Рука работніка бяспекі не вельмі пяшчотна мацае ў пахвіне — як у Маладзечне наплявалі на футбольных заўзятараў
Галоўны рэдактар By.tribuna.com Алег Гаруновіч піша, як схадзіў у Маладзечне на матч чэмпіянату краіны па футболе паміж «Іслаччу» і брэсцкім «Дынама».
Рука надглядаючага не вельмі пяшчотна мацае ў пахвіне. На заўвагу — кароткі адказ:
— Не падабаецца — можаце сыходзіць!
Ну, вядома, можна схлусіць, што мне падабаецца, але не. Малады чалавек у накінутай на цывільнае манішцы «Бяспека» (цікава, куды прапала прыстаўка «не»?) не на мой густ і наогул. Ён просіць адкрыць худы кашалёк, а ў тонкім кашальку просіць адкрыць мініяцюрныя кішэні. Грозна патрабуе дастаць рукі з кішэняў і строга нагадвае, што я на надглядзе, а не дзе-небудзь яшчэ. Ісці дадому хлопец прапануе не мне першаму. Такім чынам ён рэагуе на ўсе заўвагі тых, каго наглядаюць, тыя робяць заўвагі, бо не могуць зразумець — яны прыйшлі на стадыён або на добраахвотны начлег у следчы ізалятар.
***
Побач — афіцэр у форме. Круглавы, лагодны, усміхаецца. Глядзіць, як з стараннасцю працуе служба «бяспекі».
— Слухайце, можа, вы б супакоілі гэтага супрацоўніка.
— А гэта не мае людзі. Гэта не з міліцыі. Надглядам займаецца стадыён, ён наймае людзей, — без усялякага сораму адказвае міліцыянт.
- Ну, гэта хто — спецназавец, амапавец?
— Амапаўцы вунь стаяць у форме, а гэта людзі, нанятыя стадыёнам.
***
Мне як карэннаму маладзечанцу не зразумелая сутнасць таго, што адбываецца. Наш горад знаходзіцца не ў гарах.
Выкажу здагадку, што апошнія выбухі, што пагражалі здароўю людзей, грымелі ў Маладзечне 70 з лішнім гадоў таму, калі горад вызвалялі ад фашыстаў. З тых часоў — адносная цішыня.
Здараліся забойствы, крадзяжы, але вось каб надзвычайнае здарэнне на стадыёне - не ўзгадаю. І тут такія беспрэцэдэнтныя меры бяспекі. Няўжо нешта намячаецца, няўжо адпрацоўваецца аператыўная інфармацыя?
У перапынку матчу абмяркоўваем сітуацыю з каментатарамі Мікалаем Хадасевічам і Уладзіславам Татурам. Апошні таксама прайшоў надгляд. Увесь прамацаны і настойліва папрошаны адкрыць футляр для акуляраў: а ці няма там чаго? Дзядзька, які стаіць побач, услухоўваецца ў размову і без запрашэння ў яе кажа:
— Вось яны хочуць, каб людзі хадзілі на футбол. Але хто з такім надглядам будзе хадзіць? Чаго яны шукаюць? Мяне ўсяго абмацалі, яшчэ ледзь-ледзь — і ў майткі б залезлі. Я сто грам прыняў перад тым, як ісці на стадыён. Ну як на футбол без гэтага? Так яны пах учулі і спіртное шукалі. Кажу ім: «Хрэн вы ў мяне возьмеце. Усё тут!»
Дзядзька задаволена паляпаў сябе па пузе.
