафабрыка, напрыклад.
Што Глыбокае, што Полацк — клімат аднолькавы, а яйкі розныя!
